Woensdag 1 juni 2022

Gisteren reden we van Saint Jean Pied de Port naar Blasimon. Deze plaats ligt in het Bordeaux wijngebied. Op weg daarheen reden we door een aantal Franse provincies. Als eerste kwamen we door de Pyrénées Atlantiques. In deze Franse provincie verschilt de natuur niet zoveel met de natuur in het Spaanse Pyreneeën gebied. Het is uiteraard nog wel bergachtig gebied. De woningbouw is hier sober en je vraagt je vaak af of er wel mensen in de woningen of zelfs in de dorpjes wonen. Je ziet er weinig tot geen mensen op straat. Het oogt allemaal wat armoedig. Na deze provincie reden we door de provincie Landes. Dit gebied is wezenlijk vlakker dan de Pyreneeën en er is dan ook meer en meer landbouw en hier en daar wat veeteelt te ontdekken. Ook hier lijkt het in veel plaatsen uitgestorven. Als je meer naar de kust rijdt van deze provincie dan zul je zien dat er veel toerisme is en dat er daar geen sprake is van rustige “slapende” dorpjes. Na Landes reden we door Lot et Garonne. Deze provincie is een mooie bestemming om een vakantie te houden. Er zijn mooie fiets- en wandelroutes en ook de kustroute van de Camino naar Santiago de Compostela loopt door deze provincie. In de gehele regio hier zie je veel wijnvelden, maar ook zie je dat er velden zijn waarop zonnebloemen zijn geplant.

Tja, en dan naar het vervolg van onze Rummicuppetitie. Welnu, gisteravond moest ik er op een ongelooflijke manier aan geloven. Elfriede won met grote overmacht 3:1 de match.

Vanavond maar eens keihard in de revanche en kijken of we het tij kunnen keren.

Afgelopen nacht werd ik wakker van getikker op het dak. Wat bleek? Het regende een beetje. Gelukkig zette de regen niet door en was het ’s morgens weer droog en zonnig.

Vanmorgen na het opstaan ben ik een stukje langs de wijnvelden gaan lopen. Verder was er niet veel te beleven dus heb ik de krant maar eens goed gelezen.

Na het ontbijt besloten we om verder naar het noorden te reizen. Bestemming werd het bijna 360 kilometer verderop gelegen Tours aan de Loire. Oorspronkelijk was het onze bedoeling om een soort trektocht langs de Loire te maken en daarbij stond ook Tours op het programma. Nu sluiten we dus onze vakantie (bijna) af met een ritje naar Tours. Nou ja ritje? Over die 360 kilometer rijd je ruim 5 uur. Dat komt uiteraard weer doordat we geen tol op de tolwegen willen betalen en we dus N-wegen rijden. Op deze wegen barst het van de rotondes. Je maakt daar de éne pirouette na de andere. Ik schat in dat we deze vakantie meer dan 1000 rotondes hebben moeten trotseren. 

We kwamen onderweg door een middelgrote plaats waar de rotondes waren voorzien van stoepranden. Het leekt alsof je door een flipperkast reed. Hoog ophalen en laat insturen… en alles ging goed.

Onderweg dronken we koffie op een parkeerplaats van Leclerc een grote supermarkt.

De eerste 100 kilometer na Blasimon zag je alleen maar wijnvelden en chateaus waar wijn werd verkocht. Later zagen we ook hier meer en meer zonnebloemvelden. Ook werden de plaatsen waar we door reden groter en kwamen we langs grote industrieterreinen.

Even voor 16:00 uur kwamen we aan in Tours op camping Onlycamp Tours Val de Loire. 

En daar blijven we nu zeker 1 nacht en misschien nog wel een tweede. We gaan uitzoeken of we hier in de buurt kunnen fietsen en willen zeker de oude binnenstad van Tours bekijken en uiteraard de Loire ook. 

Wat het weer betreft mogen we absoluut niet klagen. Droog en zonnig met een temperatuur van ruim 25 graden. Hopen dat het morgen ook zo blijft.

Morgen gaan we ook bepalen hoe we laatste 880 kilometer naar huis gaan afleggen. Doen we dat in 2 etappes of in drie? We willen ook niet te veel eerder thuiskomen dan de planning was…. Krijg je alleen maar praat van…

Deze kraai reist al een poosje met ons mee. Het beestje is ontstaan door de nijvere handen van Elfriede tijdens de vakantie.

Dinsdag 31 mei 2022

Gisteravond hebben we nog een wandeling door St. Jean Pied de Port gemaakt. Het was er bijna uitgestorven terwijl het nog maar 20:00 uur was.

Ik herken dat wel want de meeste camino lopers oftewel pelgrims liggen al op één oor omdat ze ’s morgens vroeg op willen staan om op pad te gaan om de Pyreneeën over te steken. Is immers een voettocht van 24,5 kilometer of een fietstocht van circa 30 kilometer. De voettocht duurt ruim 6 uur en de fietstocht iets van 3 uur.

Bij de camper teruggekomen kwam ik in gesprek met een vriendelijke Belg die ook een NiBi heeft. Laaiend enthousiast. Leuke man die vanaf nu samen met zijn vrouw onze reizen volgt. 

Ik ben natuurlijk een enorme zeikerd en kan me over elk rammeltje opwinden. Dus ik ben wat rammelen betreft iets negatiever en gereserveerder. Nu moet ik wel zeggen dat we af en toe ook over wegen komen die je echt geen weg meer mag noemen. Er ligt asfalt maar das niet best meer.

Tja en na het eten begon de Rummicuppetitie weer. Het werd eerst 2:0, toen deden we nog een partijtje, 2:1 en toen wilde degene die achterstond nog een partijtje. Het werd 3:1 voor mij. Yessss weer in de winning mood!

Vanmorgen op tijd uit de veren en het dorpje ingelopen. En inderdaad bijna geen pelgrim meer te bekennen. Toen ik het parkeerterrein voor de camperplaats opliep zag ik een porte monnaie (Frans voor Portemonnee) op de grond liggen. Tja, en daar sta je dan met je goede opvoeding, ik keek eens om mij heen en zag niemand in de buurt. Als een dief keek ik in de beurs en zag dat er diverse betaalkaarten en een groot geldbedrag in zat. Allemaal Franse Euro’s! Bijna een half miljoen in cash! Net iets te weinig om er met beurs en al tussenuit te gaan. Ik liep daarom, goudeerlijk als ik ben, de camperplek over en klopte bij iedere Franse camper aan. Niemand die het ding verloren was. Heb ik weer!

Dus terug bij onze eigen camper ben ik de beurs verder gaan inspecteren. In een vakje vond ik een invalidenkaart met een foto van een dame erop. Geen telefoonnummer of adres…

Toen maar naar de poort van de camperplek gelopen waar een chalet staat. Daar aangeklopt en in mij beste Frans gezegd: Je trouvé une porte monnaie avoir l’entrée. De dame die mij aanhoorde snapte subiet wat ik bedoelde maar maakte mij duidelijk dat ze me niet verder kon helpen. Toen kreeg ik een aha erlebnis, er zat immers de invaliden kaart met foto in. Toen ik die toonde werd ze “gai” (vrolijk) en riep haar medebewoonster. Je geloofd het of niet maar dat was één druppel water met de foto op de invalidenpas. Ik heb dus vanmorgen vroeg al een Française enorm blij gemaakt.

Na het ontbijt dronken we koffie en besloten toch nog even het dorp in te lopen. Het was er gezellig druk met toeristen zoals wij. Wel veel leuke winkeltjes met onder andere grote Jambon hammen en kruiderijen.

Na een rondje St J P d P liepen we langs een gezellig terrasje. Omdat het inmiddels al 13:30 uur was leek het ons een goed plan om een warme maaltijd te nuttigen want dat zou dat ’s avonds niet meer nodig zijn en dat is weer goed voor de Rummicuppetitie. 

Om 14:30 uur waren we terug bij de camper en begonnen onze reis naar Blasimon waar we bij een France Passion adres willen overnachten. Onze overnachting is bij een wijnboerin waar we in 2011 ook al eens hebben overnacht. Om 18:15 uur arriveerden we bij Domaine De Brandeau Chateau La Peyraude. Uiteraard herkende Christelle mij na 11 jaar nog direct (Immers, zo’n knappe verschijning vergeet je niet snel!) en nodigde ons uit op een dégustation de vins. En ja, ze hebben daar nog altijd lekkere rosé en rode wijn. Met 10 liter wijn/rosé onder de arm zijn we naar de camper terug gestrompeld. Dit is dus de echte Bordeaux wijnstreek.

We staan dus middenin de wijnvelden en zoals je op de foto kunt zien zitten er al kleine druifjes aan de wijnplanten.

De camper staat onder een eeuwenoude eik geparkeerd en we zitten nu terwijl ik deze blog schrijf nog lekker in de zon. En dat terwijl het al 20:00 uur is.

Morgen gaan we verder naar het noorden. De thuisreis is dus ingezet…..

Tot morgen!

Maandag 30 mei 2022

Gisteravond zijn we uit eten geweest in een echte Spaanse eetgelegenheid.

Elfriede koos voor een salade met zalm en ik nam vlees met patat. Het geheel werd geserveerd met 2 glazen Rioja wijn en 2 jawel echte Oud Duitse Kaiserbrötchen….

In Spanje gaat om ongeveer 15:30 uur de keuken overal dicht en gaat pas weer open om 20:00 uur ’s avonds. Wij waren al om 19:30 uur aanwezig maar werden pas om 20:45 uur naar een tafeltje gebracht nadat ik de ober indringend aankeek. 

Of je nu gaat dineren, iets drinken of een kop koffie wilt scoren, ze laten zich in Spanje de kop niet gek maken en laten je domweg wachten tot ze zin hebben om je te bedienen. (in de goede zin van het woord)

Enfin, we waren tegen 22:00 uur weer bij de camper en werkten buiten onze Rummicuppetitie af. Het geluk komt weer iets mijn kant op want ik won met 2:1. 

Omdat het lang warm bleef konden we tot ruim 23:00 uur buiten blijven zitten, de eerste keer deze vakantie.

Tegen 3 uur ‘s nachts begon het wat te regenen maar dat wat er viel mag geen waarde hebben. De tafel en stoelen waren ’s morgens in ieder geval droog.

Om halfacht stond ik op en ben direct een stuk langs de Ebro gaan lopen. Mensen die vaak puzzelen kennen deze rivier wel want er wordt dan gevraagd: Spaanse rivier (4 letters)

Na het ontbijt hebben we ons kampement opgebroken en koers gezet richting Pamplona. Echter voordat we echt die kant op stuurden zijn we eerst bij een grote supermarkt, de Carrefour, geweest om Rioja wijn in te kopen. We konden parkeren op een heel groot parkeerterrein en van daaruit via een tunneltje naar de super lopen. We weten nu, na onze inkopen (meer dan alleen wijn) ook waarom die supermarkt “Carrefour” heet want je komt met een karre voer weer uit de winkel. 

Toen onder perfecte weersomstandigheden (blauwe lucht en 25 graden minimaal) op naar Pamplona. We moesten zo’n beetje door het centrum om bij de parkeerplaats voor campers te komen. Bleek niet bijzonder te zijn…. Dus na snel overleg besloten we om door te rijden naar het Spaanse plaatsje Roncesvalles. In deze plaats genieten de meeste pelgrims van hun eerste Spaanse nachtrust in een groot klooster dat door mensen van het Nederlandse St. Jacobsgenootschap wordt gerund. We reden de route die ik in 2019 fietste maar dan in tegenovergesteld richting.

Het landschap onderweg kenmerkte zich door veel landbouw, aspergeteelt en hier en daar nog wat wijnbouw. Verder zie je op afstand het Spaans Massief liggen en zie je af en toe een konvooi Gieren en Adelaars vliegen. Ook zie je langs de weg veel bremstruiken die in volle bloei staan. Vroeger zag je dat bij ons ook veel, maar dat is helaas niet meer zo. Ik meen me te herinneren dat er vroeger in Dalen een Bremtocht werd gehouden.

Onderweg stopten we in een klein plaatsje en hebben daar op een bankje van een kleine lunch genoten.

Toen weer verder naar Roncesvalles. We waren om 15:00 uur ter plaatse en parkeerden de camper op een groot parkeerterrein achter het klooster. 

Onderweg had ik Elfriede al laten zien waar ik mijn eerste Spaanse nacht had doorgebracht en waar ik mijn eerste pelgrimsmenu had gegeten.

Bij de afslag naar het parkeerterrein hebben we op het terras van het barretje, waar ik destijds mijn filmcarrière begon, een cola light gedronken. Naderhand zij we nog naar een restaurantje annex pelgrimsbar gelopen en hebben daar onze laatste Bocadillo Jambon gekocht. Althans voor eerst. Want dat er een volgende camino komt staat zo goed als vast.

Na het oppeuzelen van de Bocadillo hebben we nog een kilometer van het camino-traject Saint Jean Pied de Port naar Roncesvalles gelopen en besloten toen om koers te zetten naar Frankrijk naar Saint Jean Pied de Port, het startpunt van vele pelgrims van de Camino Frances. Die route die we reden loopt over een afstand van een kleine 30 kilometer door de Pyreneeën. In 2019 fietste ik de Pyreneeën over richting Roncesvalles. Een goed te rijden traject met mooie haarspeldbochten.

Om 18:00 uur waren we ter plaatse en we staan nu op een campercamping vlakbij de oude stadsmuur.

Zondag 29 mei 2022

Gisteravond konden we weer tot een uur of 10 buiten zitten en daar onze competitie afwerken. Elfriede was weer te sterk voor mij en won met 4 tegen 1.

Vanmorgen was ik vroeg wakker en ben richting de binnenstad van Burgos gelopen. Op de terugweg was er een cafeetje open. Ik ging naar binnen en bestelde een kop koffie, helaas ging het feest niet door want toen ze de koffiemachine aan hadden gezet weigerde deze om koffie te maken. Vette pech dus. Gelukkig was een eind verderop ook nog een cafeetje open en daar scoorde ik wel een lekker bakkie.

Terug bij de camper hebben we samen ontbeten en toen de boel vertrekgereed gemaakt.

Om tien uur reden we de camping af richting Logroño. De af te leggen afstand was een kleine 115 kilometer. De temperatuur was inmiddels al ruim 20 graden. Strakblauwe lucht en stralende zon. We reden eerst de stad uit en kwamen toen op de weg waar ik in 2019 over ben gefietst van Puente la Reina naar Burgos. Er waren opvallend veel voetpelgrims onderweg maar ook een behoorlijk aantal fietsende pelgrims. Net voorbij Belorado dronken we koffie bij een soort pelgrimsrestaurant en kwamen ik in gesprek met 2 Duitse dames die ook de camino liepen. Even later kwam er ook een Duitse man aanlopen, ik schatte hem op ruim 70 jaar oud en hij vroeg aan de Duitse dames of hij hier ook eten kon bestellen. De dames gaven als antwoord, dat het wel een dure toko was waar we zaten maar dat het wel kon. Ach, zei de oude man, macht nichts, ich mache immer Fehler, meine Frau aber nie. De vrouw was in geen wegen of velden te bekennen. Ik hoorde iets bekends….

Na deze koffiestop besloten we om door te rijden en gingen bij Najera van de grote weg af om via binnenwegen van het Rioja wijngebied te kunnen genieten. Het is echt één en al wijnstokken. Tevens de ene Bodega na de andere.

Om 14:00 uur reden we over de brug van de Rio Ebro de hoofdstad van het Rioja gebied, Logroño binnen en zagen dat er op een groot parkeerterrein een grote markt aan de gang was.

Dus de camper maar weggezet en de markt op. Helaas was dat niet zo bijzonder, ze waren al aan het opruimen, dus reden we door naar het 300 meter verderop gelegen groot parkeerterrein waar we de nacht zouden willen doorbrengen. Helaas moet je daar in de vakken, haaks op de stoeprand, parkeren. Je mag dus niet 4 parkeervakken over de breedte bezetten. Onze camper is net een stukkie te lang om dit voor elkaar te krijgen dus reden we door richting de plaatselijke camping. Mooie camping op 500 meter van het oude centrum.

En daar staan we nu dus voor eerst maar eens 1 macht. Morgen kijken we verder.

Na installatie op de plaats zijn we het oude centrum ingelopen en gingen op zoek naar een restaurantje dat schoonzoon Okke ons aan de hand had gedaan. Toen we daar kwamen bleek deze volledig bezet te zijn met een besloten gezelschap. Jammer dan.

Wij zij teruggelopen naar de oude binnenstad en hebben daar op een terrasje genoten van een lekker glas bier en een glas Sangria. 

Ach, en dan zit je zo mensen te observeren, een soort voyeurisme…. Op een terrasje tegenover het terras waar wij zaten, zag ik een man en vrouw die in een geanimeerd gesprek waren. Het leek op een date. Op zeker moment werden de smartphones erbij gepakt en werden nummers uitgewisseld, denk ik. Het gesprek ging door en werd steeds amicaler. Het duurde niet lang meer tot er een snuffelstage begon. En toen, net toen het nog interessanter werd, werd mij het zicht ontnomen door een viertal mensen die plaats namen aan een tafel in mijn zichtrichting.

Verder zagen we een vrouw lopen die voor de verandering de poes op de arm had. Nooit eerder gezien. Normaal dragen de vrouwen daar de poes niet.

Na dit gezellige terrasje liepen we door en kwamen bij een ijssalon terecht met werkelijk een file aan mensen ervoor. Tja, dan moet het wel bijzonder lekker ijs zijn dat ze daar scheppen. En dat was het ook!

Met het ijsje als afsluiter zijn we naar de camper teruggelopen en vanavond gaan we op Spaanse tijden even ergens een maaltijd scoren.

Voor wat betreft de temperaturen (niet die van het ijs) kan ik melden dat het hier vandaag zeker 30 graden was en er geen wolkje aan de lucht was te zien.

Geen spannende verhalen en belevenissen vandaag. Morgen misschien wel weer?

Zaterdag 28 mei 2022

Gisteravond zijn we uit eten geweest bij het campingrestaurant. Elfriede koos voor kip en ik voor kalfsfilet. Het eten werd geserveerd met patat en verder niets. Om toch ook iets gezonds te eten bestelden we er een portie sla bij. En dat was ook een portie, zelfs met twee personen niet op te krijgen. Het geheel smaakte echt goed na een lange dag reizen. Voor 

€ 5,00 kregen we er een fles lekkere huiswijn bij en met twee kopjes koffie na de maaltijd hebben we het diner afgerond.

Wij zaten dus (helaas) binnen te eten en naast ons was een soort serre waar een familie een verjaardag aan het vieren was. Opeens klonk er een knal en begon er een geluid gelijkend op een sirene. Wat was nu het geval? Het feestvarkentje, een klein Spaans jochie rende vol temperament en met grote snelheid tegen een gesloten glazen serredeur en begon te loeien gelijk een sirene.

De moeder begon met een grote lach op haar gezicht het joch te troosten……. Was ook wel een koddig gezicht natuurlijk.

Enfin, na het diner hoefde er niet meer gekookt te worden maar nog wel even geblogd. Na het bloggen zijn we verder gegaan met de Rummicuppetitie. En helaas is mijn geluk totaal verdwenen want ik kreeg weer met 2:0 aan de broek.

Vanmorgen ben ik over de camping gaan lopen. Het overgrote deel van de kampeerders was nog in ruste. De camping bestaat uit 3 langgerekte stroken gras met bomen erop en je mag je kampeermiddel plaatsen waar je wilt. De camping is ruim 800 meter lange en circa 70 meter breed. Het geheel is goed verzorgd en het sanitair is niet modern maar wel schoon en functioneel.

Na het ontbijt hebben we de fietsen van stal gehaald en zijn we naar de kathedraal van Burgos gefietst. Een afstandje van 4 kilometer over prachtige fietspaden en door een groot park. 

De bouw van de kathedraal is in het jaar 1221 begonnen in opdracht van Ferdinand de Derde van Castilië. Negen jaar later werd de kerk in gebruik genomen maar de bouw werd met tussenpozen voortgezet tot 1567. Het duurde dus iets van 346 jaar eer het bouwwerk volledig klaar was. Wat duidelijk mag zijn is, dat de opdrachtgever de voltooiing niet heeft meegemaakt. 

Om even voor 10:00 uur parkeerden wij onze fietsen naast de kerk en sloten aan in de rij wachtende mensen die net als wij de kathedraal wilden bezichtigen.

Voor € 18,00 voor 2 personen ben je binnen en eenmaal binnen kun je met behulp van een scancode je taal kiezen en wordt je op je smartphone uitvoerig voorgelicht over de bouw van de kerk, de betekenis van beelden, schilderingen en alles wat te zien is in deze kathedraal. Omdat er veel onderhoud nodig is aan de kerk zijn mallen gemaakt waarmee bepaalde kerkornamenten mee nagemaakt kunnen worden. Uiterst ingenieus dat alles.

We hebben ruim anderhalf uur in de kathedraal rondgelopen. Ik kan iedereen aanbevelen om 1 keer in zijn of haar leven de kathedraal van Burgos te bezichtigen. Burgos, ist eine Reise wert.

Na het kathedraalbezoek zijn we naar de alberque gelopen waar ik in 2019 heb overnacht. Wonderbaarlijk genoeg liep ik in 1 keer de goede richting op. Voor de ingang van de alberque is een barretje waar ik destijds ’s avonds aan de borrel en hapjes ben geweest. Vandaag deden we dat samen, echter koffie in plaats van wijn.

Na dit gezellige intermezzo zijn we wat door de oude stad gaan lopen en zagen behoorlijk wat mensen in nette kleding een kerk binnengaan. Wat blijkt? Vandaag gingen veel kinderen ter heilige commune. Het schijnt dat dit kinderen van 10 tot 12 jaar mede bijblijft omdat ze zich die dag prinsesjes of prinsen voelden. 

De terrassen en de straatjes waar de terrassen zich bevinden puilden uit van de mensen. Overal vrolijke mensen en tafeltjes met de lekkerste Spaanse hapjes. Omdat wij al dat lekkere eten niet konden weerstaan zijn we ook maar weer ergens gaan zitten en aten ook wat lekkers.

Op een marktplein was een boekenmarkt en wat denk je dat je dan ziet?

En er was een ploegje bouwvakkers muziek aan het maken…

Om 15:30 uur zijn we richting onze fietsen gelopen en een kwartiertje later waren we bij de camper. Onderweg kwamen we weer door het park. In het park waren vriendengroepen en families met elkaar aan het barbecueën en dronken wijn en bier. Zag er echt gezellig uit. Dat familieleven, daar zijn die Spanjolen goed in! Eenmaal bij de camper gaan we de rest van de dag genieten van rust, ruimte, het mooie weer en de mensen op de camping.

Morgen trekken we verder naar het noorden, om precies te zijn gaan we naar de hoofdstad van het Rioja gebied: Logroño

Vrijdag 27 mei 2022

Gisteravond hebben we samen buiten op ons gasstelletje gekookt en onder het genot van een lekker glaasje wijn gegeten. We konden tot ruim 22:00 uur buiten zitten en hebben dus ook buiten onze Rummicuppetitie afgewerkt. Wederom een dramatisch verlies voor mij, 2:1.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker en ben eerst het bos een eind ingelopen en heb daarna samen met Elfriede onder de ochtendzon buiten zitten ontbijten.

Na het ontbijt de camper even aangeveegd en de afwas gedaan en toen tegen 10:00 uur op pad richting Zamora en Tordesillas.

We reden vanaf de camping eerst nog wat door bergachtig gebied maar al snel ging het over in redelijk vlak gebied. De Spaanse hoogvlaktes! We moesten tot ons doel, Tordesillas, een afstand van 185 kilometer afleggen. De hoogte waarop we reden was constant tussen de 750 en 835 meter. Licht glooiend landschap dus. Onderweg kwamen we druivenplantages maar ook veel landbouwgronden met tarwe, rogge en haver tegen. Verder ook veel omgeploegde maar niet ingezaaide akkers. Vermoedelijk laten ze het onbebouwd vanwege de grote droogte.

In Tordesillas wilden we een campingplekje scoren maar toen we even rondliepen op de camping kwamen we beide tot de conclusie dat dit geen mooie camping voor ons was en maakten rechtsomkeert.

Wel hebben we op een terrasje in Tordesillas nog even wat gedronken en wat boodschappen gedaan.  

We besloten om verder te rijden naar het 155 kilometer verderop gelegen Burgos. Daar zou een camperplek midden in de stad zijn. Dus op naar de camperplek. Na dik 1,5 uur rijden kwamen we aan in Burgos. Via kruip door sluip door weggetjes door het centrum van Burgos kwamen we bij de beoogde camperplek. Echter… dat ging voor onze camper net niet passen. 

Plan B was de om de camping Fuentes Blancas op te zoeken en daar te overnachten. Om 17:30 uur waren we ter plaatse en hebben daar eerst voor 1 nacht een plekje geboekt.

Morgen gaan we op de fiets, zonder helm, naar het stadscentrum van Burgos om daar wat rond te zwalken en de kathedraal te bezoeken.

Vandaag was dus een echte reisdag, iets van 340 kilometer afgelegd bij tropische tempraturen van ruim 25 graden met uitschieters naar 29.

Gevolg van een reisdag is dat er niet veel bijzonders is te melden.

Morgen gaan we er weer een mooi verhaal van maken.

Trouwens over mooi verhaal… vanmorgen tijdens het ontbijt viel mij op dat een Nederlands theezakje voor 1 kopje thee een touwtje heeft met een kortere lengte dan een Spaans theezakje. Het Nederlandse theezakje heeft een touwlengte van 9 cm en de Spaanse 16 cm.

Nu vraag ik me dus af waarom dit verschil er is want in de zakgrootte zit geen verschil. Beide namelijk 5 cm lang. Een Nederlands kopje mag dus maximaal 10 cm diep zijn om het touwtje met label een cm of 5 over de rand te laten hangen en een Spaans kopje mag 16 cm diep zijn als je het touwtje 5 cm over de rand wilt laten hangen. Conclusie is dat de Spanjaarden per keer meer thee drinken omdat hun kopje hoger is. Kul verhaal natuurlijk maar wel een opvallend verschil.

Tot morgen.

Donderdag 26 mei 2022

Het avondeten bestond gisteravond uit een lekkere tomaten/ui salade en een pasta carbonada. Het weer was dusdanig mooi dat we tot zeker 21:00 uur buiten konden zitten.

De Rummicuppetitie nam gisteravond een dramatische wending! Ik verloor met 4:2.

Vanmorgen was ik al vroeg wakker en besloot een eind te gaan lopen. Ik kwam in het kleine gehuchtje Gondesende uit. Wat bijzonder is aan die kleine gehuchtjes is dat ze overal nog bovengrondse bekabeling hebben. Alles hangt houtje-touwtje aan hoge palen. Centraal antennesysteem hebben ze ook nog niet en je ziet nog ouderwetse antennes zoals we die 45 jaar geleden in Nederland nog hadden.

De huizen kenmerken zich hier door eenvoud en bij het merendeel van de woningen vraag je je echt af of er nog wel mensen in wonen. 

Wat wel opviel is dat ze een kerk en een eigen “gehucht” brandweer hebben. Tja, waar een klein gehucht groot in kan zijn.

Na de wandeling door dit plaatsje liep ik door een bosgebied met zeker 500 tamme kastanjebomen. En dan vraag je je af hoe ik weet dat ze tam waren? Welnu ze vielen mij niet aan en bleven rustig op hun plaats staan. (Grapje)

Tamme kastanjebomen groeien het beste als de grond om de bomen is losgemaakt en er weinig ondergroei zoals gras en dergelijke aanwezig is. Op de plantage waar ik was zie je ook dat ze de grond rondom de bomen zo onderhouden. Bemesting is de stekelige schil en blad van de bomen uit de herfst. Bovendien geeft deze methode ook de beste oogst. Het oogsten wordt gedaan door hele families die de plantages bezitten en is zwaar werk. Om tussen de 50 en 150 kastanje noten te verzamelen kost circa 10 uur. Deze tijd en kilo’s zat hem vooral in de tijd om de stekelige schil te openen indien ze nog niet geopend waren. 

De mooiste kastanjes worden op markten verkocht en de mindere worden voor eigen consumptie ingezet. Mij is verteld dat voor 5000 kilo tamme kastanjes oogsten, naar schatting 110 werkdagen nodig zijn. 

Verse kastanjes kun je vanaf de herfst tot halfweg januari eten. Voordat je ze echter kunt eten moet je ze roosteren of koken en het velletje dat er omheen zit verwijderen. Vroeger werden de kastanjes ’s avonds bij het haardvuur onder het genot van een borrel gepeld door de mannen. Goed dat er toen nog geen rummikub bestond want anders waren de mensen verhongerd wegens rummikub verslaving. 

Stelregel was dat een volwassene destijds 2 kilo per dag at en daarvoor was veertig minuten pelwerk nodig. Dus voor een gezin was zeker drie uur pelwerk per dag nodig.

De kastanjes werden samen met groentes gekookt tot een voedzame maaltijd.

Kastanjes waren vooral het voedsel van boeren in de bergachtige gebieden van Portugal tot Turkije. Kastanjes werden en worden nog steeds vermalen tot een meel dat drie jaar houdbaar is. Er wordt van dat meel brood en pannenkoeken gebakken. De voedseldeskundigen onder ons willen niet van brood spreken omdat meel van kastanjes niet rijst. Daarom rijzen wij wel….. (Woordspeling)

Ook werd er vroeger soep van de kastanje meel gekookt, maar dat zou eruitzien als metselspecie en niet te eten zijn.

Gelukkig hebben wij de soepen van Knorr…

Na de wandeling door de kastanje plantage liep ik terug en stond plotseling oog in oog met een op een wolf lijkende hond. Het beest blafte en gromde gevaarlijk. Ik, met de ervaring van Martin Gaus, wist met enkele gerichte commando’s dit roofdier tot stoppen te manen en kon veilig mijn weg naar de camping vervolgen. 

Daar aangekomen heb ik, om van de schrik bij te komen, een kop koffie gedronken bij het campingbarretje en heb naderhand met Elfriede ontbeten. 

Vanmorgen was er nog een malheur op de camping. Een Engelsman met een Landrover had te maken met een weigerend vehicle en moest uiteindelijk door een dieplader worden opgehaald. 

Verder hebben we vandaag een echte rust en hobby dag gehouden. Elfriede “hat ein Vogel” en bastelt daaraan. Het wordt een mooie kraai.

Ik heb zitten lezen en puzzelen. Dus een beetje een lambaldag.

Morgen trekken we verder en gaan het Spaanse land weer in.

Woensdag 25 mei 2022

Vanaf de poort van de camping konden we een mooie zonsondergang zien!

Gisteravond won ik wederom de Rummicuppetitie met 3:1.

Vanmorgen ben ik gewapend met rugtas en plastic zak naar het strand gelopen om daar wat mooie planten die in het wild groeien te scoren. 

Op de terugweg weer koffie gedronken bij het bakkertje op de hoek en 2 lekkere Pastel de Nata meegenomen. € 2,35 voor 2 van die gebakjes en een kop koffie. Ik begin nu ook te snappen waarom Louis van Gaal in Portugal woont. Met zijn karig loontje houdt hij mooi iets meer over van zijn AOW dan wij in Nederland doen. Ik had het er met Elfriede al over om te gaan verhuizen naar Spanje of Portugal maar we vinden beide dat we dan wel erg ver van onze fijne buren en familie af wonen. 

Terug bij de camper hebben we samen ontbeten en heb ik de camper vertrekgereed gemaakt. Elfriede zorgde intussen voor de afhandeling bij de receptie.

Oh ja, nog even ter informatie, het was nagenoeg windstil en de temperatuur was bij vertrek 17 graden.

Om halftien reden we de camping af richting onze volgende halteplaats Bragança. Eigenlijk heet het gehucht Gondesende maar dat is dusdanig klein dat ze het niet op landkaarten hebben gezet.

We hadden de navigatie ingesteld op “tolwegen”. Wederom niet omdat we dat tol vinden maar omdat het lekker opschiet. 

We moesten vandaag 222 kilometer afleggen. De eerste ruim 40 kilometer ging door dorpjes en via smalle weggetjes. Toen volgden 170 kilometer snelweg waarop we € 7,40 tol moesten afrekenen. Wel hingen er camera’s boven de weg en stonden er borden dat we € 3,70 tol en later nog eens € 1,20 moesten betalen. Toen we de snelweg af moesten was er echter geen tolpoortje waar we moesten betalen. Waarschijnlijk volgt de nota op ons huisadres. 

En dan de omgeving: Op het eerste stuk vanaf ongeveer Porto was veel wijnbouw te zien, zowel horizontale wijnstokken als ook verticale. Horizontaal schijnt als voordeel te hebben dat de druiven bij hevige regenval droger blijven en door de warmte die onder de bladeren blijft hangen beter doorrijpen en niet uitdrogen.

Verder diepe dalen en hoge bergen en veel grote bruggen en viaducten waar we over moesten. In een aantal gevallen waren er stijgingspercentages van ruim 7%. 

Op zeker moment kwamen we door een natuurgebied met heel veel grote keien en nagenoeg verschroeide aarde. De vraag is natuurlijk of dit vroeger gebied van Ellert en Brammert was, of van de Flintstones of zelfs van Asterix en Obelix? Zeker niet van de Batavieren want de trokken de Rijn af. En water hebben we het hele stuk niet gezien.

En toen kwam er een heel einde rijden langs amandel- en olijfbomen. We hebben in Kroatië en Italië weleens olijfplantages gezien, maar zoveel als hier nooit eerder. 

Om 14:00 uur reden we Bragança in. Op zoek naar een supermarkt. Na lang rondrijden vonden we een Intermarche. Camper geparkeerd, wat ook niet meeviel want de meeste parkeerplaatsen zijn voorzien van overkappingen waaronder de klanten hun auto kunnen parkeren zodat ze niet in de brandende zon staan. Er blijft dus weinig vrije ruimte over om onze toch wel hoge camper te parkeren. Maar ook dit lukte weer en dus konden we even in de winkel rondneuzen. Ook maar gelijk olijfolie uit deze streek meegenomen.

Na het inkopen de laatste 12 kilometer naar de camping afgelegd door een bosrijke omgeving. Om 15:30 uur arriveerden we op camping Cepo Verde ergens hoog in de bergen in Parque Natural de Montesinho. Om precies te zijn staan we op 803 meter boven zeeniveau. De camping is een terrassencamping, de kampeerder en campers staan dus op verschillende hoogtes. Vanaf onze plek zie je bijna geen andere kampeermiddelen staan. 

Misschien verkassen we morgen naar een ander plaatsje op de camping omdat er een heel mooi stekkie vrijkomt.

De temperatuur is hier ruim boven de 25 graden en de zon schijnt uitbundig. Het is nagenoeg windstil en je hoort alleen de vogels. Mooie rustige camping waar we zeker 2 nachten blijven alvorens we Spanje weer induiken. De afstand tot de Spaanse grens is iets van 30 kilometer. Tot morgen, dan maar weer….

Dinsdag 24 mei 2022

De Rummicuppetitie verliep tot vervelens toe weer in mijn voordeel 3:2.

Gisteravond konden we niet echt lang buiten zitten omdat er een koude en vrij stevige wind vanaf zee waaide. We hebben nog wel even een wandelingetje over het strand en een ronde over de camping gemaakt maar daarna werd het dus binnen zitten. 

Vanmorgen ben ik om halfacht richting de haven gelopen en kon nog net zien hoe de vissers met hun gevangen vis richting huis vertrokken en hoe de boten op het strand werden getrokken. Ze gebruiken daarvoor een centraal opgestelde lier met daaraan een kabel die aan het schip wordt gekoppeld. Als ze de motor van de lier aanzetten trekt deze het schip op de wal oftewel strand. 

Als je naar de mensen kijkt die van de boten afkomen zie je dat ze door het zware werk zijn getekend en dat het eigenlijk een erg armoedig bestaan is dat ze hebben.

Toen ik van de haven terugliep naar de camping kwam ik een paar pelgrims tegen, die uit de alberque kwamen waar ze geslapen hadden. Beide dames kwamen uit Frankfurt en gingen op weg richting Santiago de Compostella en waren gestart in Porto. De route heet Camino Costal, loopt langs de kust en is 265 kilometer lang.

De eerste die ik sprak had een rugoperatie ondergaan en vertelde dat ze onderweg op haar isomatje regelmatig rek- en strekoefeningen deed om de rug soepel te houden om zo de rugzak van enig formaat te kunnen torsen. De tweede dame gaf aan dat ze het best moeilijk vond om zich steeds weer te motiveren en dat ze 20 kilometer per dag best heftig vond. Ze deed de camino, om weer tot zichzelf te komen en om haar eigen ik terug te vinden. Toen ik zei dat ik het knap van haar vond dat ze dit deed kwam er een glimlach op haar gezicht en zei ze dat ze het fijn vond dat ik haar moed had ingepraat. 

Na deze gezellige gesprekjes kwam ik langs een banketbakkerszaakje waar ik een kopje koffie bestelde. En je gelooft het niet maar hier in Portugal is dat nog goedkoper dan in Spanje, € 0,85 voor een lekkere bak koffie. Ik nam voor bij het ontbijt 4 lekkere broodjes mee voor € 1,20….Toen wij nog niet zolang getrouwd waren en nog in Emlichheim woonden lagen de prijzen daar voor broodjes ook ongeveer op dat niveau. 

Na het ontbijt heeft Elfriede bij de receptie ons verblijf verlengd en tevens een taxi besteld die ons naar het metrostation 3 kilometer verderop zou brengen.Door het taalleerprogramma Duolingo heeft Elfriede in dik een jaar tijd zo goed Engels geleerd dat ze de mensen kan verstaan en zichzelf ook goed verstaanbaar kan maken. Echt superknap.

Zo rond 9:45 uur was de taxi er en stapten we samen met een Engels echtpaar en hun hond in. De taxichauffeur had er duidelijk zin in want hij scheurde weg met piepende banden, nam binnenbochten en haalde iedereen in die hij achter op reed. Op de weg waarover wij gisteren maximaal 30 km/h reden haalde hij snelheden van boven de 80 km/h. Verstappen zou bij deze piloot verbleken. 

Enfin, op het station aangekomen werden we direct geholpen bij het ticket kopen door een mevrouw die ook richting Porto wilde reizen.

En toen de trein annex metro in. De reis duurde 35 minuten tot we in Porto waren. 

Als eerste grote bouwwerk bezochten we een kolossale kerk waar binnen alles weer pracht en praal was. Een kerk in dit soort grote steden is altijd indrukwekkend omdat er veel mensen rondlopen maar er toch een serene stilte heerst. 

Na dit kerkbezoek liepen we door de straatjes van Porto en dronken een kopje koffie met daarbij een typisch Porto gebakje, de Pastel de Nata. Dit is een klein gebakje gevuld met een soort vla (custard) met daarop kaneel. Erg zoet maar ook erg lekker. En dan weer het afrekenen. Dat blijft een feestje hier, € 5,80 voor twee gebakjes en 2 kopjes koffie. 

De ober vertelde ons dat de Pastel de Nata een typisch Porto lekkernij is maar dat we als lunch de Francesinha, ook een Porto specialiteit moesten proberen.

Na de koffie vervolgden we onze wandeltocht en kwamen bij het station met zijn bijzondere tegelwanden langs. Ook weer bijzonder om te zien. Zo telde ik op 1 schildering van tegels maar liefst 17 x 18 tegeltjes.

Even later bezochten we de kathedraal van Porto en konden via vele trappen tot boven in de torentrans komen. Vanaf dat punt had je een prachtig uitzicht over zo’n beetje heel Porto.

Ook in deze kathedraal weer veel goud en zilver en veel bewaarde relikwieën uit de 16^e en 17^e eeuw. Zelfs oude priestergewaden mocht je bekijken.

En toen weer verder de oude stad in via kleine straatjes en veel trapjes kwamen we aan de Rio Douro, de brede rivier die door Porto loopt. Op een terrasje aan deze rivier hebben we geluncht. We namen dus inderdaad de Francesinha. Op de foto hieronder kun je zien wat dat is en wat erin zit.

Op een plein aan de Rio Douro kwam ik erachter dat Gert en Hermien die destijds een hit scoorden met hun liedje “alle duiven op de Dam” een grote leugen verspreid hebben. Want ook hier op de Dam liepen plenty duiven rond. Ze waren ook destijds dus echt niet allemaal op de dam. 

Naderhand hebben we nog een kleine zwerftocht langs wat winkeltjes gemaakt en zijn toen met de trein/metro en taxi teruggegaan naar de camping.

En daar zitten we nu lekker buiten. Dadelijk gaan we even een ananas op peuzelen. Vanavond maken we plannen over het vervolg van deze reis.

Maandag 23 mei 2022

De Rummicuppetitie gisteravond verliep wederom in mijn voordeel 2:1. En dat komt omdat ik steeds geluk heb dat ik een joker pak. 

Gisteravond heb ik geblogd vanuit het restaurantje van de camping. We vertelden dat we door de Guardia Civil werden aangehouden wegens het niet dragen van een helm terwijl we op de fiets reden. De camping baas heeft even nagekeken wat ze ons voor boete hadden kunnen opleggen. Nou dat liegt er niet om! € 200,00 per persoon…. 

Gisteren was een ronduit slechtweer dag en zo begon ook vandaag. Toen ik opstond miezerde het zachtjes om even later over te gaan in een langdurige regenbui. 

Enfin, na het ontbijt het zaakje vertrekgereed gemaakt en om iets voor 10 uur reden we de camping af. We zetten koers richting Tui. Niet die reisorganisatie maar een grote plaats net voor de grens met Portugal. We kozen ervoor om niet de snelweg te nemen maar via N-wegen te rijden. Mooi door het landschap, langs rivieren en door bossen. Onderweg in Spanje nog even Diesel+ getankt. Kost 5 eurocent meer dan de normale diesel maar je rijdt er meer kilometers per liter mee. (Literprijs € 1,829) Bijzonder is dat er in Spanje op meerdere plaatsen bij de tankstations nog een pompbediende is. Je tank wordt dus door een Pompidou volgetankt en je hoeft alleen nog maar af te rekenen.

Om 12:45 uur reden we Portugal in en toen we daar waren werd het 11:45 uur. Omdat we nog nooit in Portugal waren geweest en dus ook nog nooit koffie in Portugal hadden gedronken besloten we om daar maar eens verandering in te brengen. We stopten daarom op een parkeerterrein in Vila Nova de Cerveira. Het weer was nog niet je van het, maar het was in ieder geval droog. Wel met 14 graden te koud om buiten te zitten…. Dus binnen de koffie maar gedronken.

Na deze stop reden we door naar Esposende waar we op een zogenaamde camperplek de lunch nuttigden. Daar zochten we ook uit waar we zouden overnachten. We kozen voor het plaatsje Estela waar camping Orbitur Rio Alto ons wel wat leek. De laatste 3,5 kilometer ging weer over een geitenpad waar je normaliter niet over wilt rijden. We moesten over een weg van basaltkeitjes waar zelfs Mathieu van der Poel met zijn racefiets niet over zou willen rijden. Aangekomen op de camping bleek dat deze niet zo bijzonder was als was aangegeven op de campercontactapp van de NKC. Wel hebben we even bij het strand gekeken waar je alleen kunt komen door een aantal tunnelbuizen. Wij weten nu ook waar het woord tunnelvisie vandaan komt en wat het betekend. Ik heb getracht dit op een foto duidelijk te maken.

Op de parkeerplaats een andere camping ingevoerd in het navigatiesysteem, camping Vila Cha in het plaatsje Vila Chā. 25 kilometer verderop…. Dus het geitenpad terug moeten rijden.

Onderweg kochten we bij een groente- en fruitkraampje langs de weg 2 uien, 3 mandarijnen en 3 tomaten van enig formaat voor zegge en schrijve € 1,17

Het gebied hier kenmerkt zich door veel kassen voor groente en fruitteelt. Ook zie je hier veel mandarijnen, citroen en sinaasappelbomen. Elk stukje land is bebouwd en de nieuwe aardappels koop je hier in zakken van 25 kg voor € 3,00

Wat wel prettig was tijdens deze rit in Portugal, is dat de temperatuur lekker aan het oplopen was dat we zelfs de 21 graden aantikten.

In Vila Chā aangekomen bleek dat we hier zelfs de laatste 8 kilometer over eenzelfde geitenpad moesten afleggen als we voorheen ook al hadden gedaan. De navigatie stuurde ons door smalle straatjes waarbij auto’s elkaar niet konden passeren. Tot twee keer toe moest een auto een behoorlijk stuk achteruit rijden zodat wij konden doorrijden. Ook kwamen we dooreen straatje waar we aan beide kanten nog maar 5 cm ruimte tussen de spiegels en de muren van de huizen hadden. 

Om 16:30 uur Portugese tijd kwamen we bij de camping aan en hadden wederom een geluksmomentje. Nog 1 plaatsje vrij! En daar staan we nu naast het campingwinkeltje. 

Morgen beslissen we of we hier nog een dag extra blijven of dat we doorreizen naar een andere plaats in Portugal.