Woensdag 25 mei 2022

Vanaf de poort van de camping konden we een mooie zonsondergang zien!

Gisteravond won ik wederom de Rummicuppetitie met 3:1.

Vanmorgen ben ik gewapend met rugtas en plastic zak naar het strand gelopen om daar wat mooie planten die in het wild groeien te scoren. 

Op de terugweg weer koffie gedronken bij het bakkertje op de hoek en 2 lekkere Pastel de Nata meegenomen. € 2,35 voor 2 van die gebakjes en een kop koffie. Ik begin nu ook te snappen waarom Louis van Gaal in Portugal woont. Met zijn karig loontje houdt hij mooi iets meer over van zijn AOW dan wij in Nederland doen. Ik had het er met Elfriede al over om te gaan verhuizen naar Spanje of Portugal maar we vinden beide dat we dan wel erg ver van onze fijne buren en familie af wonen. 

Terug bij de camper hebben we samen ontbeten en heb ik de camper vertrekgereed gemaakt. Elfriede zorgde intussen voor de afhandeling bij de receptie.

Oh ja, nog even ter informatie, het was nagenoeg windstil en de temperatuur was bij vertrek 17 graden.

Om halftien reden we de camping af richting onze volgende halteplaats Bragança. Eigenlijk heet het gehucht Gondesende maar dat is dusdanig klein dat ze het niet op landkaarten hebben gezet.

We hadden de navigatie ingesteld op “tolwegen”. Wederom niet omdat we dat tol vinden maar omdat het lekker opschiet. 

We moesten vandaag 222 kilometer afleggen. De eerste ruim 40 kilometer ging door dorpjes en via smalle weggetjes. Toen volgden 170 kilometer snelweg waarop we € 7,40 tol moesten afrekenen. Wel hingen er camera’s boven de weg en stonden er borden dat we € 3,70 tol en later nog eens € 1,20 moesten betalen. Toen we de snelweg af moesten was er echter geen tolpoortje waar we moesten betalen. Waarschijnlijk volgt de nota op ons huisadres. 

En dan de omgeving: Op het eerste stuk vanaf ongeveer Porto was veel wijnbouw te zien, zowel horizontale wijnstokken als ook verticale. Horizontaal schijnt als voordeel te hebben dat de druiven bij hevige regenval droger blijven en door de warmte die onder de bladeren blijft hangen beter doorrijpen en niet uitdrogen.

Verder diepe dalen en hoge bergen en veel grote bruggen en viaducten waar we over moesten. In een aantal gevallen waren er stijgingspercentages van ruim 7%. 

Op zeker moment kwamen we door een natuurgebied met heel veel grote keien en nagenoeg verschroeide aarde. De vraag is natuurlijk of dit vroeger gebied van Ellert en Brammert was, of van de Flintstones of zelfs van Asterix en Obelix? Zeker niet van de Batavieren want de trokken de Rijn af. En water hebben we het hele stuk niet gezien.

En toen kwam er een heel einde rijden langs amandel- en olijfbomen. We hebben in Kroatië en Italië weleens olijfplantages gezien, maar zoveel als hier nooit eerder. 

Om 14:00 uur reden we Bragança in. Op zoek naar een supermarkt. Na lang rondrijden vonden we een Intermarche. Camper geparkeerd, wat ook niet meeviel want de meeste parkeerplaatsen zijn voorzien van overkappingen waaronder de klanten hun auto kunnen parkeren zodat ze niet in de brandende zon staan. Er blijft dus weinig vrije ruimte over om onze toch wel hoge camper te parkeren. Maar ook dit lukte weer en dus konden we even in de winkel rondneuzen. Ook maar gelijk olijfolie uit deze streek meegenomen.

Na het inkopen de laatste 12 kilometer naar de camping afgelegd door een bosrijke omgeving. Om 15:30 uur arriveerden we op camping Cepo Verde ergens hoog in de bergen in Parque Natural de Montesinho. Om precies te zijn staan we op 803 meter boven zeeniveau. De camping is een terrassencamping, de kampeerder en campers staan dus op verschillende hoogtes. Vanaf onze plek zie je bijna geen andere kampeermiddelen staan. 

Misschien verkassen we morgen naar een ander plaatsje op de camping omdat er een heel mooi stekkie vrijkomt.

De temperatuur is hier ruim boven de 25 graden en de zon schijnt uitbundig. Het is nagenoeg windstil en je hoort alleen de vogels. Mooie rustige camping waar we zeker 2 nachten blijven alvorens we Spanje weer induiken. De afstand tot de Spaanse grens is iets van 30 kilometer. Tot morgen, dan maar weer….

Dinsdag 24 mei 2022

De Rummicuppetitie verliep tot vervelens toe weer in mijn voordeel 3:2.

Gisteravond konden we niet echt lang buiten zitten omdat er een koude en vrij stevige wind vanaf zee waaide. We hebben nog wel even een wandelingetje over het strand en een ronde over de camping gemaakt maar daarna werd het dus binnen zitten. 

Vanmorgen ben ik om halfacht richting de haven gelopen en kon nog net zien hoe de vissers met hun gevangen vis richting huis vertrokken en hoe de boten op het strand werden getrokken. Ze gebruiken daarvoor een centraal opgestelde lier met daaraan een kabel die aan het schip wordt gekoppeld. Als ze de motor van de lier aanzetten trekt deze het schip op de wal oftewel strand. 

Als je naar de mensen kijkt die van de boten afkomen zie je dat ze door het zware werk zijn getekend en dat het eigenlijk een erg armoedig bestaan is dat ze hebben.

Toen ik van de haven terugliep naar de camping kwam ik een paar pelgrims tegen, die uit de alberque kwamen waar ze geslapen hadden. Beide dames kwamen uit Frankfurt en gingen op weg richting Santiago de Compostella en waren gestart in Porto. De route heet Camino Costal, loopt langs de kust en is 265 kilometer lang.

De eerste die ik sprak had een rugoperatie ondergaan en vertelde dat ze onderweg op haar isomatje regelmatig rek- en strekoefeningen deed om de rug soepel te houden om zo de rugzak van enig formaat te kunnen torsen. De tweede dame gaf aan dat ze het best moeilijk vond om zich steeds weer te motiveren en dat ze 20 kilometer per dag best heftig vond. Ze deed de camino, om weer tot zichzelf te komen en om haar eigen ik terug te vinden. Toen ik zei dat ik het knap van haar vond dat ze dit deed kwam er een glimlach op haar gezicht en zei ze dat ze het fijn vond dat ik haar moed had ingepraat. 

Na deze gezellige gesprekjes kwam ik langs een banketbakkerszaakje waar ik een kopje koffie bestelde. En je gelooft het niet maar hier in Portugal is dat nog goedkoper dan in Spanje, € 0,85 voor een lekkere bak koffie. Ik nam voor bij het ontbijt 4 lekkere broodjes mee voor € 1,20….Toen wij nog niet zolang getrouwd waren en nog in Emlichheim woonden lagen de prijzen daar voor broodjes ook ongeveer op dat niveau. 

Na het ontbijt heeft Elfriede bij de receptie ons verblijf verlengd en tevens een taxi besteld die ons naar het metrostation 3 kilometer verderop zou brengen.Door het taalleerprogramma Duolingo heeft Elfriede in dik een jaar tijd zo goed Engels geleerd dat ze de mensen kan verstaan en zichzelf ook goed verstaanbaar kan maken. Echt superknap.

Zo rond 9:45 uur was de taxi er en stapten we samen met een Engels echtpaar en hun hond in. De taxichauffeur had er duidelijk zin in want hij scheurde weg met piepende banden, nam binnenbochten en haalde iedereen in die hij achter op reed. Op de weg waarover wij gisteren maximaal 30 km/h reden haalde hij snelheden van boven de 80 km/h. Verstappen zou bij deze piloot verbleken. 

Enfin, op het station aangekomen werden we direct geholpen bij het ticket kopen door een mevrouw die ook richting Porto wilde reizen.

En toen de trein annex metro in. De reis duurde 35 minuten tot we in Porto waren. 

Als eerste grote bouwwerk bezochten we een kolossale kerk waar binnen alles weer pracht en praal was. Een kerk in dit soort grote steden is altijd indrukwekkend omdat er veel mensen rondlopen maar er toch een serene stilte heerst. 

Na dit kerkbezoek liepen we door de straatjes van Porto en dronken een kopje koffie met daarbij een typisch Porto gebakje, de Pastel de Nata. Dit is een klein gebakje gevuld met een soort vla (custard) met daarop kaneel. Erg zoet maar ook erg lekker. En dan weer het afrekenen. Dat blijft een feestje hier, € 5,80 voor twee gebakjes en 2 kopjes koffie. 

De ober vertelde ons dat de Pastel de Nata een typisch Porto lekkernij is maar dat we als lunch de Francesinha, ook een Porto specialiteit moesten proberen.

Na de koffie vervolgden we onze wandeltocht en kwamen bij het station met zijn bijzondere tegelwanden langs. Ook weer bijzonder om te zien. Zo telde ik op 1 schildering van tegels maar liefst 17 x 18 tegeltjes.

Even later bezochten we de kathedraal van Porto en konden via vele trappen tot boven in de torentrans komen. Vanaf dat punt had je een prachtig uitzicht over zo’n beetje heel Porto.

Ook in deze kathedraal weer veel goud en zilver en veel bewaarde relikwieën uit de 16^e en 17^e eeuw. Zelfs oude priestergewaden mocht je bekijken.

En toen weer verder de oude stad in via kleine straatjes en veel trapjes kwamen we aan de Rio Douro, de brede rivier die door Porto loopt. Op een terrasje aan deze rivier hebben we geluncht. We namen dus inderdaad de Francesinha. Op de foto hieronder kun je zien wat dat is en wat erin zit.

Op een plein aan de Rio Douro kwam ik erachter dat Gert en Hermien die destijds een hit scoorden met hun liedje “alle duiven op de Dam” een grote leugen verspreid hebben. Want ook hier op de Dam liepen plenty duiven rond. Ze waren ook destijds dus echt niet allemaal op de dam. 

Naderhand hebben we nog een kleine zwerftocht langs wat winkeltjes gemaakt en zijn toen met de trein/metro en taxi teruggegaan naar de camping.

En daar zitten we nu lekker buiten. Dadelijk gaan we even een ananas op peuzelen. Vanavond maken we plannen over het vervolg van deze reis.

Maandag 23 mei 2022

De Rummicuppetitie gisteravond verliep wederom in mijn voordeel 2:1. En dat komt omdat ik steeds geluk heb dat ik een joker pak. 

Gisteravond heb ik geblogd vanuit het restaurantje van de camping. We vertelden dat we door de Guardia Civil werden aangehouden wegens het niet dragen van een helm terwijl we op de fiets reden. De camping baas heeft even nagekeken wat ze ons voor boete hadden kunnen opleggen. Nou dat liegt er niet om! € 200,00 per persoon…. 

Gisteren was een ronduit slechtweer dag en zo begon ook vandaag. Toen ik opstond miezerde het zachtjes om even later over te gaan in een langdurige regenbui. 

Enfin, na het ontbijt het zaakje vertrekgereed gemaakt en om iets voor 10 uur reden we de camping af. We zetten koers richting Tui. Niet die reisorganisatie maar een grote plaats net voor de grens met Portugal. We kozen ervoor om niet de snelweg te nemen maar via N-wegen te rijden. Mooi door het landschap, langs rivieren en door bossen. Onderweg in Spanje nog even Diesel+ getankt. Kost 5 eurocent meer dan de normale diesel maar je rijdt er meer kilometers per liter mee. (Literprijs € 1,829) Bijzonder is dat er in Spanje op meerdere plaatsen bij de tankstations nog een pompbediende is. Je tank wordt dus door een Pompidou volgetankt en je hoeft alleen nog maar af te rekenen.

Om 12:45 uur reden we Portugal in en toen we daar waren werd het 11:45 uur. Omdat we nog nooit in Portugal waren geweest en dus ook nog nooit koffie in Portugal hadden gedronken besloten we om daar maar eens verandering in te brengen. We stopten daarom op een parkeerterrein in Vila Nova de Cerveira. Het weer was nog niet je van het, maar het was in ieder geval droog. Wel met 14 graden te koud om buiten te zitten…. Dus binnen de koffie maar gedronken.

Na deze stop reden we door naar Esposende waar we op een zogenaamde camperplek de lunch nuttigden. Daar zochten we ook uit waar we zouden overnachten. We kozen voor het plaatsje Estela waar camping Orbitur Rio Alto ons wel wat leek. De laatste 3,5 kilometer ging weer over een geitenpad waar je normaliter niet over wilt rijden. We moesten over een weg van basaltkeitjes waar zelfs Mathieu van der Poel met zijn racefiets niet over zou willen rijden. Aangekomen op de camping bleek dat deze niet zo bijzonder was als was aangegeven op de campercontactapp van de NKC. Wel hebben we even bij het strand gekeken waar je alleen kunt komen door een aantal tunnelbuizen. Wij weten nu ook waar het woord tunnelvisie vandaan komt en wat het betekend. Ik heb getracht dit op een foto duidelijk te maken.

Op de parkeerplaats een andere camping ingevoerd in het navigatiesysteem, camping Vila Cha in het plaatsje Vila Chā. 25 kilometer verderop…. Dus het geitenpad terug moeten rijden.

Onderweg kochten we bij een groente- en fruitkraampje langs de weg 2 uien, 3 mandarijnen en 3 tomaten van enig formaat voor zegge en schrijve € 1,17

Het gebied hier kenmerkt zich door veel kassen voor groente en fruitteelt. Ook zie je hier veel mandarijnen, citroen en sinaasappelbomen. Elk stukje land is bebouwd en de nieuwe aardappels koop je hier in zakken van 25 kg voor € 3,00

Wat wel prettig was tijdens deze rit in Portugal, is dat de temperatuur lekker aan het oplopen was dat we zelfs de 21 graden aantikten.

In Vila Chā aangekomen bleek dat we hier zelfs de laatste 8 kilometer over eenzelfde geitenpad moesten afleggen als we voorheen ook al hadden gedaan. De navigatie stuurde ons door smalle straatjes waarbij auto’s elkaar niet konden passeren. Tot twee keer toe moest een auto een behoorlijk stuk achteruit rijden zodat wij konden doorrijden. Ook kwamen we dooreen straatje waar we aan beide kanten nog maar 5 cm ruimte tussen de spiegels en de muren van de huizen hadden. 

Om 16:30 uur Portugese tijd kwamen we bij de camping aan en hadden wederom een geluksmomentje. Nog 1 plaatsje vrij! En daar staan we nu naast het campingwinkeltje. 

Morgen beslissen we of we hier nog een dag extra blijven of dat we doorreizen naar een andere plaats in Portugal.

Zondag 22 mei 2022

De Rummicuppetitie eindige gisteravond weer in mijn voordeel, 2:1.

Gisteravond was er te veel wind om buiten te zitten. Tegen een uur of negen begon het wat te regenen en vanuit de verte kwam een onweer onze kant op. De regen werd steeds heftiger en de wind nam ook dusdanig toe dat de camper, ondanks dat hij op “poten” stond behoorlijk begon te bewegen. Nu is dat niet verwonderlijk want we vangen, boven aan de klif waarop we staan, natuurlijk ook de wind van zee. 

Vanmorgen toen ik opstond was het droog. Met een hele nacht met hevige regenbuien achter de rug mocht dat ook wel.

Ik besloot om een eind te gaan lopen en ging bij de uitgang van de camping links richting de zee. Onder het lopen zag ik steeds bordjes staan met even later geschilderde pijlen op stenen langs de kant van het pad. Navraag gaf als resultaat dat dit een nieuwe camino is en dat deze richting Santiago de Compostela leidt.

Toen ik na een eind langs de zee lopen weer in het dorp kwam liep ik in de richting waarvan ik dacht bij een zandstrand te kunnen komen. En inderdaad na een kilometer of 2 kwam ik inderdaad op een prachtig zandstrand annex natuurgebied uit. 

Onderweg kwam ik ook langs 2 niet afgebouwde huizen. Het is ons al meerdere keren opgevallen dat er in Spanje veel woningen leeg staan maar dat er ook veel in aanbouw zijnde woningen zijn, waarbij het erop lijkt dat er al geruime tijd niet meer aan gebouwd wordt.

Natuurlijk ook vanochtend weer een lekker kop koffie in een barretje gedronken.

Op terugweg naar de camping kwam ik langs een weiland waarin Calimero, of was het NietZoSnel, liep. Volgens mij het paard van Sinterklaas. Moet haast wel zo zijn dat dit hem was want ik verder alleen maar bruine paarden gezien en Sinterklaas rijdt altijd op een verschimmeld paard. 

Toen ik terug was bij de camper wilden we buiten ontbijten, maar helaas gooide ook nu de regen roet in het ontbijt. Het begon weer lekker te hozen en dat deed het tot ongeveer 2 uur ’s middags. Tijdens de regen hebben we onze reis verder uitgestippeld. 

Volgens de campingbaas, een zeer aardige 69-jarige Nederlander die al 26 jaar deze camping heeft, zou het rond de klok van 2 droog moeten worden. En dat werd het weliswaar iets later.

Dus, fietsen uit de garage en op pad naar Isla da Toxa. Zijn we verdorie net een kwartiertje onderweg waren gingen de sluizen weer open! Gestopt bij een cafetaria en daar wat gedronken. En mazzel want het klaarde weer op en het werd weer droog.

Dus door naar het eiland. Uiteraard verkeerde weg genomen want volgens de campingbaas was het ruim 9 kilometer en wij kregen 16 op de teller. 

Uiteindelijk kwamen we droog aan op het eiland en hebben daar even rondgereden. Er was een hondenshow met keuring waar we even rondkeken en we zagen even verderop een kerkje die opgebouwd was met schelpen. Bijzonder gebouwtje.

De Garmin navigatie gaf aan dat de terugweg een kleine 10 kilometer zou zijn en omdat de lucht weer begon te betrekken besloten we om niet verder o het eiland te kijken maar terug te fietsen.

Net op de overgang van bebouwde kom naar buitengebied zag ik de Guardi Civil staan. Ik weet natuurlijk al sinds 2019 dat het fietsen buiten de bebouwde kom alleen mag met een helm op. Tja, en wat gebeurde er. De Guardi Civilist sprong voor mijn fiets en maande mij tot stoppen. Ik begroette hem in het Engels en zei dat we geen woord Spaans konden spreken. Hij kon een beetje Engels en zei dat in Spanje een helmplicht voor fietsen buiten de bebouwde kom geldt. Ik zei hem dat ik dat niet wist en dat we nog 8 kilometer moesten fietsen om bij de camping te komen. Mazzel want hij trok niet zijn bonus boekos en gebaarde dat we verder mochten rijden. 

Dat liep dus goed af dit keer.

Tegen halfzes waren we weer bij de camper. Totaal score 30 kilometers! Fietsen weer in de garage gestald, lekker gegeten en even de afwas gedaan en het verslag geschreven.

Hoe de reis verder gaat en waarheen staat morgen in wederom een nieuwe blog. En ja, vandaag was een ietwat saaie dag maar voor hetzelfde geld waren we nu door geen helm te dragen in een Spaanse cel belandt. En dan was het minder saai geweest.

Zaterdag 21 mei 2022

Gisteren na de warme maaltijd hebben we nog een strandwandeling gemaakt. We hoopten erop om dolfijnen te zien. Het schijnt dat langs de Atlantische Oceaan kust van Galicia een populatie van ongeveer 3000 dolfijnen zwemt. Onze campingbuurtjes hadden gistermiddag toen wij op de markt ronddoolden een behoorlijk aantal gespot die voor de camping langs zwommen. Pech dus voor ons dat we er niet waren.Na de wandeling langs het strand speelden we 3 spelletjes rummikub.

Het weer in Muros bleef tot een uur of 9 ’s avonds lekker maar daarna begon het meer te waaien en zijn we naar binnen gegaan. Was een mooie dag met lekkere zomerse temperaturen.

Binnen in de camper speelden we nog 2 speeltjes rummikub. Totaal 5 x rummikub op 1 dag en binnen de 4 uur…. Het begint op werken te lijken maar het is wel gezelliger dan werken. Lekker wijntje en een hapje erbij. Niet goed en gezond natuurlijk maar wel lekker.

Vanmorgen ben ik weer een ronde over het strand gaan lopen en kon het niet laten om weer een kop koffie met iets erbij te scoren. Voor € 2,40 in totaal kreeg ik wat op onderstaande foto staat.

Op terugweg zag ik weer citroenbomen staan en heb er weer een foto van gemaakt. Het resultaat is beduidend beter dan gisteren.

Ook zag ik weer een horreo uit vroegere tijden. Zoals al eerder geschreven tijdens deze reis zijn deze voor voedselopslag met name mais en granen. Ze staan hoog op poten zodat er geen ongedierte bij de opgeslagen mais en graan kan komen.

Terug bij de camper de boel vertrekgereed gemaakt en nog koffiegedronken samen met Elfriede. Op een uur of 11 gingen we op pad richting Noalla op een afstand van circa 100 kilometer van Muros. Gisteravond had ik op campercontact een mooie camping aan zee gezien en even gebeld met de Nederlandse eigenaar. Plek genoeg, dus camping Monte Cabo in Noalla werd ons doel. 

De omgeving waardoor we reden was echt afwisselend. Het ene moment reden we langs de Atlantische Oceaan en even later zaten we diep in de bossen en weer even later kwamen we door grotere steden of door industriegebied. Geen vervelende reis dus. Genoeg te zien. Bijzonder is ook dat de navigatie je over weggetjes stuurt waarover je normaal met deze camper niet zou rijden. We kwamen op het einde van de rit over weggetjes waar je gruwelijk blij bent dat je er geen tegenligger tegemoet komt omdat het domweg voor twee voertuigen naast elkaar te smal is.

Onderweg hebben we bij een Carrefour supermarkt nog even wat boodschappen gedaan omdat er in de omgeving van Noalla geen winkels zijn. Probleem bij het boodschappen doen is dat je zoveel dingen ziet die lekker lijken. Je komt dus altijd met te veel weer bij de camper. Nu moeten we wel zeggen dat de prijzen in Spanje reusachtig meevallen.

Om 14:00 uur waren we ter plaatse en werden vriendelijk ontvangen door de eigenaar. We mochten uit de vrije plaatsen zelf een keuze maken. De inrit naar de camping is vrij smal en de weg op de camping loopt steil naar beneden en gaat dan over naar horizontaal, dus ook hier kwam de luchtvering en de mogelijkheid om de achterkant van de camper omhoog te zetten weer goed van pas. Verder was het oppassen voor lage boomtakken. Gisteren reed in Muros een Engelsman de overgang van dak naar zijkant van zijn camper in elkaar doordat hij te krap, onder een plataan met daaraan een dikke tak, afdraaide naar de plaats waar hij wilde staan. Ik kan me indenken dat dan de lol van de vakantie er goed af is.

Na installatie op de plaats die ons het mooiste leek hebben we wat gegeten en zijn nadien een eind gaan lopen. 

Een echte afdaling door bosschage en laag struikgewas moesten we trotseren om op een strandje te komen. Af en toen hing er een stuk touw waaraan we ons vast moesten houden bij zowel de afdaling als later bij de weg terug. Wederom het Tarzan en Jane gevoel. 

Op terugweg begon het te regenen en verdween het warme weer. Toen we aankwamen was het zeker tussen de 25 en 30 graden en nu om 17:00 uur is het nog maar net 20 graden.

Morgen gaan we, als het weer het toelaat, op de fiets naar een eiland genaamd Isla de Toxa.

Schijnt een mooi natuurgebied te zijn. Op de eerste foto hieronder kun je zien waar we nu in de provincie Galicia (punt van pen) zijn en de tweede waar we zijn en waar we morgen naartoe fietsen. 

Vrijdag 20 mei 2022

Rummicuppetitie gisteren in het voordeel van Elfriede, 3:1

We konden tot laat in de avond buiten zitten omdat de temperatuur lekker bleef. Sowieso gisteren v.w.b. het weer een mooie dag gehad.

Vanmorgen na het opstaan ben ik naar het gehuchtje een eind verderop gelopen. Op de heenweg zag ik een citroenboom bomvol citroenen staan. Ik heb er een foto van gemaakt maar de afstand was wel wat groot om er een mooi plaatje van de schieten. Dus helaas geen foto hiervan.

Op de terugweg dronk ik in een bar een lekker bakje koffie om naast de koffiesmaak ook even het camino gevoel weer te proeven.

Terug bij de camper even wat stokbrood gegeten en daarna koffie met Elfriede gedronken.

Na de koffie zijn we op de fiets gestapt en naar het vijf kilometer verderop gelegen Muros gereden. Onderweg zagen we twee vissers met hun boot in de baai de netten uitgooien en even later weer binnenhalen. Ze hadden schijnbaar geen goede visdag want er was geen vis in het net te bekennen.

Toen we naar dit schouwspel stonden te kijken kwamen onze buren eraan gelopen. Ze waren in Muros geweest en vertelden dat daar een markt aan de gang was. Dus wij maar snel doorgefietst naar Muros. Daar aangekomen zagen we dat er al diverse marktkooplieden hun kramen aan het inpakken waren. Er was vooral veel kleding en schoenen te koop maar ook een paar kramen met groente. Tomaten, bonen, enzovoort en spitskool wat de naam eer aan doet, fruit etc. etc.

Na het marktbezoek nog even op een terrasje iets gedronken, 1 groot glas bier en een flesje appelcider voor € 3,60….. en dan krijg je er ook nog een schaaltje patatas met een paar stukjes gekruide worst bij .

En toen de vijf kilometer terug naar de camping. Met wind in de rug, stralende zon en het fietsen tegen de berg op is een makkie.

Het is de bedoeling dat we morgen verder rijden, we moeten nog in overleg waarheen. Daarover morgen meer.

Donderdag 19 mei 2022

De Rummicuppetitie liep gisteravond in mijn voordeel af met 3:1.

Vanmorgen, toen ik de luiken van mijzelf en de camper opende, was het mistig. Het zicht was amper aan 50 meter. Bovendien was het koud en kil met een buitentemperatuur van 10 graden. Binnen was het afgekoeld tot 15 graden. 

Onlangs hadden we bij Obelink in Winterswijk een 500 Watt elektrisch kacheltje gekocht. Omdat het opwarmen van de camper met zo’n straalkacheltje sneller gaat dan met lucht of centrale verwarming heb ik het ding maar eens uitgetest. Werkt als een speer en spaart natuurlijk weer gas.

Na het ontbijt de camperplaats afgerekend en de nodige zaken voor vertrek geregeld. Dus vuilwater afgetapt, cassette geleegd en even de hut vanbinnen aangeveegd. 

Net voordat we weg wilden gaan parkeerde er een Nederlander zijn camper naast ons.De mensen kwamen uit Doetinchem. Zij camperen nu 6 jaar en hij was al sinds zijn 57 jaar bij huis. Had bij een groot bedrijf gewerkt en kon nog na 40 dienstjaren in de VUT. Wat bleek, hij had bij KPN in Amersfoort gewerkt in het projectmanagement. Hij had net als ik ook de dwang opgelegd gekregen om de projectmanagementcursus Prince 2 te volgen. Hij was net als ik niet blij met deze cursus. Hij had echter geen examen gedaan, omdat op de dag dat het examen zou plaatsvinden, zijn oudere zus plotseling overleed.

Overigens toen we rond 11:30 uur vertrokken uit Santiago de Compostela begon er een mager zonnetje door te komen. 

En toen op pad naar Fisterra waar een waterval zou moeten zijn. Na een kilometer of 50 werden we een weg opgestuurd waar de honden geen brood van lusten. Zelden tot nooit een dergelijke kl…weg meegemaakt. Na 4 kilometer besloten we om de waterval maar waterval te laten en keerden om. Nieuwe bestemming werd Muros aan de Atlantische Oceaan.

Onderweg kwamen we via de kustweg langs grote plateaus in zee. Navraag gaf als resultaat dat dit een soort pontons zijn waarop mosselen voor de consumptie worden gekweekt.

In Muros hebben we bij Eroski (supermarkt, al zou je met die naam aan iets anders denken) nog wat boodschappen gedaan. En toen door naar de camping.

Om 13:30 uur arriveerden we op camping A’Vouga net buiten het plaatsje Muros. Inmiddels was de temperatuur al lekker opgelopen. Leuke camping aan zee, met ietwat gedateerd maar wel net sanitair. De camping beschikt over een cafetaria en restaurant. Met de ACSI kaart betaal je tot 15 juni slechts € 18,00 per nacht inclusief stroom. Je mag uit de vrije plaatsen zelf een keuze maken.

We hebben voor twee nachten geboekt met de mogelijkheid tot verlengen. 

Morgen gaan we lekker bij de camper of op het strand zitten lamballen en misschien nog even op de fiets naar Muros.

Woensdag 18 mei 2022

Rummicuppetitie 3:1 voor Elfriede.

Dit was gisteravond ons uitzicht vanuit de camper.

En dan nog even een bedankje naar de mensen die een reactie hebben geschreven op de meesterlijke blog van gisteren en de dagen daarvoor. Leuk!

Vanmorgen scheen het zonnetje om halfacht alweer helderop. Nu was dat gisteren aan het begin van de dag ook zo maar het eindigde toen in mineur met slechts 17 graden.

Enfin, na het ontbijt keken we elkaar eens aan en besloten om toch te gaan kijken of we iets meer van de Catedrales aan het strand konden zien dan gisteren toen het bijna volledig vloed was. Het eb-getijde zou volledig zijn om 12:00 uur dus we maakten eerst een wandeling na het ontbijt en dronken op ons gemakkie koffie bij een barretje. Tegen halfelf was het water dusdanig gezakt dat we het strand op konden lopen en ons konden vergapen aan de kliffen en rotsen. Gisteren hadden we nog geen idee hoe het eruit zou zien en was het eigenlijk het plan om na het ontbijt te vertrekken. En vanmorgen waren we maar wat blij dat we het strand op zijn gegaan om dit natuurschoon te bekijken. De kleuren van de steen, de grillige vormen, de doorkijkjes allemaal even mooi.

En wat ook mooi is: mensen kijken. Ik vraag me altijd af uit welk land ze komen en eerlijk gezegd pik je onze landgenoten er altijd direct en correct uit. Ook leuk om te zien hoe behulpzaam en liefdevol sommige mensen met elkaar omgaan.

Na deze natuurverrassing terug naar de camper en op weg naar Santiago de Compostela. Een afstand van een kleine 150 kilometer moesten we afleggen. Onderweg kwamen we weer door bosgebieden waar de eucalyptusboom ruim vertegenwoordigd is. Deze boom is geen inheemse boom en is in de jaren 50 van de vorige eeuw aangeplant om te gebruiken voor hout- en papierindustrie. Echter wat bleek? De boom is dusdanig brandgevaarlijk dat bij het minste of geringste vonkje hectares bos affakkelen. In veel gebieden worden nu de eucalyptusbomen gerooid en worden er inheemse bomen voor in de plaats geplaatst. (Weer een mooie zin) Waarom schrijf ik dit? Welnu, om ietwat educatiefs neer te zetten en de reden aan te geven waarom we onderweg bij een bos met dit soort bomen een stop maakten. Dus….. het schijnt, dat de bladeren en de bast van de eucalyptus een kleurstof bevatten waarmee stoffen geverfd kunnen worden. Tja, en als je dan bedenkt dat mijn vrouw zelf de stoffen verft die ze gebruikt voor het quilten, dan weet je het wel. 

Gewapend met een kapmes doken we de jungle van eucalyptus in om met een grote baal bladeren en schors weer tevoorschijn te komen. Tarzan en Jane in actie!

Na deze jungle-safari reden we verder naar S de C op weg naar Lavacolla Camper Plaats.Op weg daarheen wees Elfriede een albergua aan waar pelgrims kunnen overnachten. Ik keek en zei, verhip daar heb ik ook geslapen toen ik op de terugweg was van S de C naar huis.

Laat nu die camperplaats aan dezelfde weg liggen…. Hoezo toeval.

Op de camperplaats aangekomen werden we bijzonder vriendelijk ontvangen door de beheerder. Hij was behulpzaam met het water bijvullen en wees ons een mooi plaatsje aan. Na alles te hebben geïnstalleerd hebben we koffiegedronken en zijn toen richting de bushalte gelopen. Voor € 1,00 per persoon brengt de bus je tot 500 meter voor de grote kathedraal van S de C.

Onderweg zagen we vanuit de bus behoorlijk wat pelgrims lopen die met de laatste kilometer van hun reis bezig waren. En eerlijk gezegd, je bekijkt dat met gemengde gevoelens en met de nodige weemoed. 

Toen we op het grote plein naast de kathedraal aankwamen zagen we veel pelgrims op zowel fiets als te voet binnenkomen. Ze komen bijna allemaal euforisch het plein op en stralen vermoeidheid en geluk uit.

Toen naar de kathedraal. Wat een pracht en praal. Het is allemaal goud en zilver wat er blinkt. Toen ik in 2019 op de fiets hier was, stond de kerk vanbinnen in de steigers en kon je bijna niets bezichtigen. Ik kon het nu dus overdoen. Het is werkelijk overweldigend wat je in deze kerk ziet alhoewel Burgos nog meer pracht en praal vertoont. Daarover misschien in een latere blog meer.

Na de kathedraalbezichtiging besloten we om een terrasje te pakken. Onder het genot van een Sangria en een groot glas bier spraken we over 2019. Toen ik zei dat ik Alessandro en Sofie op het grote plein voor de kathedraal voor de tweede keer had ontmoet en dat ik samen met Elke op een terrasje in de buurt had zitten eten vroeg Elfriede wanneer dat was geweest. Ik wist nog dat ik terugkwam vanuit Muxia en via S de C op doortocht was richting Ribadeo. De datum had ik niet precies meer op het netvlies staan maar even zoeken op de website, die ik destijds bijhield gaf als verbluffend resultaat 18 mei 2019…… Is dat toeval?

Precies 3 jaar geleden op dezelfde plaats zijn zonder dat gepland te hebben.

Na het drankje liepen we door richting het kantoor waar de Compostela certificaten worden uitgereikt en kwamen we langs het cafeetje waar ik destijds met de Oostenrijkse, Weense Elke had gegeten. Elfriede vond het wel leuk om daar ook te eten. We kozen een pelgrims menu. Je kon als voorgerecht kiezen uit 4 dingen en als hoofgerecht idem. Daarna een toetje en als drankje bij het eten een goed glas wijn. Kosten € 14,00 per persoon. In 2019 was dat nog € 10,00 per persoon.

Na het eten nog een poosje op het grote plein staan kijken en toen naar de bushalte gelopen. Om 20:00 uur waren we weer bij de camper.

Dadelijk na het bloggen gaan we bepalen waar we morgen heen gaan. Dus lees morgen weer ons verhaal en u hebt altijd een alibi!

Dinsdag 17 mei 2022

Rummicuppetitie 2:1 in mijn voordeel. 

Afgelopen nacht rustig kunnen slapen op de parkeerplaats in Las Arenas. Het was er echt stil en er was geen geluid van auto’s. Deze parkeerplaats heeft eigenlijk alles wat een camperaar, die enigermate zelfvoorzienend is, nodig heeft. En dat is alleen een plek om te mogen staan. Leuke bijkomstigheid is dat deze plaats geheel gratis is.

Gisteren was met ruim 25 graden een prachtige dag. Hopen dat het vandaag ook weer zo wordt. Enfin, vanmorgen vertrokken we om halftien richting Ribadeo. Volgens de navigatie een af te leggen weg van 235 kilometer. De eerste 50 kilometer van de route ging door bergachtig gebied met de nodige haarspeldbochten. Ik constateerde al in 2019 dat Spanje een prachtig land is met veel wisselende natuur. De ene keer heb je dichte bossen en hoge bergen, de andere keer rijd je door akkerbouwgebied en weer even later rijd je langs de zee.  

Elfriede is het helemaal met mij eens dat Spanje voor ieder wat heeft. Mooi vakantieland! Onderweg was het weer heerlijk en de temperatuur liep op tot zeker 28 graden. Tegen halftwaalf werd het tijd voor koffie. We besloten om richting het strand Playa de Salinas, 6 kilometer vanaf de doorgaande route, te rijden. Het laatste stukje was redelijk steil, de weg was smal en er waren de nodige mooie bochten te nemen. Voor wat parkeren aangaat hadden we de mazzel dat er een Spanjaard dusdanig had geparkeerd dat we er net voor konden staan maar wel zo dat hij er nog uit kon. Terwijl Elfriede kwartier maakte op het strand zette ik koffie. Even later zaten we lekker in de zon gewapend met koffie en stokbrood met brie (das dan weer jammer want het was Franse brie) op het strand. Een prachtig strand met af en toe een rotspartij. 

Na de koffie nog een eind gelopen langs het strand waarbij ik het presteerde om net te laat uit te wijken voor een aanstormende golf …..,  gevolg schoenen vol water en zand. Dit was DE gelegenheid onze buiten douchekraan uit te proberen en het werkt perfect. Zo kan ik vannacht zonder zandkorrels in bed slapen.

Toen weer verder voor de laatste 95 kilometer voor vandaag. We kwamen in een dorpje een gebouwtje tegen. Dit gebouwtje was vrij van de grond opgezet. Hierin werd vroeger voedsel opgeslagen. 

In Ribadeo aangekomen eerst maar de tank weer eens vol gegooid. Er is inmiddels al een maandloon AOW aan diesel verstookt… In Spanje kost de diesel € 1,929 per liter. Op het totaalbedrag krijg je 6% korting en nog eens € 0,20 cent per liter. Concreet is dat een korting van ruim 31 eurocent per liter. Literprijs dus 1,61! Das anders wat dan in Nederland, Frankrijk en Duitsland.

Toen doorgereden naar een parkeerplaats vlakbij Playa de dos Catedrales. Op deze parkeerplaats mag je gratis staan en overnachten. Er zijn behalve afvalbakken geen voorzieningen maar het uitzicht op de zee is grandioos. Echt weer een eldorado voor de zelfvoorzienende camperaar.

Als je vanaf de parkeerplaats het strand oploopt, en dat kan en mag enkel bij eb dan kun je reusachtige rotspartijen bekijken. Deze rotspartijen lijken met een ruime portie fantasie op kathedralen. Mijn fantasievermogen is niet toereikend…

We hebben na aankomst even een wandeling gemaakt maar vanwege vloed mogen we pas morgen om 12 uur het strand op om de rotsen te bekijken. Of we dat ook werkelijk doen of gedaan hebben komt in een volgende blog te staan.

Maandag 16 mei 2022

We zijn gisteravond uit eten geweest bij een typisch Spaans restaurantje. En wat eet je dan, Paella con marisco natuurlijk. Dat is Paella met zeevruchten zoals oester, kleine garnalen en reuze gamba’s. De Paella en kleine garnalen was lekker maar het was voor mij een crime om de grote gamba’s te pellen. Domweg geen geduld voor en wat een boer niet kent pelt ie niet. Gelukkig lust Elfriede dat soort eten wel en heeft ze het geduld ervoor om deze beesten vakkundig te ontleden. Na het eten 1 spel in de competitie gespeeld… door mij gewonnen! 

Vanmorgen eerst een wandeling langs het strand gemaakt om te kijken hoe hoog het water stond. Gisteravond was het om 11:00 uur eb en na 6 uur kwam de vloed weer opzetten. Dus om 5:00 uur vanmorgen stond het water op zijn hoogste punt. Ik was om halfacht op het strand dus het tij was al weer aan het keren zoals men dat zo mooi zegt.

Na een ontbijtje in de zon hebben we de camper vertrekgereed gemaakt en zijn richting de Picos de Europe, een groot natuurgebied met hoge bergen, vertrokken. De afstand die we af moesten leggen was iets van 45 kilometer. De weg naar de Picos voerde langs bergwegen en mooie haarspeldbochten. Onderweg moesten we op de rem voor iets dat je bij ons op de wegen niet meer ziet. 

Het is verwonderlijk dat er altijd weer motorrijders zijn die met gevaar voor eigen leven vlak voor een bocht gaan inhalen. En dan heb ik het over een bocht waar je niet kunt zien wat er van de tegenovergestelde richting komt. Het ging dan ook bij de eerste de beste Brit die ons inhaalde maar net goed. En dan? Ja, dan staan ze 2 kilometer verderop met de motor bij een barretje met andere motorrijders te praten.

Wij hadden een parkeerplaats op de campercontact app opgezocht net voor Poncebos. Dit is een plaatsje van waaruit je met een tandradgondel door een grot oftewel tunnel van 2200 meter lengte omhoog naar een oud dorpje boven in de Picos bergen wordt gebracht. De draai om op de parkeerplaats te komen is redelijk scherp en het gaat ook nog eens direct stijl over op kinderkopjes gelijkende stenen omhoog. Dus je moet schuin oprijden om niet met de achterkant van de camper vast te lopen. Het ging maar net goed. 

En toen was er koffie en na de koffie een wandeling van 2,5 kilometer naar het station van de tandradgondel. Om 12:30 waren we daar en wat bleek? Gesloten tot 14:00 uur. Wij besloten om van de nood een deugd te maken en liepen naar een soort café/barretje en bestelden daar een bocadillo met jambon en 1 met manchego kaas. Superlekker.

Na deze lunch liepen we naar het stationnetje en kochten daar 4 kaartjes. 2 x naar boven en 2 keer naar beneden. Niet goedkoop voor ruim € 44,00 maar twee paar schoenen verslijten kost meer.

Om stipt 14:00 uur vertrok de gondel door een 2200 meterlange door de bergen gemaakt tunnel. 10 minuten later waren we boven en konden we de Picos bergen bekijken vanuit een soort dal. Je kijkt van daaruit nog eens tegen een zeker 1000 meter hoog massief aan. Mooi en spectaculair om te zien. Na een wandeling over een met stenen bezaaid pad kwamen we op een punt van waaraf je foto’s kan maken. Helaas was de begroeiing daar al zo hoog dat je bijna niets meer zag.

Terug in het bergdorpje hebben we een colaatje gedronken. Terwijl we cola zaten te drinken zagen we een aantal Koningsadelaars in het dal vliegen. Deze vogels kunnen een breedte van 3 meter halen. (natuurlijk met gespreide vleugels want anders komen ze vanwege het gewicht niet van de grond ). We stapten om 16:00 uur weer in de gondel om naar beneden gebracht te worden. Vandaaruit nog even weer 2,5 kilometer lopen en we waren weer bij de camper. 

T’ ja en dan moet je dat nare steile bergje met de korte hellingshoek weer af. Mooi dat onze hut van luchtvering is voorzien. Door de druk tot 3 bar te verhogen komt de achterkant van de camper zeker 10 cm omhoog (kan zelfs nog hoger met meer druk) en kon ik probleemloos zonder op te lopen van de parkeerplaats afrijden.

Op terugweg reden we door Las Arenas en zagen dat er campers op een groot parkeerterrein stonden. Wij besloten daar ook even te kijken en staan daar nu voor 1 nacht geparkeerd. Je mag er geen campinggedrag vertonen, d.w.z. geen stoelen en tafels buiten, dan wordt overnachten getolereerd. Dat juichen we alleen maar toe. We hebben een poosje op de rotsen bij de rivier gezeten en nog even wat eterij gekocht. 

Morgen trekken we verder richting Ribadeo.