Vakantie in mei 2018 naar Istrië en Slovenië

2 mei 2018

Alles is ingeladen, we denken dat we niets vergeten hebben dus vertrekken we even voor 11 uur. Elfriede rijdt de eerste 260 km en het loopt lekker door. Geen oponthoud door files, wel veel “baustellen” langs de autobahn en op veel plaatsen een bijzonder slecht wegdek. Je leest weleens dat in de Balkanlanden de wegen slecht zijn maar Duitsland kan er ook wat van!

Bedoeling is dat we vandaag naar Rheinstetten rijden, een afstand van rond de 570 kilometer. Aan de Rijn is daar een parkeerplaats waar je gratis kunt overnachten en prachtig uitzicht hebt over de Rijn, veel grote schepen kunt bekijken die langsvaren en bovendien de activiteiten van het veerpontje dat Duitsland met Frankrijk verbindt, kunt bekijken. Midden in de Rijn ligt de grens tussen de beide landen. Na een broodje en een kop koffie neem ik na 260 km het stuur over en rijdt in 1 stuk door naar Rheinstetten.

Daar aangekomen treffen we mensen uit Berlijn die we verleden jaar ook op dezelfde plek hebben ontmoet. Van dit echtpaar zijn zowel de man als de vrouw patchworkers en gaan net als Elfriede naar de Patch- und Nadelwelt beurs in de Messehallen in Karlsruhe. Het is inmiddels rond 18 uur dus tijd om even wat te gaan eten. Vlak bij de oprit van het veer staat een restaurant het Zollhaus. Hier kun je tegen redelijke prijzen een goede maaltijd krijgen. Na de maaltijd terug naar de camper en nog een poosje buiten gezeten en in gesprek geweest met de beide Berlijners. Tegen 20:30 uur toch maar binnen gegaan omdat het wat frisser werd. Binnen nog een wijntje gedronken en even Rummikub gespeeld. Stand 1:1

3 mei 2018

Om 7:30 uur opgestaan en ontbijt gemaakt. Elfriede heeft afgesproken dat ze mee kan rijden met de Berlijners naar de Messe. Ik kan daarom lekker met de cyclocrosser erop uit gaan. Ben richting Plittersdorf gefietst over de dijk. Echt een pad om te doen met een crossfiets of cyclocrosser. Te jammer om hierop met normale fietsen of een racefiets te rijden. Scherpe steentjes, gravel, gebroken puin en zand vormen het wegdek. Uiteraard wil het wel maar toch… In Plittersdorf aangekomen kun je met een gratis veerpontje naar de overkant van de Rijn. Je zit dan in Frankrijk. Aan de Franse kant fiets je dan terug over een prachtig aangelegd asfalt fietspad. Het geluk wilde dat ik op de terugweg een café/restaurant tegenkwam waar ze koffie met gebak verkochten. Lekkere koffie met een stuk Heidelbeertorte…. Wat een straf…

Na 45 kilometer fietsen weer terug bij de camper en nu even een begin maken met het vakantieverslag dat op de website moet. Zo tegen 15:00 uur Elfriede van de Messe gehaald en doorgereden richting München. Omdat de reis voorspoedig verloopt besluiten we door te rijden tot Aschheim naar hotel Zur Post aan de Ismaningstrasse. Daar is achter een hotel/restaurant een parkeerplaats waar je voor 10 euro met de camper kunt staan. Wat nog mooier is, is dat het restaurant erg goed is en dat je daar dus heerlijk kunt eten en drinken. We eten dit keer allebei het brotzeitbrettl, das een plankje met allerlei lekkere streekgebonden producten zoals smolt, schinkenvlees, worst, kaas etc. en natuurlijk diverse soorten brood. Na het eten in de camper nog even rummikub gespeeld.

Stand 2:1 in mijn voordeel….

Zaterdag 5 mei 2018

Om halfacht opgestaan en broodjes gehaald. Ook even de dieselprijs bekeken.  1,339 euro…. niet echt goedkoop maar toch 15 cent goedkoper dan aan de autobahn. Na het ontbijt met de camper daar getankt…. Wat bleek, in de drie kwartier tussen mijn kijken en het tanken was de prijs aangepast naar 1,269 euro. Leuk toch? Na het tanken koers gezet richting Slovenië naar het plaatsje Duplje. Totaal zo rond de 420 km rijden. In de Tauerntunnel nog hevig op de remmen gemoeten omdat er een auto vlak voor ons een pirouette gemaakt had en met de neus in de verkeerde rijrichting stond. Gelukkig niet veel oponthoud mede omdat er nog geen politie, brandweer enz. aanwezig was. Zo te zien in het voorbijrijden leek het erop dat het goed was afgelopen. Toen we de tunnel uitkwamen stonden wel de stoplichten voor de andere kant op rood en vormde zich al een file.

Na wat boodschappen gedaan te hebben in de buurt van Villach en de tank vol te hebben gegooid moesten we nog een 40 km afleggen voor we in Slovenië op de camping in Duplje om ca 15 uur aankwamen. De vriendelijke eigenaar wees ons een plaatsje aan en daar hebben we kwartier gemaakt. Echte een familiecamping, niet veel te beleven maar schone en goede sanitaire voorzieningen.

Zondag 6 mei 2018

Na een rustige nacht op de camping weer rond 7:30 uur opgestaan. Lekker in de zon zitten puzzelen onder het genot van een kopje thee. Rond 9:30 uur kwam ook Elfriede uit haar bed en hebben we ontbeten en plannen gemaakt voor de dag. Resultaat was dat we nog een nachtje bleven en dat we eerst een wandeling door de bergen en bosgebied maakten. Na ruim een uur waren we terug bij de camper en ging Elfriede aan het hobbyen om haar creatieve uitspattingen de vrije loop te geven. Ik heb de cyclocrosser gepakt en ben gaan fietsen. Leuk om te klimmen maar vooral leuk om af te dalen hoewel dit soms wel erg hard gaat. Totaal gefietste kilometers bijna 35 en 1782 hoogtemeters gemaakt. Goed voor de conditie en om de “stemming” te peilen voor de grote rit volgend jaar april en mei naar Santiago de Compostelo.

Het weer bleef de hele dag prachtig en we konden buiten zitten tijdens de warme maaltijd. ’s Avonds zoals gewoonlijk een paar rondes Rummikub. Stand 3:1 in het voordeel van mij.

Maandag 7 mei 2018.

Tijdens het ontbijt plannen gemaakt om naar Postonja (nog Slovenië) te gaan waar grotten te bewonderen zijn. Afstand om te rijden ca 80 km. We waren op tijd op pad en dus ook op tijd bij de grotten. De entreeprijs om met een treintje door de grotten te sjezen was per persoon ruim 28 euro. Iets teveel vonden wij. Dus hebben we enkele een kleine grot met fossielen etc. bekeken. Na deze bezichtiging zijn we maar door gereden naar Draga aan de kust van Istrië. De reis hierheen duurde vrij lang omdat we in Reijka om moesten rijden vanwege wegopbrekingen om via Opatija in Draga te komen. Het bleek dat de camping die we eerst wilden bezoeken niet zoals de folders en ACSI het beschrijven direct aan het strand liggen maar dat je een 150 meter via een weg moet lopen om aan het strand te komen. Geen halszaak maar toch…

Na op Autocamp Draga de boel geïnstalleerd te hebben zijn we nog even naar het strand gelopen. Na de wandeling op de camping wat gegeten en vroeg in de veren.

Dinsdag 8 mei 2018.

Het is om halfacht al dusdanig warm dat je enkel in de korte broek buiten kunt zitten. Ook vandaag weer tijdens het ontbijt plannen gemaakt over wat te doen. Omdat Draga een klein plaatsje is waar niet veel te beleven valt besluiten we om op te breken en richting Pula te rijden. Doel voor vandaag is autocamp Kazela, Kapovica 350, HR 52203 Medulin. Een camping met 1400 plaatsen.  We rijden om 10:30 uur van de camping af en zijn rond 13:00 uur op de camping. Gewapend met een plattegrond lopen we de camping over om een plaatsje op te zoeken. Plaats 1505 heeft onze voorkeur en we zitten met een afstand van rond de 100 meter vlak aan zee maar wel met een prachtig uitzicht op de zee. Waar wij staan loopt het terrein iets op zodat we over de stacaravans die op de eerste rij staan heen kunnen kijken.

Tegen het einde van de dag hebben we de fietsen uit de garage gehaald en zijn langs de kust naar Medulin gefietst. Medulin is erg toeristisch ingesteld maar omdat we in het vroege voorseizoen zitten zijn veel strandtenten nog niet open omdat ze deze nog aan het inrichten of verbouwen zijn. In Medulin komen we bij café/bar/restaurant Vagabundo terecht waar we een lekkere grillschotel met salade voor 2 personen bestellen. Om de kosten hoef je het buiten de deur eten niet te laten. Voor een grillschotel voor 2 personen, een grote bak sla met van alles erdoor, 3 pilsjes en een tonic betaal je 40 euro.

Na het eten teruggefietst naar de camper en onderweg nog een klein ijsje gescoord. Bij de camper aangekomen de cyclocross fiets in gereedheid gebracht voor een tocht van 50 tot 60 km morgen. In de camper nog 3 spelletjes Rummikub gespeeld, stand 3:0 voor mij…

Woensdag 9 mei 2018.

Om halfacht opgestaan. Mooi weer dus de fietskleding aan en alles in stelling gebracht voor route 315 van de fietskaart die ik gisteren kreeg. Zou een route moeten zijn van 60 kilometer met een fietsduur van 4 tot 4,5 uur. Bij de uitgang van de camping bleek de weg war je deze route kunt starten niet meer bestond. Navraag bij de campingreceptie gaf aan dat aan het einde van de camping een gat in het hek zit waardoor je opeen weg uitkomt die route 315 zou zijn…. Niet dus. Na ongeveer 12 kilometer over paden die wij nog niet eens een weggetje of een pad durven te noemen kwam ik het eerste bordje met route 315 tegen.

De fietspaden hier lijken meer op rotspaden, vergelijk ze maar met drooggelegde rivierbeddingen. Eigenlijk niet geschikt voor een cyclecrosser maar alleen voor een mountainbike. En toch gaan ze door voor “normale” fietspaden. Al met al heb ik toch de route voor een groot deel kunnen volgen al ben ik er zeker van dat er hier en daar routebordjes waren verdwenen. Tegen 12:30 uur was ik terug op de camping en had een afstand afgelegd van 54 kilometer. Na de lunch even lekker gedoucht en wat aan de camper geknutseld. De voorkant ontdaan van duizenden doorgereden vliegenlijkjes. Kon hier mooi gedaan worden omdat naast de camper een kraan zit, dus hoef je niet zover met water te sjouwen. ’s Avonds wederom een ijsje gescoord aan de haven van Medulin en in de camper nog wat zitten puzzelen.

Donderdag 10 mei.

Om 10 uur op pad richting Pula. Het is erg warm. Temperatuur rond de 30 graden. In Pula konden we de camper nog net op het laatste plaatsje van een speciaal voor campers bedoelde parkeerplaats kwijt. Vanaf de parkeerplaats tot aan het Amfitheater dat we willen bekijken is het amper 10 minuten lopen. Voor 50 Kuna per persoon (ca 6,50 euro) krijg je toegang tot het immense oude gebouw. Ook kun je in de kelder van het gebouw een expositie bekijken hoe olie werd geperst uit olijven en in kruiken werd gedaan die ook in deze streek werden gefabriceerd. Toen de arena nog in gebruik was werden de kelders gebruikt om gewonde strijders uit de arena op te vangen en werden beesten gehouden.

Na het bezoek aan de arena zijn we de oude stad Pula nog ingelopen. Om 15:00 uur was onze citylust wel weer gestild, hebben we nog een pizza en wat te drinken genomen en zijn toen naar de camper gelopen om door te rijden naar het plaatsje Fazana naar camping Pineta. We kregen een plattegrond mee en mochten zelf een plekje zoeken. De camping kost in tegenstelling tot de vorige campings (die waren 17 euro per nacht) 24 euro. Na installatie op een mooie plek met uitzicht op zee nog even de remblokjes van de cyclocrosser schoon en gangbaar gemaakt en toen aan een welverdiend pilsje.

Nu dadelijk nog even naar de zonsondergang kijken. Blijft altijd een fascinerend schouwspel. Wellicht nog even Rummikuppen en dan lekker in de kooi.

Vrijdag 11 mei.

Het weer is prachtig, om halfacht is het al zeker 20 graden met een uitbundig schijnende zon. Dus maar met de cyclocrosser richting een camping in de buurt van Rovinj gefietst om te kijken of dit een mogelijk volgende camping is waar we heen kunnen gaan. Op de heenweg wederom alleen maar keienpaden en schotterpaden. Niet fijn fietsen maar toch weer een goede krachttraining. Nadat ik op de camping had gekeken nog maar wat verder in de buurt gefietst zodat ik aan mijn gewenste kilometers (50 of meer) kom. Terug op de camping samen met Elfriede wat gedronken en een plakje brood gegeten. Elfriede is druk aan het lezen in het boek Judas, van Astrid Holleeder, en heeft lekker aan de zee op een bankje zitten genieten van zon en boek.

Tegen de avond nog samen op de fiets naar het dorp geweest en een lekker ijsje gescoord.

Zaterdag 12 mei 2018.

Rond een uur of 10 richting Auto camp Vestar gereden. Deze camping ligt een kilometer of 6 voor Rovinj. De camping kent een Acsi tarief maar alleen op geel gemarkeerde plaatsen. Elfriede vond een plaatsje waar we weliswaar op grint stonden maar wel tussen andere campers door konden kijken richting het strand. Het zwembad ging toevallig die dag ook open. Het water was wel barre koud maar even zwemmen was bij het warme weer wel lekker. Verder overdag wat bij de camper gezeten en ’s avonds wezen eten in het restaurant op de camping zo’n 80 meter van onze camper af. We namen het dagmenu: soort bonensoep, entrecote, salade, gebakken aardappeltjes en tiramisu als toetje.

Zondag 13 mei 2018.

Op tijd opgestaan. Wederom erg warm maar toch maar besloten om een eind te gaan fietsen. De route ging in eerste instantie naar Rovinj, de binnenstad, en vandaar de bergen in rondom Rovinj. Veel klimmen en dalen. Toch weer 50 kilometer gereden. Toen ik terugkwam bij de camper was de boel op slot. Elfriede was naar het zwembad gegaan om daar verkoeling te zoeken. Ik ben om wat af te koelen van het fietsen ook maar even gaan zwemmen. Na het zwemmen hebben we wat gegeten en zijn tegen 15:00 uur richting Rovinj gefietst. We hebben gekozen voor de route over de weg waar ook de auto’s over rijden. Niet echt de veiligste maar wel de makkelijkste. Mooie oude binnenstad met mooie kleinen straatjes die erg stijl omhooglopen. Je moet er wel oppassen want het plaveisel is van oude rotstenen gemaakt en zijn behoorlijk glad.

Op het plein van de oude binnenstad was het druk, er was nl een wedstrijd tussen meerdere majorettekorps aan de gang.  Leuk om te zien hoe fanatiek die kleine meiden met hun sport of hobby omgaan. Bij een ijstent nog een lekkere sorbet gegeten.

Tegen halfzeven waren we terug bij de camper. Nog gezellig samen wat gedronken en Rummikub gespeeld. 1:0 voor Elfriede.

Maandag 14 mei 2018.

Vandaag wordt een reisdag. Het weer is afgelopen nacht omgeslagen naar regen en een temperatuur van rond de 18 graden. We hadden een camping uitgezocht waar we heen wilden maar dit was niet wat wij mooi vonden. Toen maar het plan B uit de kast getrokken en doorgereden naar Porec en de camper op een parkeerterrein gezet. Van daaruit lopend naar de oude binnenstad. Leuk plaatsje om doorheen te lopen. In 1 van de smalle straatjes met veel eettentjes werden we door een ober aangesproken. Hij wees ons op de menukaart. Hij gaf ons aan dat we aan een 1 persoon schaal met diverse soorten kaas, lekkere schinken, olijven, tomaten, brood en sla genoeg hadden met 2 personen. De man had gelijk. Was bijzonder lekker.

Terug bij de camper een camping uitgezocht die ons beter leek. Echter daar aangekomen bleek dat er wel plaatsen beschikbaar waren maar dat de camping ansich 1 grote bouwput was. Doorgereden naar weer een volgende camping. En dat was bingo. Mooie kleinschalige camping aan de baai van de zee, camping Finada aan de straat Krizine 55A, 52470 Umag. We hebben gelijk voor 2 nachten besproken en willen van hieruit Umag bezoeken en uiteraard nog even fietsen.

Dinsdag 15 mei 2018.

Rond 10 uur op de fiets naar Umag. Een ritje van ongeveer 7 km grotendeels langs de kust naar het centrum van het stadje. Umag is een klein plaatsje waar niet echt veel te beleven valt. We hebben er een lekker kopje koffie gedronken en een ijsje gegeten en zijn toen terug gegaan naar de camping. Na de lunch heb ik nog een ritje op de cyclocrosser gemaakt en toen ik terug was en we het warm eten op hadden begon het te onweren en te regenen. Geen weer om nog buiten te blijven…. Gelukkig had ik voor de bui alles binnen gezet. De camping is netjes en schoon en het valt op dat deze veel wordt gebruikt voor 1 of 2 nachten. Tot laat in de avond komen er gasten aan en vertrekken weer vroeg.

Woensdag 16 mei 2018.

Na het ontbijt op weg naar de binnenlanden van Kroatië. Omdat er veel wegopbrekingen zijn met omleidingen van ruim 20 km duurt het lang voor je ergens bent. Plan is om Motovun te bezoeken en daar een kasteel te bekijken. Daar aangekomen moet je de camper parkeren op een grote parkeerplaats en ga je lopend naar boven. Een forse klim van zeker 2 kilometer. Het uitzicht vanaf een paar plaatsen waar jet gratis kunt kijken is mooi maar niet spectaculair genoeg om er een tickets voor te kopen die entree geeft tot de rest van de muur waar je over kunt lopen. Na een goed kopje koffie maar weer naar beneden afgezakt en richting Porec gereden om daar de laatste boodschappen te doen bij de Plodine supermarkt. We willen zonder Kuna’s door naar Slovenië en daar de andere helft van onze vakantie verbrengen.

Achteraf beschouwend is Istrië een mooi land om enkele dagen vakantie te vieren maar om er 3 weken te verblijven is ons teveel. Twee jaar geleden waren we in Kroatië en daar was meer te zien en te beleven en waren de campings mooier en completer.

Donderdag 17 mei 2018

Gisteren zijn we aangekomen op camping Lucija in Portoroz in Slovenië. Een langgerekte camping langs een baai in het plaatsje. We mochten daar een plaatsje zoeken en vonden er 1 met uitzicht op zee. Geen goedkope camping ( 2 personen, 1 camper ca. 32 euro per nacht) maar wel een subliem uitzicht op de baai en zee.

Vandaag gaan we een route fietsen die langs de vroegere zoutwinning loopt. Mooie fietspaden, dus fietsen maar. We komen inderdaad langs de zoutwinning maar het blijkt dat dit meer nog voor de show is dan voor de productie. We komen langs een kanaal waar veel boten liggen maar waar ook veel gezonken bootjes liggen waarvan de eigenaren waarschijnlijk geen interesse meer hebben in hun vaartuig. Na een ritje van een kilometer of 7 staan we opeens voor de grens met Istrië. We ontdekken daar ook dat we te ver zijn gefietst en van de K10 (gele route) zijn afgeweken. Dus maar teruggereden. Na de goede afslag te hebben genomen moesten we een heuvel nemen van zo’n 15 %….

Daarna ging het weer lekker. Door wijnvelden en weilanden over goede wegen. Helaas kwam daaraan een eind toen we in een klein plaatsje aankwamen waar we koffie wilden drinken. Geen restaurantje of cafeetje te bekennen en dus geen koffie maar wel een enorme berg met haarspeldbochten waar we tegenop moesten…. Na deels fietsen en deels lopen hebben we besloten om terug te fietsen en de camper maar weer op te zoeken. In totaal hebben we 27 km gefietst waarvan een stuk van 7 km 3 x. een geoden leer voor ons voor een volgende keer is om de pijltjes die op de routekaarten staan ook te volgen en niet de route van de andere kant te nemen. Oor deze routes staan de pijlaanduidingen op de kant van het wegdek dus als je de route tegengesteld fietst mis je alle aanwijzingen. Terug bij de camper even wat gedronken en toen solo op de cyclocrosser via route D8 (aangegeven met blauwe borden op een paal) richting Koper. Behoorlijk wat steile klimmetjes maar een mooie route om te rijden. Je komt onder andere door een tunnel voor wandelaars en fietsers van 550 meter lengte. Het is er lekker fris om maar niet te zeggen koud…

Wederom een tochtje van 51 km die weer goed is voor de voorbereiding van mij grote tocht volgend jaar. Terug bij de camper alles ingepakt en lekker samen gegeten. Elfriede had weer een meesterkokmaaltijd gemaakt. Na het eten even afwassen en toen aan het rummikuppen.

Vrijdag 18 mei 2018.

Ondanks dat de zon lekker schijnt en we buiten kunnen ontbijten en het erop lijkt dat het vandaag een mooiweer dag wordt besluiten we toch om te vertrekken. Doel vandaag is het ruim 140 km verderop gelegen Nationalpark Triglav met daarin de Tolminer Klammen. Ook vandaag weer de nodige wegopbrekingen en straten die haast onbegaanbaar zijn met de camper. Ze doen er ook niets aan om een goede omleiding aan te geven of de weg enigszins berijdbaar te houden. Vooral de laatste 500 meter tot aan de parkeerplaats van de Tolminer Klammen is alleen met de nodige stuurmanskunst af te leggen. Nadat we de camper op de parkeerplaats hadden gezet zijn we naar de infostand gegaan en kregen daar te horen dat in verband met technische werkzaamheden een deel van de route niet begaanbaar was. Daarom werd een korting van 20% op de entreeprijs gegeven. Kosten per persoon normaal 5 euro en dus nu 4 euro.

De persoon bij de infostand was een bijzonder enthousiaste man die uitbundig en uitvoerig uitleg gaf over de te lopen route.

Je kunt gerust stellen dat de normale 5 euro absoluut waard is voor wat je hier allemaal ziet. Werkelijk indrukwekkend en mooi om te zien hoe de natuur hier is en hoe verbluffend schoon en blauwgroen het water is. Na zo’n anderhalf uur in het park te hebben verbracht gingen we weer naar de camper. Tja, en dan moet je weer die 500 meter bijna onbegaanbare weg over. En dit keer begon het met 3 man die met een kraantje doodleuk de weg over de volle breedte aan het opengraven waren. Toen ze op ongeveer twee derde van de weg zaten werd een Sloveen die voor ons stond ongeduldig en toeterde en maakte gebaren dat hij erlangs wilde.  Snel werd er een plank of soort houten schot over een open put gelegd en de Sloveen scheurde langs de bouwput. Maar om dit met de camper te doen was mij te link. Gelukkig zagen de wegwerkers dit ook in en de put werd gedempt met zand zodat er een totaal breedte van zo’n 2,5 meter ontstond waar ik over kon sturen. Aan de andere kant stond een Nederlander met een busje te wachten die er eerder stond dan wij. Waarschijnlijk heeft de bestuurder gedacht als die vent met die grote camper erlangs kan dan kan ik dat ook. Dus laat hem maar voorgaan. En warempel we kwamen zonder schade aan de andere kant van de opbreking. De man in het busje maakte de opmerking: “goed gedaan jochie” en stak zijn duim omhoog. En nu op naar de tweede hobbel, ook hier wachten op een bouwvakkersauto die aan het uitladen was. 3 bouwvakkers waren bezig om met een schep en emmers water een grote hoeveelheid beton te mengen. Schijnbaar hebben ze in Slovenië nog geen speciemolens. Toen we voorbij dit obstakel waren moesten we wachten totdat een graafmachine machinist klaar was met het dempen van een geul en ons net genoeg ruimte gaf dat we erlangs konden. Het ging net goed met de spiegels van de camper langs de graafmachine.

En toen op weg naar de beoogde camping in Kobarit. Onderweg werden we getrakteerd op een enorme hoosbui die ervoor zorgde dat de straten blank stonden. Daarbij komt nog dat de straten dusdanig smal zijn dat tegemoetkomende auto’s nauwelijks aan ja langs kunnen. Aangekomen op de camping begon het nog harder te regenen. We hebben zeker 10 minuten in de camper zitten wachten voor het droog was en we de camping op konden lopen. De camping bleek niet wat wij ervan verwachten en staat ook weer mooier omschreven in de folders en de Acsi gids als dat hij in werkelijkheid is. Plan B werd een camping in Bovec direct aan de weg gelegen. Ook niet wat wij zochten… dus doorrijden naar Plan C.

Je kunt het geloven of niet, deze camping was niet bereikbaar omdat de toegangsweg erheen nieuw geteerd werd. Over een uur zou deze weer open gaan. Wel werd een alternatieve weg aangeboden maar dan moest ik 200 meter verderop draaien en terugrijden en zouden ze me vertellen hoe ik op de camping kon komen. Echter, 150 meter verderop was een afslag met een bordje dat wees naar zeg maar Plan D.. Camping Klin aan de straat Lepena 1 in 5232 Soca. Prachtige camping waar veel watersporters (kajakkers) en bergbeklimmers overnachten. Keurig en schoon sanitair. Zelf plaatsje uitzoeken en doorgeven wat de stroomkast is en je kunt je gang gaan. Wij zochten een mooi plaatsje uit op bijna het einde van de camping. Wel 40 meter stroomkabel nodig maar dan heb je ook wat. We besluiten om eerst 1 nacht te blijven.

Zaterdag 19 mei 2018.

Het is nog erg fris als ik opsta om halfacht. De temperatuur buiten is 13 graden en binnen 17 graden. Zo tegen kwart voor negen uur staat de zon echter al zo hoog dat hij over de bergtoppen heen schijnt en zoveel warmte brengt dat de stoelen en tafel naar buiten kunnen en we buiten kunnen ontbijten. Om 9 uur komt een busje de camping oprijden. De “plaatselijke” supermarkt. We doen maar even een paar inkopen bij de man omdat we nog een nachtje blijven en onder andere het brood bijna op is.

Na het ontbijt een kopje koffie en op pad voor het lopen van een route langs de rivier Soca en door grasvlaktes. Een mooie tocht met onder andere een soort kerkje met gedenktekens voor soldaten die gevallen zijn op eerste kerstdag 1915. Rond halfdrie zijn we terug bij de camper en kunnen nog net een kopje koffie en theedrinken voordat het begint te regenen. Vanavond gaan we uit eten bij het restaurantje op de camping en morgen trekken we verder naar camping Spik gelegen nabij het drielandenpunt Oostenrijk, Italië en Slovenië. Het adres van deze camping is Jezerci 15, 4282 Gozd Martuljek.

Zondag 20mei 2018.

Op tijd staan we allebei op om dus naar Gozd Martuljek te rijden. Een tochtje van 41 km die ons lang bij zal blijven. Allereerst gaf de tankmeter aan dat de tank bijna leeg was maar de boordcomputer gaf aan dat er nog 115 km gereden kon worden voordat het echt schluss zou zijn. Och, en met een afstandje van maar 41 km moet dat toch kunnen. Vol goede moed op pad. Na een kilometer of 15 over slingerwegen en veel klimwerk kwamen we aan de voet van de Vrsic pas terecht. Dit is een pas met 52 haarspeldbochten in smalle wegen waar je elkaar amper kunt passeren en gaat tot een hoogte van 1611 meter. Deze pas met zijn bochten is geliefd bij motorrijders uit heel Europa. Het is dan ook behoorlijk druk met motoren en auto’s en ook, je geloofd het niet, fietsers. Het door de bochten sturen van de camper vergt wel enig lef en inschattingsvermogen. Je moet constant met het gas spelen om de motor op toeren te houden en je moet opletten op afdalende verkeer. Langzaam maar zeker zie ik op het dashboard het peil op de tankmeter zakken en krijg de melding dat ik de tank moet bijvullen. Als je aan de ene kant begint te klimmen zie je steeds een blauw bord met daarop een getal. Het begint bij 52 (bocht 52) en eindigt bij, jawel, 1.

Vanaf bocht 21 begon het afdalen in plaats van klimmen en werd ik wat geruster dat we onze camping voor vandaag zouden halen. Nog 13 kilometer te gaan…Bovenop de pas kon ik het niet nalaten om te stoppen zodat we even de sneeuw van dichtbij konden zien. De temperatuur was er schat ik een graad of 6. Te koud in ieder geval om lang te blijven staan.

Rond 12 uur arriveerden we op de camping. Het is een nieuwe camping met bijzonder aardig personeel. Zowel de receptie als het barretje op de camping werden bezet door vriendelijke dames die je van alles over de camping en de omgeving willen vertellen. Na het kopje koffie in het barretje kwam, waarschijnlijk de eigenaar, van de camping aanlopen en adviseerde ons om naar de Sp. Martulkov slap (slap is waterval) te lopen. Een voettocht van ca. een 3 kwartier over deels begaanbare maar ook deels moeilijke begaanbare paadjes. Het uiteindelijke doel, waterval 1 is de moeite van het klimmen en lopen waard.

Op de terugweg besluiten we om een pizza te gaan eten bij restaurant Rute aan het einde van de straat waar de camping aan ligt. Lekkere pizza en ook hier weer bijzonder vriendelijke bediening. De 2 halve pizza’s die we overhebben krijgen we mee in een pizzadoos. Lekker vanavond bij de koffie of morgen bij de lunch. We sluiten af met een kop koffie met een stukje gebak van lokale makelij. ’s Avonds nog napraten en onder het genot van een drankje even een paar rondes rummikuppen.

Maandag 21 mei 2018.

Om halfacht schijnt het zonnetje al een beetje maar het zou een mooi weer dag moeten worden. Gisteren had ik al besloten om op de cyclocrosser naar Bled te fietsen. De route daarheen loopt over een oude spoorweg route en is nagenoeg vlak. Althans… als je de goede wegen neemt. Onderweg kom je inderdaad nog sporen tegen van vroeger toen het nog een spoorweg was. Je gaat via oude spoorwegbruggen, omgebouwd tot fietspad, de wild stromende rivier, die dan weer links en dan weer rechts stroomt, over. Omdat het fietspad richting Bled iets afloopt (vals plat) haal je met gemak snelheden van ruim 30 km per uur. Het fietst heerlijk. Totdat je van de route afwijkt door eigen schuld, niet op de bordjes letten… en dan krijg je wat klimmetjes voor de kiezen van een procent of 17. Maar nog steeds te doen. In Bled aangekomen even op een terrasje zitten om een kopje koffie en een sandwich te nuttigen. Nog even een foto gemaakt van het meer van Bled en dan weer terug naar de camping. Terug heb ik een andere route genomen waardoor ik in plaats van 35 km een afstand van 37 km moest afleggen. De laatste 10 km heb ik wel weer over het oude spoortracé gefietst. Je verneemt dan ook echt het vals plat, waar ik op heenweg met gemak de ruim 30 haalde is het nu alsof er iemand aan je fiets staat te trekken en gaat het met 23 kilometer per uur wat moeizamer. Ik ben niet direct naar de camping gefietst maar ben nog even een paar kilometer richting Italië doorgereden om te kijken hoe dit fietspad verloopt qua hoogteverschillen.

Terug bij de camper samen koffie gedronken en de 2 halve pizza’s van gisteren opgegeten. Elfriede had zondag gezien dat de man waarvan ik dacht dat hij de campingeigenaar was (is hij niet overigens) foto’s had van orchideeën. De man vertelde dat deze in de directe omgeving in het wild groeien. Gisteren op weg naar de waterval hadden we al extra opgelet maar niets gevonden. Terwijl ik aan het fietsen was heeft ze toch maar gevraagd waar de orchideeën te vinden zijn. Op een kaart werd de route uitgetekend waar we heen moesten lopen om ze te vinden. Een kilometer of 3 lopen via smalle paadjes langs de rivier door het bos en langs de bergen. En jawel hoor onderweg langs de kant van het pad stonden talrijke orchideeën, de vrouwenschoen-orchidee, volop in bloei. Een lust voor het oog.

Terug naar de camping kon door gewoonweg terug te lopen of door de rivier over te steken via twee aan elkaar vastgemaakte boomstammetjes. Door onze soepele manier van bewegen en de lenigheid die we nog hebben kwamen we droog aan de overkant en na een kleien kilometer lopen waren we weer bij de camper. Daar heerlijk in het zonnetjes zitten puzzelen en wat drinken. Tegen de avond een lekkere door Elfriede gemaakt salade gegeten en om 19 uur naar binnen gegaan. ’s Avonds hetzelfde ritueel als de avonden ervoor, rummikuppen…. Ik maak niet gauw reclame voor iets of iemand maar deze camping verdient het om voor wat betreft gastvrijheid, vriendelijkheid, schoonheid een dikke pluim te krijgen. De sanitair gebouwen zijn subliem en prachtig ingericht. Ik zou zelf thuis graag een badkamer hebben met de prachtige tegels en mooie houtsoorten die hier gebruikt zijn.

Dinsdag 22 mei 2018.

Het is buiten fris maar wel droog als ik opsta om halfacht. Het heeft de afgelopen nacht iets geregend. Vandaag staat een fietstocht naar Italië op het programma.

Na het ontbijt stappen we op de fiets om via een rodelbaan, een bike funpark naar Italië te fietsen. Op terugweg willen we nog wat boodschappen doen. Helaas, na een kilometer of 5 in het plaatsje Kranjska Gora begint het te regenen en niet zo’n beetje ook. We besluiten om eerst een kop koffie met wat lekkers erbij te nemen. Ik neem een lokale specialiteit, een soort tompoes en Elfriede neemt een punt lemon gebak. We hadden gehoopt dat het op zou houden met regenen maar dat was niet het geval. Dus na de koffie maar boodschappen doen in de vlakbij het café gelegen supermarkt. Ook na het boodschappen doen geen verbetering in het weer dus maar terug naar de camping. Druipnat kwamen we daar aan. Snel de camper in en de verwarming aan zodat we de jassen, broeken en schoenen weer droog kregen. Onze ervaring is dat als je de natte dingen in de wc- annex doucheruimte hangt, het snel weer droog is omdat hier een extra verwarmingsbuis is aangebracht. Elfriede kwam even later op het idee om alles maar in te pakken en door te rijden naar Oostenrijk omdat daar de weersvoorspellingen de komende dagen beter zouden zijn dan voor Slovenië. Dus in de regen de fietsen maar in de stalling gezet, de campingkosten betaald en toen op pad naar Oostenrijk. Doel een camping ergens in Karinthië aan de Millstatter See. Te rijden afstand een kleine 100 km. Onderweg door wegwerkzaamheden wat file gehad.

Eerste camping die we aandeden was in Seeboden, we reden op coördinaten en kwamen over weggetjes waar je normaal met een camper niet over wilt. Steil, smal en bochtig. De zogenaamde terrassencamping was 3 x niks en je snapt ook werkelijk niet hoe zoiets in de ACSI gids terecht komt. De tweede camping waar we stopten was een terrassencamping aan een doorgaande weg. Wel leuk maar niet aan de Milstatter See en veel lawaai van de doorgaande weg die erlangs loopt. Nog iets verderop ligt camping Neubauer in Dellach. Een heel eenvoudige camping met een 6 tal terrassen waar je redelijke ruime plekken hebt. Vriendelijke mensen en groot en net sanitair. Je staat op zijn verst 100 meter van het water af en het uitzicht is subliem.

Een echte aanrader voor rustzoekers en als uitgangspunt voor fiets en wandelroutes.

Woensdag 23 mei 2018.

Als ik om halfacht buiten de camper kom schijnt het zonnetje al. Om halfnegen is het zelfs zo lekker warm dat we buiten kunnen ontbijten. Na het ontbijt en de koffie zo rond half elf pakken we de fietsen en maken ons op voor een rondje Millstatter See. Te fietsen afstand tussen de 28 en de 30 kilometer. De campingeigenaresse geeft als advies om het rondje tegen de klok in te doen omdat dit het minste klimwerk zou zijn. We komen door leuke plaatsjes zoals Millstatt am See en Seeboden. Echte vakantieplaatsen. De route gaat tot aan Seeboden inderdaad grotendeels licht bergaf met af en toe een stukje “vals plat” dus iets klimmen. Direct na Seeboden bereik je de zuidoever van de See en begint het toch wel wat serieuzer klimwerk te worden over langere stukken. Het is fijn om te zien dat Elfriede de klimmerij ook aankan. Op het fietspad aan de zuidoever is het wel oppassen omdat het wegdek alleen maar uit schotter (gemalen asfalt en fijn grint) bestaat. Aan de noordzijde is alles asfalt en betonpaden. Als je klimt ga je ook een keer weer naar beneden…. Ik moet zeggen dat je enorm veel snelheid krijgt bij het afdalen. Op asfalt vind ik dat wel prettig naar op schotter niet zo.. Gelukkig komen we steeds heelhuids beneden aan.

Na een kilometer of 20 komen we bij een café-restaurant aan en besluiten daar wat te drinken en te eten. We nemen een plankje met lokale specialiteiten zoals boerenbrood, schinken, 3 soorten worst en kaas. Heerlijk! De ober gaf aan dat 1 plankje voor 2 personen ruim voldoende was. Netjes toch! Na het eten en drinken doorgefietst en nog een ijsje gehaald in Diobrlach.

Na het ijsje nog 4 km voor we op de camping waren. Om 15:30 uur zijn we terug. Daar werd Elfriede blij verrast toen ze haar mail opende. Ze had nl net voordat we op vakantie gingen een quilt aangemeld voor de grootste Quiltexpositie van Europa in Birmingham die in augustus wordt gehouden. In 2014 heeft ze daar de eerste prijs gewonnen in de categorie Pictorial met een “Bijenquilt”. Nu had ze foto’s ingestuurd voor de categorie Fine Art Masters, het hoogst haalbare. Je moet door een strenge selectie heen om in deze categorie toegelaten te worden.  En jawel, het is haar gelukt. Ze is 1 van de 23 Fine Art Master Quiltsers! Ben supertrots!

Ik ben om 16:00 uur op de cyclocrosser gestapt en heb dezelfde ronde plus een beetje nog een keer gedaan. Onderweg kreeg ik nog een beste bui over me heen maar toen een 10 minuten later de zon weer scheen was ik ook zo weer droog. Om half zes was ik terug op de camping. Smerig van de opspattende modder, dus fietskleren wassen en douchen. Na het eten werd het te koud om buiten te blijven zitten dus mooi tijd om het vakantieverslag bij te werken. Morgen zal het weer slecht weer worden dus na het typewerk maar eens overleggen wat er op het programma komt te staan de komende dagen.

Donderdag 24 mei 2018

Afgelopen nacht heeft het enorm geregend. Gelukkig is het om half acht als ik buiten kom droog en kan ik zelfs bij een graad of 19 buiten zitten.

Ik laat Elfriede lekker uitslapen en nadat ze om even voor 10 uur opstaat gaan we ontbijten en maken plannen voor de dag. Ik opper op maar op te breken en koets te zetten richting de Chiemsee naar het plaatsje Chieming. Doel is camping Movenplatz direct gelegen aan de Chiemsee. Om even over 12 uur starten we de reis van 191 kilometer en doen op de valreep bij de Lidl in Seeboden nog even wat boodschappen. Onderweg naar Chieming hebben we bijna constant regen. De grenspassage verloopt zonder problemen. Wat opvalt is dat alle ex Oostblok bewoners eruit gepikt worden en een extra controle krijgen. Zo rond een half vier arriveren e op de camping en krijgen direct te horen dat alle ACSI plaatsen bezet zijn. Nu zijn dit ook niet de mooiste plaatsen dus maken we de keuze om op een plaats te gaan staan die in plaats van 19 euro 30 euro kost. Leuke plek direct aan het water. Mooi uitzicht. We maken direct kennis met de buren aan weerskanten en hebben daar een leuk gesprek mee. Na het gesprek gaan we eten bij restaurant Berghof een kleine 500 meter van de camping vandaan.

Vrijdag  25 mei 2018.

Al vroeg wakker en zo door het dakraam te zien is het mooi weer. Dus direct opstaan, de cyclocrosser in gereedheid brengen, fietskleding aan en starten met het rondje Chiemsee. Om 7:45 uur al op pad. Zo vroeg ga ik niet vaak weg…

Maar zoals gezegd, het weer is goed dus moet je het ervan nemen. Volgens de fietskaart is de route rond de 55 km en voert deze langs de Chiemsee. Helaas is niets minder waar, de route voert maar over erg kleine stukjes langs het water en de rest wordt de Chiemsee of door landerijen, autobahn, bossen of bosschage gescheiden van het fietspad. Grotendeels mag je het pad eigenlijk ook geen fietspad noemen maar is het een schotterpad of zand vermengd met grint. Ondanks alles toch wel leuk om de route te rijden en alvast verslag uit te brengen aan Elfriede die bij de camper zit te genieten van het prachtige weer. Om kwart voor elf ben ik terug en heb er ruim 61 kilometer opzitten waarin weer diverse klimmetjes zijn afgewerkt. Niet zulke klimpartijen als in Slovenië en Oostenrijk maar wel leuk om te doen. Samen koffie gedronken en rond 3 uur vertrokken voor een gezamenlijke fietstocht op onze stadsfietsen. Doel is ijscafe/pizzeria/trattoria Dolcevita in het ongeveer 10 kilometer verderop gelegen plaatsje Seebruck.

We bestellen daar bij een serveerster, die uiterst chagrijnig en klantontvriendelijk is, ieder een sorbet. Zo onvriendelijk als de bediening is, zo lekker is het ijs.

We fietsen na de sorbet nog even door naar de jachthaven en gaan omdat het weer dreigt om te slaan weer terug richting camping. Een kilometer voor de camping drinken we nog even wat bij een kleine kiosk en krijgen naderhand nog wat regendruppels op ons dak. Om halfvijf zijn we terug en zetten de fietsen direct maar in de garage. We komen er tot nu toe vandaag goed vanaf v.w.b. regen, een paar druppels maar. In de richting van de autobahn zien we een dikke regenbui voorbijtrekken en horen wat donderslagen.

Vanavond gaan we plannen maken waar we morgen op aan trekken. Immers, nog een paar dagen en dan is deze vakantie weer voorbij en gaan we ons verheugen op de volgende uitstapjes.

Zaterdag 26 mei 2018.

Vandaag gaan we richting huis maar willen nog 2 overnachtingen doen in Bad Salzungen. Daar is een thermen waar we willen gaan zwemmen. We hebben er de gewoonte van gemaakt dat we de laatste dag of 2 dagen van een vakantie gaan zwemmen in een kuuroord in een thermaal bad. Na het ontbijt pakken we direct in en rijden om halftien de camping al af. Het is prachtig weer, liever gezegd het is perfect en het wordt onderweg steeds warmer.

In Allersberg een plaatsje langs de autobahn gaan we tanken. We gaan als we moeten tanken altijd van de autobahn af, domweg omdat het prijsverschil van de diesel in de plaatsen iets van de autobahn af behoorlijk goedkoper zijn. In Oostenrijk waren de dieselprijzen deze vakantie langs de autobahn 1,50 en hoger terwijl even van de autobahn af de literprijs op 1,169 lag. Bij 100 liter tanken wat we doorgaans doen scheelt dat dit 30 euro. In Duitsland ligt momenteel de prijs langs de autobahn tegen de 1,60 en er net vanaf betaalden wij 1,269. Dus kassa in ons voordeel. Prettige bijkomstigheid is dat er een Norma supermarkt met een bakkerij in Allersdorf zit waar je lekkere koffie met gebak kunt scoren. Dus daar maar even een pauze ingelast.

Daarna doorgereden. Na een 50 km kwamen we op het idee om te kijken of we niet eerder zouden kunnen stoppen vanwege het perfecte weer. Na enig zoekwerk door Elfriede kwamen we terecht in Kuuroord Bad Staffelstein. Er zijn daar 2 camperplaatsen. 1 aan een soort meer of schotter en 1 nieuwe camperplaats op het achterste deel van het parkeerterrein naast het Kuurbad. Werkelijk een prachtige camperplek met grote plaatsen en rustig gelegen. Stroom, water, losplaats voor chemisch en grijs afvalwater aanwezig. Toiletten te gebruiken in het kuuroord en 11 euro per nacht. Stroom kost 50 eurocent per kW. Na aanmelding zijn we in het kuurpark waar een zout saline is even wat gaan drinken. Elfriede nam een Schorle en ik een halve liter overheerlijk tapbier. Kosten 3,90 euro. In Nederland kost dat het dubbele.

Om 16:30 uur begon in het park een optreden van Blaskapelle Schwurbitz e.V. Zij brachten diverse soorten blaasmuziek. Ik vind het altijd wel leuk om ernaar te luisteren. Nadat ze onder de gloeiende zon een uur gespeeld hadden was het concert voorbij en zij we gaan zwemmen in de Thermen.

Ik geloof dat er wel 5 of 6 verschillende baden zijn en diverse heet waterbaden met bubbelinstallaties. Er is 1 bad bij met 12 % zoutgehalte. Aangeraden wordt om daar max een half uur in te blijven. In de normale zoutbaden blijf ik niet drijven maar in dit bad drijf zelfs ik. Apart gevoel is dat. Uiteraard zijn er ook stoomcabines, sauna etc. Je kunt er diverse tijden doorbrengen, het begint bij 2 uur voor 9,50, 3 uur voor 11,00, 4 uur voor 13,00 en een hele dag voor 15,00. Als je op de camperplaats staat krijg je 50 eurocent korting. Na de zwempartij hebben we nog even wat gegeten bij het restaurantje naast het kuuroord.

Bij de camper nog 2 spelletjes rummikub gespeeld en tot zeker 11 uur buiten gezeten. De eerste keer in deze vakantie dat dat kon voor wat betreft de temperatuur.

Zondag 27 mei 2018.

Vandaag zou mijn moeder 89 jaar zijn geworden. Helaas is ze in januari 2014 overleden. Wij gaan vandaag een rustig dagje houden. Dat wil zeggen eerst even ontbijten, dan een poosje door het kuurpark slenteren en ergen een kop koffie met wat lekkers nuttigen. Vanmiddag wil Elfriede nog weer in het thermen bad en ik wil er nog even met de cyclocrosser op uit. Morgen is onze laatste dag en die willen we volledig benutten als reisdag. We hebben nog ruim 570 kilometer te gaan dus vroeg opstaan.

Maandag 28 mei 2018.

Lekker vroeg opgestaan en samen buiten ontbeten. Na ontbijt even afwassen, stoelen en tafel inpakken en op weg naar huis. De terugreis verloopt voorspoedig. Onderweg nog even wat gegeten, Elfriede iets met kalkoenvlees en ik mijn favoriete patat met en curryworst.

Tegen 18 uur waren we thuis. We zijn via de ouders van Elfriede gereden want daar waren we met Moederdag en ook over de Pinksteren niet geweest.

Al met al kunnen we terugkijken op een geslaagde en mooie vakantie. We hebben er weer ruim 3300 km bij op gereden…

Op naar de volgende trip.