Voorjaarsvakantie mei 2022

Dinsdag 24 mei 2022

De Rummicuppetitie verliep tot vervelens toe weer in mijn voordeel 3:2.

Gisteravond konden we niet echt lang buiten zitten omdat er een koude en vrij stevige wind vanaf zee waaide. We hebben nog wel even een wandelingetje over het strand en een ronde over de camping gemaakt maar daarna werd het dus binnen zitten. 

Vanmorgen ben ik om halfacht richting de haven gelopen en kon nog net zien hoe de vissers met hun gevangen vis richting huis vertrokken en hoe de boten op het strand werden getrokken. Ze gebruiken daarvoor een centraal opgestelde lier met daaraan een kabel die aan het schip wordt gekoppeld. Als ze de motor van de lier aanzetten trekt deze het schip op de wal oftewel strand. 

Vissersbootje
stoere vissers
Zwaar werk, kleine vangst
vVskoppen, aas voor een volgende visactie

Als je naar de mensen kijkt die van de boten afkomen zie je dat ze door het zware werk zijn getekend en dat het eigenlijk een erg armoedig bestaan is dat ze hebben.

Toen ik van de haven terugliep naar de camping kwam ik een paar pelgrims tegen, die uit de alberque kwamen waar ze geslapen hadden. Beide dames kwamen uit Frankfurt en gingen op weg richting Santiago de Compostella en waren gestart in Porto. De route heet Camino Costal, loopt langs de kust en is 265 kilometer lang.

De eerste die ik sprak had een rugoperatie ondergaan en vertelde dat ze onderweg op haar isomatje regelmatig rek- en strekoefeningen deed om de rug soepel te houden om zo de rugzak van enig formaat te kunnen torsen. De tweede dame gaf aan dat ze het best moeilijk vond om zich steeds weer te motiveren en dat ze 20 kilometer per dag best heftig vond. Ze deed de camino, om weer tot zichzelf te komen en om haar eigen ik terug te vinden. Toen ik zei dat ik het knap van haar vond dat ze dit deed kwam er een glimlach op haar gezicht en zei ze dat ze het fijn vond dat ik haar moed had ingepraat. 

Na deze gezellige gesprekjes kwam ik langs een banketbakkerszaakje waar ik een kopje koffie bestelde. En je gelooft het niet maar hier in Portugal is dat nog goedkoper dan in Spanje, € 0,85 voor een lekkere bak koffie. Ik nam voor bij het ontbijt 4 lekkere broodjes mee voor € 1,20….Toen wij nog niet zolang getrouwd waren en nog in Emlichheim woonden lagen de prijzen daar voor broodjes ook ongeveer op dat niveau. 

Na het ontbijt heeft Elfriede bij de receptie ons verblijf verlengd en tevens een taxi besteld die ons naar het metrostation 3 kilometer verderop zou brengen.Door het taalleerprogramma Duolingo heeft Elfriede in dik een jaar tijd zo goed Engels geleerd dat ze de mensen kan verstaan en zichzelf ook goed verstaanbaar kan maken. Echt superknap.

Zo rond 9:45 uur was de taxi er en stapten we samen met een Engels echtpaar en hun hond in. De taxichauffeur had er duidelijk zin in want hij scheurde weg met piepende banden, nam binnenbochten en haalde iedereen in die hij achter op reed. Op de weg waarover wij gisteren maximaal 30 km/h reden haalde hij snelheden van boven de 80 km/h. Verstappen zou bij deze piloot verbleken. 

Enfin, op het station aangekomen werden we direct geholpen bij het ticket kopen door een mevrouw die ook richting Porto wilde reizen.

het trein/metro station

En toen de trein annex metro in. De reis duurde 35 minuten tot we in Porto waren. 

Als eerste grote bouwwerk bezochten we een kolossale kerk waar binnen alles weer pracht en praal was. Een kerk in dit soort grote steden is altijd indrukwekkend omdat er veel mensen rondlopen maar er toch een serene stilte heerst. 

Pracht en praal

Na dit kerkbezoek liepen we door de straatjes van Porto en dronken een kopje koffie met daarbij een typisch Porto gebakje, de Pastel de Nata. Dit is een klein gebakje gevuld met een soort vla (custard) met daarop kaneel. Erg zoet maar ook erg lekker. En dan weer het afrekenen. Dat blijft een feestje hier, € 5,80 voor twee gebakjes en 2 kopjes koffie. 

Koffie met Pastel de Nata
Nog meer lekkers

De ober vertelde ons dat de Pastel de Nata een typisch Porto lekkernij is maar dat we als lunch de Francesinha, ook een Porto specialiteit moesten proberen.

Na de koffie vervolgden we onze wandeltocht en kwamen bij het station met zijn bijzondere tegelwanden langs. Ook weer bijzonder om te zien. Zo telde ik op 1 schildering van tegels maar liefst 17 x 18 tegeltjes.

17 x 18

Even later bezochten we de kathedraal van Porto en konden via vele trappen tot boven in de torentrans komen. Vanaf dat punt had je een prachtig uitzicht over zo’n beetje heel Porto.

Ook in deze kathedraal weer veel goud en zilver en veel bewaarde relikwieën uit de 16e en 17e eeuw. Zelfs oude priestergewaden mocht je bekijken.

Priestergewaad

En toen weer verder de oude stad in via kleine straatjes en veel trapjes kwamen we aan de Rio Douro, de brede rivier die door Porto loopt. Op een terrasje aan deze rivier hebben we geluncht. We namen dus inderdaad de Francesinha. Op de foto hieronder kun je zien wat dat is en wat erin zit.

Rio Douro met de oude boogbrug

Op een plein aan de Rio Douro kwam ik erachter dat Gert en Hermien die destijds een hit scoorden met hun liedje “alle duiven op de Dam” een grote leugen verspreid hebben. Want ook hier op de Dam liepen plenty duiven rond. Ze waren ook destijds dus echt niet allemaal op de dam. 

Naderhand hebben we nog een kleine zwerftocht langs wat winkeltjes gemaakt en zijn toen met de trein/metro en taxi teruggegaan naar de camping.

Als toegift: een oud geveltje in de oude binnenstad

En daar zitten we nu lekker buiten. Dadelijk gaan we even een ananas op peuzelen. Vanavond maken we plannen over het vervolg van deze reis.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.