Dinsdag 31 mei 2022
Gisteravond hebben we nog een wandeling door St. Jean Pied de Port gemaakt. Het was er bijna uitgestorven terwijl het nog maar 20:00 uur was.
Ik herken dat wel want de meeste camino lopers oftewel pelgrims liggen al op één oor omdat ze ’s morgens vroeg op willen staan om op pad te gaan om de Pyreneeën over te steken. Is immers een voettocht van 24,5 kilometer of een fietstocht van circa 30 kilometer. De voettocht duurt ruim 6 uur en de fietstocht iets van 3 uur.
Bij de camper teruggekomen kwam ik in gesprek met een vriendelijke Belg die ook een NiBi heeft. Laaiend enthousiast. Leuke man die vanaf nu samen met zijn vrouw onze reizen volgt.
Ik ben natuurlijk een enorme zeikerd en kan me over elk rammeltje opwinden. Dus ik ben wat rammelen betreft iets negatiever en gereserveerder. Nu moet ik wel zeggen dat we af en toe ook over wegen komen die je echt geen weg meer mag noemen. Er ligt asfalt maar das niet best meer.
Tja en na het eten begon de Rummicuppetitie weer. Het werd eerst 2:0, toen deden we nog een partijtje, 2:1 en toen wilde degene die achterstond nog een partijtje. Het werd 3:1 voor mij. Yessss weer in de winning mood!
Vanmorgen op tijd uit de veren en het dorpje ingelopen. En inderdaad bijna geen pelgrim meer te bekennen. Toen ik het parkeerterrein voor de camperplaats opliep zag ik een porte monnaie (Frans voor Portemonnee) op de grond liggen. Tja, en daar sta je dan met je goede opvoeding, ik keek eens om mij heen en zag niemand in de buurt. Als een dief keek ik in de beurs en zag dat er diverse betaalkaarten en een groot geldbedrag in zat. Allemaal Franse Euro’s! Bijna een half miljoen in cash! Net iets te weinig om er met beurs en al tussenuit te gaan. Ik liep daarom, goudeerlijk als ik ben, de camperplek over en klopte bij iedere Franse camper aan. Niemand die het ding verloren was. Heb ik weer!
Dus terug bij onze eigen camper ben ik de beurs verder gaan inspecteren. In een vakje vond ik een invalidenkaart met een foto van een dame erop. Geen telefoonnummer of adres…
Toen maar naar de poort van de camperplek gelopen waar een chalet staat. Daar aangeklopt en in mij beste Frans gezegd: Je trouvé une porte monnaie avoir l’entrée. De dame die mij aanhoorde snapte subiet wat ik bedoelde maar maakte mij duidelijk dat ze me niet verder kon helpen. Toen kreeg ik een aha erlebnis, er zat immers de invaliden kaart met foto in. Toen ik die toonde werd ze “gai” (vrolijk) en riep haar medebewoonster. Je geloofd het of niet maar dat was één druppel water met de foto op de invalidenpas. Ik heb dus vanmorgen vroeg al een Française enorm blij gemaakt.
Na het ontbijt dronken we koffie en besloten toch nog even het dorp in te lopen. Het was er gezellig druk met toeristen zoals wij. Wel veel leuke winkeltjes met onder andere grote Jambon hammen en kruiderijen.
Na een rondje St J P d P liepen we langs een gezellig terrasje. Omdat het inmiddels al 13:30 uur was leek het ons een goed plan om een warme maaltijd te nuttigen want dat zou dat ’s avonds niet meer nodig zijn en dat is weer goed voor de Rummicuppetitie.
Om 14:30 uur waren we terug bij de camper en begonnen onze reis naar Blasimon waar we bij een France Passion adres willen overnachten. Onze overnachting is bij een wijnboerin waar we in 2011 ook al eens hebben overnacht. Om 18:15 uur arriveerden we bij Domaine De Brandeau Chateau La Peyraude. Uiteraard herkende Christelle mij na 11 jaar nog direct (Immers, zo’n knappe verschijning vergeet je niet snel!) en nodigde ons uit op een dégustation de vins. En ja, ze hebben daar nog altijd lekkere rosé en rode wijn. Met 10 liter wijn/rosé onder de arm zijn we naar de camper terug gestrompeld. Dit is dus de echte Bordeaux wijnstreek.
We staan dus middenin de wijnvelden en zoals je op de foto kunt zien zitten er al kleine druifjes aan de wijnplanten.
De camper staat onder een eeuwenoude eik geparkeerd en we zitten nu terwijl ik deze blog schrijf nog lekker in de zon. En dat terwijl het al 20:00 uur is.
Morgen gaan we verder naar het noorden. De thuisreis is dus ingezet…..
Tot morgen!