Over winteren 2023/2024 dag 92

Woensdag 13 maart 2024

Gisteravond bleef het maar regenen. De temperatuur kwam ook niet boven de 6 graden. Als je mooi Spaans weer gewend bent dan valt dit weer extra tegen.  De rummicup verliep met 2-1 in mijn voordeel!

Vanmorgen na het ontbijt en de koffie zijn we richting het kerkje gelopen waar Elfriede in mei een quiltexpositie heeft. We staan op de camping op circa 500 meter vanaf de kerk dus het was maar een klein stukje lopen. Om 11 uur waren de dames van het Quiltfestival Luxemburg ook aanwezig en gingen we de kerk in. De kerk is voor wat betreft grootte en indeling nagenoeg gelijk aan de kerk van Breede waar Elfriede verleden jaar een expositie had. Elfriede kon goede afspraken met de organisatoren maken over het inzetten van haar eigen ophangsysteem etc. We zien de expositie met veel plezier tegemoet! Gaat goed komen.

Na het bezoek aan de kerk nam ik contact op met de firma Heliotroop in Maarheeze. Ze verkopen daar standkachels voor in auto’s en campers. Deze kachels werken op diesel of benzine. Omdat we bij een volgende overwintering in Spanje en Portugal toch ook wat meer in de binnenlanden willen doorbrengen lijkt me zo’n kachel wel handig. Diesel heb je immers altijd bij je. Voordeel is dan, dat je het gas enkel nog gebruikt voor koken en voor de koelkast. 

Je kunt dus nog langer off-grid staan. Bij een mogelijke vakantie later dit jaar in Zweden, komt zo’n kachel pas goed tot zijn recht, want daar zijn tankstations met lpg schaars.

We reden dus na de “voorverkenning” richting Maarheeze.

Om ongeveer 15 uur waren we ter plaatse en bekeek ik samen met 1 van de 2 eigenaren de mogelijke plaatsen waar de kachel ingebouwd kan worden. Als huiswerk kreeg ik mee, dat ik een geschikte plaats voor de kachel moet zoeken. Het wordt even puzzelen, maar het moet lukken.

Na dit oponthoud reden we de A2 weer op. Na een paar kilometer stopte het rijden vanwege een file. Toen we even later de radio aanzetten hoorden we dat er een gasleiding op de Tech Campus naast de A2 dreigde te breken en dat zou een soort brandbom kunnen veroorzaken. Gevolg was onder andere dat de A2 werd afgezet en dat we via de A67 naar onze volgende stop moesten rijden. We stonden ongeveer 3 kwartier stil.

Toen we de A67 opreden zagen we een stilstaande file in richting Eindhoven van zeker 12 kilometer. We reden vandaag ruim 280 kilometer.  In totaal reden we net geen 6800 kilometer…

En nu, ja nu staan we in Geldern in Duitsland op camperplaats “Am Holländersee”. Hier brengen we de nacht door en morgen gaan we verder naar het Noorden. We willen nog even “shoppen” bij Obelink. En dan verder naar Dalen. 

Daarmee houdt dan ook onze “Over winteren 2023/2024” periode na 93 dagen op.

Dank aan onze trouwe volgers! In het bijzonder Tante Fenna, Gerda, onze kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. Ook dank voor alle reacties op de blogs. 

En dan nog:

Vanaf nu moeten jullie zelf voor een alibi zorgen. Maar niet voor lang want onze volgende reis naar Wilwerwiltz in Luxemburg is al in mei 2024.

Over winteren 2023/2024 dag 91

Dinsdag 12 maart 2024

Gisteravond regende het een groot deel van de avond. We brachten de avond door met het kijken van een Netflix film.

Na het ontbijt vertrokken we richting Luxemburg. We reden 290 kilometer naar het plaatsje Enscherange. Dit plaatsje ligt in de regio Wilwerwiltz. Van 9 t/m 12 mei heeft Elfriede er een quiltexpositie in een klein kerkje. Omdat we met weinig “omrijkilometers” langs deze plaats konden rijden, besloot Elfriede om contact op te nemen met de organisatie met de vraag of ze een soort “voorverkenning” mochten doen. Ze weet dan zo’n beetje hoeveel quilts ze kan exposeren en hoe de quilts opgehangen kunnen worden. 

Omdat we, via het Franse Reims door België, naar Luxemburg reden konden we het niet laten om in den Belg echte Belgische friet te scoren. En dat was een goede zet want het blijft wat bijzonders, die grote frieten.

Wat ook bijzonder blijft in den Belg is de superslechte toestand van de wegen. Of het nu gaat om snelwegen of andere wegen het blijft bagger. Alles wat rammelen kan aan een auto of camper rammelt dan ook.

Om 16 uur kwamen we aan op camping Val d’Or. Hier staan we ook tijdens de expositie.

Toen we België inreden begon het te regenen. Wonder boven wonder werd het hele traject door Frankrijk droog afgelegd. Ook in Luxemburg regende het constant en dat was ook te merken op de camping. De beheerder gaf aan dat we enkel op grasstenen konden gaan staan en dat keren op de camping ook een probleem was of zou kunnen worden. Maar goed, achteruit de camping weer af was ook geen optie. Dus aan het einde van de camping toch maar gekeerd. En dat ging goed. We staan nu met de camper op het teerweggetje, die op de camping ligt. Kunnen we in ieder geval niet wegzakken in de modderige grasvelden…

Morgen om 11 uur hebben we de afspraak bij en in het kerkje. Wat we naderhand doen weten we nog niet want we rijden nu al 5 dagen achter elkaar behoorlijke afstanden.

Dus…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 dag 90 met hindernissen 

Maandag 11 maart 2024

Gisteravond verloor ik de rummicup met 2-0.

Het was ook gisteravond weer een koude en erg natte avond. Het regende alsmaar door. Ook vannacht regende het af en toe behoorlijk! Vanmorgen net na het opstaan werden we ook nog getrakteerd op een forse hagelbui.

Om halftien reden we, na een bezoek aan een tankstation en een bakker, richting Parijs. 

Even na Parijs, op de weg naar Reims, hadden we een parkeerplaats bij een tankstation via campercontact gezien. Dus daar werd de koers op gezet. 

Maar voordat we zover waren kwamen we op de tolweg in de problemen. We hadden al een paar keer gehad, dat de slagboom van de tolpoort niet opende terwijl we aan kwamen rijden.

We hebben nl een tolbadge achter de voorruit hangen en deze zorgt ervoor, dat je automatisch wordt geregistreerd als je een tolweg oprijdt en hij meld je weer af als je de tolweg verlaat. Je krijgt na afloop de rekening thuisgestuurd om te betalen. Tot vandaag ging het op en afrijden van tolwegen steeds goed. Echter vandaag bij het oprijden van de tolwegen ging het twee keer mis. Je hoorde wel de piep dat de badge was herkend, maar de slagboom opende niet. Tja… dan moet je achteruitrijden terwijl er al anderen achter je staan. Gelukkig gaat er direct een groot waarschuwingsbord aan dat er een probleem is met de tol-doorgang en even later verschijnt er een rood kruis boven de doorgang. Na een andere doorgang te hebben gekozen, ging de slagboom wel open. Nu zit ik helaas zo in elkaar dat, door al het gedoe, het vertrouwen in deze techniek tot een nulpunt is gedaald. 

En toen gebeurde debacle nummer 3. Bij het verlaten van de tolweg net voor Parijs, je rijdt daar de N104 op, ging de slagboom weer niet open. Andere doorgang dan maar. Ook hier ging de slagboom niet open. Weer achteruitgereden en de camper aan de kant gezet. Elfriede stapt uit en liep naar een persoon die aan de andere kant van de tolpoorten stond. 

Even later kwam er een jongedame van de politie aan. Elfriede heeft haar beste Engels uitgelegd wat het probleem was en ze liep mee naar de tolpoort.

Ik kreeg een seintje dat ik op moest rijden. Echter… weer ging het kl…poortje niet open. De dame ging in het Frans in overleg met iemand via een noodknop. Deze vroeg of ze de badge voor de scanner van de betaalautomaat wilde houden. En toen? Ja toen ging de slagboom wel omhoog. Een belevenis die, in ieder geval ik, graag snel wil vergeten. Elfriede heeft super geregeld dat de boel weer in het gareel kwam.

Enfin, alsof dit nog niet genoeg was bleek ook nog de camperplaats bij het tankstation gesloten te zijn. Sterker nog het hele tankstation was tijdelijk afgesloten. Omdat het aantal camperplaatsen in deze buurt vrij beperkt is, moesten we 75 kilometer doorrijden tot we bij een camperplaats aankwamen, waar we kunnen overnachten. We hebben ons kampement opgeslagen in Chateau Thierry op 60 kilometer vanaf Reims. We legden vandaag 600 kilometer af! 

Wat wel fijn is, is dat we na het tolpoortdebacle op weg naar de camperplek weer een keer in en uit moesten rijden op de A6, en dat ging wel goed! 

Het weer is nog steeds bagger, regen, regen en nog eens regen.

Morgen reizen we verder richting Luxemburg. Wat we daar doen staat in de volgende blog. 

We moeten daarvoor wel weer door tolpoorten dus of we ooit in Luxemburg aankomen is nog maar de vraag.Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi

Over winteren 2023/2024 dag 89

Zondag 10 maart 2024

Gisteravond weer geen rummicup gespeeld maar een film op Netflix gekeken.

Het was een koude avond en nacht en daarom lieten we de verwarming op 15 graden aanstaan gedurende de nacht. We stookten gisteravond de hut lekker op… het was zeker 22 graden. En dat viel aan gasverbruik enorm mee. We verstookten 1,5 liter gas.

Vanmorgen reden we om 9 uur vanaf de parkeerplaats van de supermarkt, naar een 200 meter verderop, gelegen tankstation. De diesel was daar voor € 1,419 in de aanbieding.

Na het tanken reden we de snelweg op richting Frankrijk. Voor de regio Biarritz-Bordeaux gold een code oranje vanwege harde wind en veel regen. Gelukkig viel de harde wind erg mee maar regende het des temeer.

Het verkeer op zowel de Spaanse als de Franse snelweg viel mee. We konden lekker doorrijden. 

Tijdens de lunch zochten we een plaatsje voor de nacht. We staan nu in Saint Genis de Saintonge, een gehucht op circa 20 kilometer van de snelweg. Het is een camperplek, die we vonden op de app Camping-Car Park. Om 16 uur kwamen we aan op de plaats en hadden toen 470 kilometer gereden. 

Na de camper op de plek te hebben gezet zijn we nog een stukje gaan lopen. Echter de temperatuur hier nodigde niet uit om er ver op uit te gaan. 

Morgen rijden we verder richting het noorden. We zitten nu nog 505 kilometer voor Parijs…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 dag 88

Zaterdag 9 maart 2024

Gisteravond geen rummicup gespeeld maar de laatste 1,5 aflevering van de Netflix serie Perfil Falso gekeken.

Afgelopen avond en nacht regende en waaide het behoorlijk. De camper stond te schudden op zijn banden. En dat terwijl we eigenlijk ook nog behoorlijk beschut stonden.

Vanmorgen reden we om 10 uur vanaf de parkeerplaats af. We reden van Caceres naar Miranda de Ebro. Deze plaats ligt 65 kilometer achter Burgos (vanuit het zuiden gezien) en nog 160 kilometer voor de Franse grens. We reden vandaag in totaal 525 kilometer.

Miranda de Ebro ligt net in Baskenland. Eigenlijk ligt het op het kruispunt van Castilië y Leon, Rioja en Baskenland. 

De snelweg vanaf Caceres naar Miranda de Ebro is, op een stukje van circa 100 kilometer na, van zeer slechte kwaliteit. Ik denk dat de kasseien in België nog beter te berijden zijn.

De natuur daarentegen is wonderschoon! Het is afwisselend vlak, bergachtig met rotsen en bergachtig met veel loofbomen. Je kunt over de hoogvlaktes zeer ver kijken. We reden zo’n beetje constant op een hoogte van tussen de 700 en bijna 1000 meter en werden onderweg getrakteerd op veel regen, harde wind en zelfs regen die als ijsschilvers naar beneden kwam. Ook viel er natte sneeuw. Voorzichtigheid was geboden! Er waren sneeuwschuivers en strooiwagens onderweg. De temperatuur zakte tot 1 graad boven nul!

Oorspronkelijk wilden we geen lange dag etappes maken maar vanwege het slechte weer besloten we om lekker door te rijden. Net na Burgos stopten we voor de lunch en om een plaatsje voor de nacht te zoeken. Dat plaatsje vonden we in Miranda de Ebro. We staan nu op het parkeerterrein van een grote E.Leclerc supermarkt.

Morgen rijden we verder naar de Franse grens. 

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 dag 87

Vrijdag 8 maart 2024

Gisteravond verliep de Rummicuppetitie uiterst verrassend. 3-2-0 voor respectievelijk Johannes en mij. Johannes wordt een ware grootmeester in deze tak van denksport.

Voordat we gingen rummicuppen zijn we uit eten geweest. Johannes trakteerde op zijn 63^ste verjaardag. Het was lekker alhoewel de stemming door het nadere afscheid iets bedrukt was. Na de rummicup dronken we nog een glaasje wijn en gingen we, omdat we vandaag vroeg wilden starten, al op tijd onder de wol. 

Om 7 uur stond ik op en maakte de boel vertrekgereed. Dat moest tussen de buien door. Dus geen zon vanmorgen maar wel veel regen. 

Om even voor 9 was Johannes er en namen we afscheid van elkaar. Johannes gaat nog verder langs de Portugese kust trekken en komt ergens in het tweede kwartaal terug naar het noorden.

We hadden een mooie tijd samen en hebben veel gepraat, gezien, ondernomen, gegeten, gedronken en beleefd. De boventoon was de gezelligheid met ons drieën. Zo kookten Elfriede en Johannes om de beurt of samen en deed ik ’s avonds de afwas. Een goede taakverdeling. We waren ongeveer 80 dagen samen op pad en er viel geen onvertogen woord. Resumé: je kunt best met Johannes op stap zijn. Een beste kerel, met het hart op de goede plek, zoals wij dat dan zeggen.

Om 9 uur reden we van onze camperplek af richting Dalen. Om thuis te komen moeten we ongeveer 2500 kilometer rijden. Maar dat doen we natuurlijk niet in 1 dag. We reden vandaag circa 300 kilometer door Portugal en kwamen toen in Spanje. Vervolgens kwamen we in via Badajoz in Caceres. In Caceres kochten we nog een voorraadje Rioja wijn. Daar gaan we overnachten op een parkeerterrein achter een tankstation. De afstand die we vandaag in totaal reden is 460 kilometer.

De route ging in Portugal via bergachtig gebied. In de bergen staan daar veel kurkeiken en ook heel veel olijfbomen. Wat opviel is dat Portugal wezenlijk groener is dan Spanje. Circa 40 kilometer voor de Spaanse grens kwamen we door het plaatsje Evora. Deze plaats toont    veel gelijkenis wat betreft huizen en straten met de vroegere DDR-steden. Sober en oud.

Toen we de Portugees Spaanse grens over waren en Badajoz voorbij waren kwamen we in de Extremadura. Om 13:15 reden we Spanje binnen en even later was het al 14:15 en er zat echt geen uur tussen…

De Extremadura is onder andere bekend om zijn Iberico ham. Op de eindeloze hoogvlaktes staan talloze kurkeiken. De varkens lopen daar vrij rond en eten de zwarte eikels. De eikels geven een bepaalde smaak aan de hammen. De naam Iberico ham mag alleen gebruikt worden als de varkens gefokt zijn in de Extremadura, Andalusië en Castilië. Helaas zagen we geen varkens maar wel veel grote gitzwarte koeien en veel schapen. 

Morgen gaan we op tijd verder richting Salamanca.

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 “nieuwjaarsdag” 86

Donderdag 7 maart 2024

Ook gisteravond werd er weer rummicup gespeeld. De stand werd 3-1-0 voor respectievelijk mij, Elfriede en Johannes.

Om vijf uur vanmorgen begon de wind behoorlijk op te zetten. We staan onder een paar bomen die waarschijnlijk de laatste jaren geen of nauwelijks onderhoud hebben gehad en dat resulteerde in veel kleine afvallende takjes. Om 7 uur begon het te regenen. Je kunt beter zeggen te stortregenen. Dat ging drie kwartier zo door en toen stopte het. De weersvoorspelling was dat het vandaag tot in de middag door zou regenen dus dat het nu alweer droog is, is weer mooi meegenomen.

Vandaag is het nieuwjaarsdag voor Johannes. Hij start namelijk vandaag met het begin van zijn 64^stelevensjaar. Kortweg hij is vandaag jarig en is 63 geworden. Vanmorgen trakteerde hij op gebak bij de koffie en tegen het einde van de middag gaan we uit eten!

We staan vandaag voor de laatste dag op camping Albufeira. Vanmiddag heb ik de vuilwatertank geleegd en de schoonwatertank 100% gevuld. We gaan morgen de terugweg dus “met schone lei” beginnen. 

De route naar huis gaat door 5 landen, Portugal, Spanje, Frankrijk, België en Nederland.

Onze eerste stop wordt waarschijnlijk Badajoz. Dat is een oud stadje in Spanje en ligt net over de grens met Portugal. We willen ruim de tijd nemen om naar huis te rijden. Met andere woorden we gaan niet zoals afgelopen jaar in drie dagen naar Dalen racen. 

We starten morgen niet te laat want voor je het weet zijn we een uur kwijt. Het is een beetje cryptisch maar klopt wel. 

Op onze vorige camperplek, bij Dos Tomatos, stond een gezin uit Nederland met een grote camper. Het 4-koppige gezin bestaat uit vader, moeder, dochter van 13 en zoon van 9.

Eigenlijk moet ik 5-koppig schrijven want ze hadden ook een hond bij zich.

Beide ouders hadden in de horeca gewerkt waarbij de vader in de automatisering zat.

We hebben al vaker gezien dat er jonge stellen met kinderen in Spanje en Portugal rondcrossen en vroegen ons af hoe dat gaat met de leerplicht van de kinderen.

Dus heb ik de vader gevraagd of hij mij daarover meer kon vertellen. 

Welnu, beide ouders hebben zware jaren gehad doordat hun dochter chronisch ziek is. Daardoor kregen beiden een burn-out en besloten het roer om te gooien. Ze verkochten huis en haard en kochten een camper weer. 

Ze zijn nu sinds januari onderweg zijn en zijn nog zoekende naar ritme in het lesgeven.

De dochter van 13 gaat naar het voortgezet onderwijs en de zoon zit in groep 7. Ik begreep dat de ouders van de vader uit het onderwijs komen en dat deze bezig zijn om een soort leerplan op te stellen. Het reizen met de kinderen bevalt ze erg goed maar de discipline, om ook daadwerkelijk les te geven, is moeilijk. Als het mooi weer is, en dat is het hier wel vaak, dan willen de kinderen surfen in de Atlantische Oceaan en schiet het lesgeven en leren erbij in. Ach doen we vanmiddag wel even… en dat lukt dan ook weer niet. De kinderen hebben een laptop met lesstof erop zoals ze normaal op school ook zouden hebben. 

Verder is het zo dat de kinderen door de ouders thuis zijn gehouden van school en dat is strafbaar. Zodra ze weer in Nederland komen zullen ze zich hiervoor moeten verantwoorden en zal er een boete worden opgelegd. 

Het was een leuk en open gesprek. De zoon vertelde nog dat hij zijn vriendjes en zijn voetbalclub wel mist. 

Of ze überhaupt weer teruggaan naar Nederland is nog niet zeker. Het kan zijn dat ze in Portugal gaan wonen en daar iets opzetten waarvan ze kunnen leven. 

Van bovenstaande kun je iets vinden. Het avontuur dat ze met elkaar aangaan is natuurlijk geweldig mooi. Ze leren de kinderen dat ze met weinig luxe uit kunnen komen maar het beperkt je met elkaar wel onder andere in de privacy. De kinderen kunnen zich niet even terugtrekken in een eigen ruimte want je leeft 24 uur per dag met het hele gezin in een toch wel beperkte ruimte. En wat natuurlijk jammer is dat de kinderen vriendjes en vriendinnetjes achter moesten laten en dat maken van nieuwe vrienden niet eenvoudig is.

Op Dos Tomatos stonden, toen wij er waren, ook nog 4 campers uit Duitsland met gezinnen met kleine kinderen in de leerplichtige leeftijd. 

Vanmiddag kwam ondanks het voorspelde slechte weer toch de zon er weer door en konden we zowaar nog een poosje buiten zitten. Al met al toch weer een geslaagde, maar wel laatste, Portugal-dag.

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 “oudejaarsdag” 85

Woensdag 6 maart 2024

Gisteravond speelden we maar liefst 5 spelletjes rummicup. Elfriede scoorde 2 x en Johannes helaas maar 1 x.

Ondanks een andere weersvoorspelling voor vandaag, scheen de zon vanmorgen dusdanig dat we al om 9 uur buiten konden zitten. Omdat we met de camper onder de bomen staan heb ik het opvouwbare zonnepaneel uitgevouwen en aangesloten. De zonnepanelen op het dak van de camper zitten te veel in de schaduw van de bomen… Na ongeveer twee uurtjes zaten zowel de lithium accu’s als ook de MacBookAir weer vol en ook de iPads.

We hadden, omdat Johannes morgen 63 wordt, een verrassing voorbereidt. In de haven van Albufeira kun je een boottocht boeken naar de Benagil Caves en je kunt dolfijnen spotten.

Omdat het vanmiddag kouder zou worden hadden we alleen maar gezegd dat hij warme kleding mee moest nemen. 

Om 12 uur fietsten we naar de haven. Een tochtje van bijna 6 kilometer maar wel met de nodige steile klimmetjes erin. 

Bij de haven aangekomen kochten we drie tickets. Vertrek boot was pas om 15 uur, dus we hadden nog tijd genoeg om even wat te gaan eten. We kwamen terecht op een groot terras en bestelden vis en chips voor Elfriede, voor Johannes zijn lijfgerecht: hamburger met patat en ik had een paellaschotel.

Om 14:45 uur moesten we ons melden bij de boot. De boot bood (weer een mooie zin) plaats aan 18 personen.

Om klokslag 15:00 uur vertrok de boot richting hoge zee. Het ging met gezwinde spoed over het water van de Atlantische Oceaan. Eerst voeren we richting een plak waar dolfijnen zouden moeten zijn. En jawel! Een behoorlijke kudde dolfijnen van zeker tussen de 6 en 8 stuks gaf een show voor ons weg. Er waren zelf puppydolfijnen bij.

Een leuk schouwspel, temeer omdat je zoiets niet vaak ziet.

Na de dolfijnen ging het richting de stranden, rotsen en grotten van Benagil. De kapitein van de boot durfde het aan om met zijn rubberboot tot diep in de grotten te varen zodat er mooie foto’s gemaakt konden worden.

Ook vertelde hij hoe de diverse strandjes heten en, dat een overnachting in een bepaald hotel bovenop de kliffen 5 sterren had en dat een overnachting daar € 20.000,00 kost. 

Sommige stranden zijn alleen toegankelijk bij eb, sommige alleen via trappen te bereiken, weer een andere via een grot en 1 was enkel bereikbaar met een afdaling via een touw. Uiteraard kun je de stranden wel per boot of bootje bereiken. 

We hadden deze trip graag morgen gemaakt maar vanwege een weerswaarschuwing zijn morgen al dit soort boottochten uit de zee (vaart) genomen. Ze verwachten nl een behoorlijke storm met golven tot 5 meter hoog.

Morgen wordt, als het doorgaat, een kleddernatte dag. Dus een camperbinnendag. We gaan dan binnen de verjaardag van Johannes vieren. Ook gaan we uitzoeken waar we vrijdag heen rijden. Morgen is nl onze laatste “over winteren dag” en starten we onze thuisreis. Bedoeling is dat we dwars door Portugal en Spanje richting Biarritz in Frankrijk rijden. We zullen zien hoe het loopt. Het totaal wat we moeten rijden is circa 2500 kilometer oftewel iets van 300 liter dieselolie. 

Johannes ziet met lede ogen aan dat we vertrekken. Het is helaas niet anders.

Dalen roept!

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 dag 84

Dinsdag 5 maart 2024

Uiteraard werd er gisteravond weer rummicup gespeeld. Het resultaat was 2-1-1 voor Elfriede.

Vanmorgen, was het toch nog weer dusdanig warm, dat we buiten in de zon konden koffiedrinken.

Na de koffie fietsten we naar het centrum van Albufeira. 

De weg van de camping naar het centrum gaat via een fietspad langs een paar drukke wegen. Je moet of via een rotonde fietsen of je gaat onder de rotonde door. De gemeente Albufeira heeft van deze tunnel of onderdoorgang een waar kunstwerk gemaakt in de vorm van de zee. Je krijgt het gevoel dat je door de zee fietst. Althans zo beleefden wij het. Niet dat we ooit door de zee zijn gefietst maar toch…

In Albufeira zou een markt zijn. Tja en daar moet je dan eigenlijk wel heen. Zogezegd zo gedaan. Om er te komen moesten we een steile helling van ongeveer een kilometer lengte trotseren. Eenmaal aangekomen bleek dat er welgeteld 6 viskramen, 5 groente en fruitkramen en 1 bakker was in de markthal. Viel dus een beetje tegen. Maar ja, we zijn dan natuurlijk ook al behoorlijk verwend met de grotere markten die we al bezocht hebben tijdens deze overwintering.

Na de markt ging het naar het centrum. We kwamen langs een terras en werden aangesproken door een leuke Hollandse meid en uitgenodigd om op haar terras koffie te drinken. We wilden echter eerst even naar het strand van Albufeira. Op het strand zagen we een jongedame zeulen met een rugtas en een soort hutkoffer op wieltjes. Dan vraag je je af: wat doet zo iemand met een hutkoffer op het strand? Schipbreuk geleden?

Terug van het strand gingen we naar het terras van de jongedame. Ze was verrast dat we er weer aankwamen en vertelde dat ze nog geen klant op het terras had gehad vandaag maar, dat als er eenmaal mensen zitten, er steeds meer bijkomen. We zochten een tafeltje uit en bestelden koffie. En warempel, we zaten nog maar net, en er kwamen al meer mensen bij. Zij blij!

De jongedame is door de terrashouder ingehuurd om mensen naar het terras te praten. En dat deed ze met verve. Ze sprak mensen in het Engels, Duits, Portugees, Turks, Nederlands en Italiaans aan. Ze vertelde dat ze door de liefde naar Portugal was gekomen, maar dat die liefde voorbij was. Ik wilde haar iemand anders aanprijzen, maar die iemand anders wilde dat niet. Gemiste kans.

Tja, het kan niet op, want na het terrasbezoek en wat rondzwervingen door het centrum eindigden we bij een eettent. Johannes nam een gerecht met kip en wij namen Bitoque. Dat is een echt Portugees eten met een steak die bedekt is met een gebakken ei, eromheen patat en een sausje. Het geheel werd gelardeerd met een sausje en met sla. (Mooie zin… toch?)

Na het eten reden we terug naar de camping en konden we nog tot halfzes in de zon zitten met uitzicht op deze mooie boom.

En wederom hadden we mazzel met het weer. Morgen zal het wat minder worden. We zullen eens zien wat we dan doen…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Over winteren 2023/2024 dag 83

Maandag 4 maart 2024

Het rummicuppen verliep gisteravond na 4 spelletjes in mijn voordeel. Stand werd 2-1-1.

Vanmorgen scheen de zon nog lekker maar in de loop van de dag werd dat steeds wat minder. Nu, om 16:00 uur, terwijl ik de blog schrijf regent het zelfs een beetje en is het met amper 16 graden te koud om buiten te zitten.

Na het ontbijt vertrokken we richting het 13 kilometer verderop gelegen Albufeira. We reden eerst via het zandpad door diepe plassen naar de verharde weg. Op 2 kilometer vanaf Dos Tomatos hebben we de toiletten geleegd, vuil water afgetapt en schoon water ingenomen. Er zijn 2 camperplaatsen, naast elkaar in Alfa Mar, waar je tegen betaling van € 4,00 terecht kan.

Het is er een komen en gaan van campers en de serviceplaats is supernetjes en goed te bereiken. Er kunnen gelijktijdig 3 campers “laden en lossen”.

Fijn dat de camperplekhouders deze service bieden. 

Op weg naar Albufeira reden we nog even langs een supermarkt in Alfa Mar. Elfriede ontdekte dat je hier diverse soorten Port kan kopen. In een afgesloten vitrine kun je “port op leeftijd” kopen. De prijzen variëren, al naar gelang hoe lang dat spul al over de houdbaarheidsdatum is, van € 30,00 tot € 300,00 euro per fles.

Omdat wij het wel breed laten hangen maar niet te breed hebben kochten we 2 flessen voor een schappelijke prijs.

Naderhand ging het verder naar Albufeira. Omdat Johannes nog slechts 2 blikjes bier, in de verder lege koelkast, had en gisteravond zijn plakje brood bij ons had gescoord moest hij bij de Lidl langs. Het was enorm druk in de, voor Portugese begrippen, erg grote Lidl.

Toen de boodschappen binnen waren ging het door naar Parque de Campismo de Albufeira. We werden in de receptie welkom geheten door een extreem norse en onvriendelijke Portugees. Er kon werkelijk geen vriendelijk woord af. Waarschijnlijk een maandaghumeur.

We boekten een plekje voor 4 nachten. Dat betekent dat we vrijdagmorgen voor 12 uur van de camping af moeten. 

De camping zelf is gesitueerd op een groot terrein. Je mag zelf een plekje opzoeken en eigenlijk dus gaan staan waar je wilt. De enige voorwaarde is, dat je minstens 3 meter, afstand moet houden van je buren. Een medecamperaar noemde het een vrijgevochten bende. Dat klopt ook wel want alles staat kriskras door elkaar en fatsoenlijke rechte plekken zijn er niet. Wat dat betreft heeft geheel vrij staan zoals op Dos Tomatos wel onze voorkeur. 

Morgen moet het, volgens de weersvoorspelling, nog een dagje mooi weer worden voordat het weer hier echt omslaat. Woensdag zal geheel bewolkt zijn en donderdag zal het regenen.

We gaan het meemaken!

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!