donderdag 16 oktober 2025

Afgelopen nacht regende het een poosje helderop. Toen de regen stopte begon er een druppelgeluid. Vroeger in de middeleeuwen werden gevangenen geconfronteerd met een druppelgeluid om ze gek te maken. Hoe ze dat druppelen deden weet ik niet..  Nu is het de schotel op het dak van de camper die voor het irritante geluid zorgt. De schotel heeft nl. een rand waarin water komt als het regent en om dit water af te voeren hebben ze een gaatje in de rand gemaakt. En ja, dan drupt het water via dit gaatje op het dak van de camper en dat hoor je binnen dan weer. Ik overweeg om, als we weer thuis zijn, een slangentje onder dit gat te maken zodat het water via dit slangentje af kan lopen en geen gedrup meer hoorbaar is.

Overigens weet ik niet of het slangetje is of slangentje. Het is trouwens wel pannenkoek… dus… En ja, ik weet dat jullie niets met deze onzinnige informatie kunnen maar toch wilde ik het delen.

Na de koffie in de Luxus Liner van Ella en Arno besloten we om een fietstochtje te maken.

Ella was dit keer de fietsknooppuntenroutemaaktster. Ze knoopte een route in elkaar van ruim 30 kilometer.

Bijkomstigheid van het feit dat Ella de route maakte, was dat ze ook samen met Elfriede voorop moest fietsen. Goed plan want gisteren reden we onder leiding van buurman diverse keren een verkeerde kant op. Dit komt simpelweg omdat buurman niet op zat te letten en dus knooppuntbordjes mistte.

Deze keer ging het op 1 klein foutje na goed en reden we een mooie route. Onderweg dronken we in Nijverdal onze lijfdrank chocomelk vergezeld van een appelflap.

Terug bij de camper begon zowaar de zon te schijnen en konden we een dik half uur buiten zitten. Helaas begon het toch weer te regenen en moesten we de camper in.

Aan het einde van de middag begint onze domibo. De laatste tijdens deze vakantie.

Morgen keren we huiswaarts waar weer veel werk op ons ligt te wachten. Komende week wordt de nieuwe pvc-vloer gelegd en de week daarop wordt de keuken geplaatst.

Daarmee komt dan ook een einde aan een grootschalige renovatie van Erve Grooten in Dalen.

Uiteraard zit de klus er nog niet geheel op maar de grote werkzaamheden zijn dan wel achter de rug.

We kunnen terugkijken op een gezellige en sportieve “Uitwaaien in oktober 2025” en gaan ongetwijfeld een volgende trip met ons vieren inplannen.

Nieuwsgierig?

Blijf ons dan volgen. Dan hebt u altijd een alibi!

Woensdag 15 oktober 2025

Vanmorgen was het droog maar scheen de zon niet.

Om halftien reden Arno en ik met hun Hymer Luxus Liner naar BM-Sat in Rijssen.

Bedoeling was om daar de tv in de camper en de schotel op het dak van hun camper weer enigermate in de meewerkstand te krijgen zodat er weer tv gekeken kan worden. Buurman was gisteren al zover dat hij naar de eerste de beste buurtsuper wilde gaan om een knetterbijl danwel motorkettingzaag te halen om een boom die in de weg zou staan te vellen. De schotel zou namelijk te veel hinder ondervinden van de takken van een boom en daarmee de ontvangst van tv-zenders op Arno’s tv belemmeren.

Gelukkig kon ik verhinderen dat de boom het loodje moest leggen en probeerde Arno een eind verder op de camperplaats of hij wel ontvangst kon krijgen met zijn schotel. Nee… dus.

Er werd dus geconstateerd dat de boom geen schuld trof…en niet in de weg stond.

Bij BM –Sat aangekomen constateerde men verouderde software en kon men na een update en herinstallatie van de zenders de zaak weer up- and running krijgen.

Buurman en buurvrouw kunnen dus weer zonder zorgen tv kijken. Althans… zolang het duurt.  

Terug bij de camper dronken we koffie en werd door Arno een fietsknooppuntroute in elkaar gesleuteld van wel 37 kilometers.

Tegen een uur of twaalf begonnen we de lange uitgezette route te fietsen. Onderweg dronken we bij een café-restaurant onze favoriete mix van chocomelk, warmte en slagroom. Na de koffie kwam de klim van de dag: de Lemelerberg!

Het weer was ons, ondanks wat miezerregen, goed gezind. Het was af en toe wat slof.

Onderweg kwamen we mooie herfsttaferelen tegen. Ella en Elfriede stopten diverse keren om paddenstoelen te bekijken. De kabouters hebben ze niet gevonden…

Rond een uur of 4 waren we terug bij de campers en begonnen we aan onze standaard vrije tijd bezigheid: de mibo, in dit geval de womibo.

Ook vanmiddag ontspon zich weer een enerverend en diepgaand en soms emotioneel gesprek dat af en toe gelardeerd werd door wat onzinnige en lachwekkende opmerkingen.

Het is in ieder geval zo dat we ook na veel dagen samen nog voldoende gespreksstof hebben om met elkaar te delen. Heel bijzonder maar ook fijn! Arno en Ella, het is fijn om met jullie op pad te zijn!

Morgen is heaas , voor deze reis, onze laatste volledige dag samen. We hopen en gaan ervan uit dat er meer van dit soort reizen zullen volgen. Opties zijn Spanje, Saint Marie aux Mines, Zweden en … noem maarop…..

Tja..

Blijf ons volgen… dan het altijd een alibi!

dinsdag 14 oktober 2025

Vanmorgen miezerde het en was het een beetje troosteloos weer. We moesten binnen koffie drinken. Na de koffie maakten we de campers gereed voor vertrek en gingen we naar de receptie om onze rekening voor het verblijf te betalen.

Om een uur of 10 vertrokken we richting Albergen. In deze mooie plaats is een bierwinkel met de mooie naam: ‘het pakhuis”

Onmeundig vulle biersoortn hebt ze doar! De teller van de soorten bier die ze hebben stopt niet meer bij 2500.. Ze hebben zelfs een kluis waarin de hele bijzonder biersoorten zijn ze bezichtigen en uiteraard te koop zijn. De prijzen van de 33 cl flesjes bier beginnen hier bij rond de €25,00 (per stuk welteverstaan)

Verder hebben ze ook nog eens 300 soorten whiskey in de aanbieding en een kelder vol met bockbiertjes- en IJsbockbier in allerlei soorten en merken.

Na de nodige inkopen te hebben gedaan reden we naar Hellendoorn. Om even voor 13 uur kwamen we aan op dit vrij nieuwe camperpark waar 44 campers kunnen staan. Een mooie plek met volautomatische aanmelding en een sanitair gebouw waar je U tegen kunt zeggen. Brandschoon en supermooi ingericht.

Na onze campers te hebben geïnstalleerd gingen we aan de lunch en tijdens de lunch liet Arno de schotel op hun camper de nodige rondjes draaien in een poging om de juiste satelliet te vinden. Is het nu Astra 1 of Astra 3 die we moeten hebben? De hulptroepen in Dronten werden ingezet. Echter voor buurman en buurman bood dit geen soelaas. Dus geen beeld. Ook toen de camper op een andere plaats op het terrein werd gezet door buurman 1 werd het beeld niet beter… oftewel geen beeld. Toen Arob in De Wilp maar gebeld. Deze gaf het advies om de tv uit de camper te slopen en dan een compleet nieuwe software en zenderinstallatie door te voeren. Ook was het advies om in de software van de tv iets uit te zetten. Echter… geen resultaat.

Gevolg is dat we geen beeld kregen en een afsraak gemaakt hebben bij BM Sat in Rijssen. Morgen om 10 uur kunnen we daar terecht en maken ze de tv en schotel in orde zodat buurman en buurvrouw tv kunnen kijken.

Na deze invulling van vrije tijd gingen we aan de dimibo. Nog twee borrels te gaan… de womibo en de domibo en dan begint het dazobo’s leven weer…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

maandag 13 oktober 2025

Vanmorgen was het miezerig weer. Maar… rond een uur of 11 trok het open en kwam zowaar de zon erdoor. Tijdens de koffie maakten we plannen voor de rest van de dag.

Dit resulteerde erin dat Elfriede naar het ziekenhuis ging om haar moeder te bezoeken en dat Ella, Arno en ik naar de ruim 5 kilometer verderop gelegen supermarkt ReWe fietsten.

Terug bij de camper zaten we net aan de mamibo toen ook Elfriede weer aan kwam rijden.

Na de borrel bakten Arno en ik het vlees buiten op een gaspitje en maakten de dames een lekkere witlofsla. De kostelijke maaltijd werd pas echt compleet nadat we een lekkere boerenjongens ijscoupe als toetje kregen.

Verder is er niet veel te vermelden over deze dag. Wel is het uiteraard bijzonder dat we op 13 oktober een deel van de ochtend en het grootste deel van de middag buiten in de zon konden zitten.

Morgen gaan we via Albergen verkassen naar Hellendoorn. Daarover morgen meer!

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

zondag 12 oktober 2025

Het wordt eentonig maar ook vanmorgen konden we na het ontbijt weer buiten koffie drinken. Om even voor 11 uur reden we op onze fietsen via een toeristische route naar Weerselo. Onze knooppuntenroutespecialist Arno had op zijn I-phone weer een route samengesteld waar je u tegen zegt! Na welgeteld 17,8 kilometer kwam we in Weerselo aan. Onderweg hebben we wel even een stop gehouden in het plaatsje Het Stift. Bij een plaatselijk koffiehuis dronken we koffie en chocolademelk.

In Weerselo bezochten we de Weerselose markt. Er was vandaag ook een militaire markt op het terrein waar je allerlei militaire attributen uit het verleden kon kopen. Ook waren er militaire voertuigen te bezichtigen.

Tja en verder… eigenlijk is de markt een grote verzameling van meuk waaraan je niets hebt en waarmee je niets kunt. En toch kocht ik er twee dingen waaraan we hoop ik wel iets hebben. Het gaat hier om 2 moordwapens waarmee je muggen en vliegen mee naar een andere wereld kunt helpen. De dingen zijn hagelnieuw en kosten slechts 2 euro per stuk. De reden dat ik er twee kocht is, dat we 1 in de camper leggen en 1 voor thuis hebben.

Na een uurtje of twee op de markt te zijn geweest reden we via Ootmarsum terug richting onze camperplek in Denekamp. Uiteraard reden we via het ziekenhuis Nordhorn naar de camper. Elfriede’s moeder was weer blij met het bezoek van ons en vertelde dat ze vandaag ook weer veel bezoek had gehad en is daar erg blij mee.

Terug bij de camper begon de iets verlate zomibo . De kilometerscore van vandaag is ruim 55 !

Wat we morgen doen weten we nog niet en laten we afhangen van het al dan niet naar huis gaan van Elfriede’s moeder.

Dus…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

zaterdag 11 oktober 2025

Vandaag zou de zon gaan schijnen en zou het 18 graden worden. Helaas… was dat niet het geval en bleef het onmeunig onzonnig en werd het ook geen 18 graden.

We dronken desalniettemin buiten koffie en vertrokken na de lunch naar het ziekenhuis in Nordhorn om nog even bij Elfriede’s moeder alias mijn schoonmoeder te kijken.

Toen we de koffie op hadden reden Arno en ik naar LutzXXL, op de weg daarheen besloten we dat we in de loop van de middag of avond wel eens konden barbecuen.

Na een fietsritje van dik 20 minuten waren we ter plaatse. Florian met zijn vrouw en hun 7 werken oude zoontje Moritz waren ook bij oma op bezoek. Wederom zag ze er goed uit en ze vertelde dat ze vanmorgen samen met een verpleegster door de gangen van de derde verdieping waren gelopen.

Toen we na het bezoek weer naar de fietsenstalling liepen kwamen we Elfriede’s zus met haar man tegen. Dus aan bezoek had oma vandaag geen gebrek.

Om half vier waren we weer bij de camper en kwam ik in gesprek met een echtpaar die verkast was vanuit Emmen naar Denekamp. Ze huren het voorste deel van de boerderij waarin de beheerder/eigenaren van de camping wonen. Ze hadden hun veel te grote woning in de Rietlanden in Emmen verkocht en wonen dus nu hier. Ze kochten een mooie nieuwe camper en reizen nu veel door Duitsland. Ze zijn beginnende camperaars en zijn helemaal gek van de Noorwegen en Zweden.

De man werkt niet meer maar zijn vrouw nog wel. Ze heeft een rijschool gespecialiseerd in mensen die moeite hebben met de snelheid van de huidige maatschappij en die psychische en leerproblemen hebben. Ze geeft 1 op 1 lessen en komt bij de cursisten aan huis om theorielessen te geven. Daarvoor zet ze de camper in, dus ook 1 op 1 theorieles.

En dit is juist weer het mooie aan camperen… je komt steeds weer mensen tegen en hoort en ziet dingen waarvan je niet weet dat het bestaat.

Terug bij de camper van onze vrienden ontspon zich een discussie over het hoe en waarom aanhouden van een (te) grote woning en het nomadenleven in bijvoorbeeld een camper en een chalet of vakantiehuisje. Ook het moment waarop je besluit dit leven te gaan starten werd aan de kaak gesteld. Was weer een interessant en enerverend gesprek en wordt zeker vervolgd. Tis raar maar waar maar uitgepraat raken we niet met ons vieren.

Morgen praten we verder… we gaan dan naar Weerselo!

Blijf ons volgen… dan hebt u altij een alibi.

Nieuwe vraag is, wat betekent: “wel klook is, heurt een woord en begrip der twee”

Vrijdag 10 oktober 2025

Vanmorgen konden we weer buiten zitten tijdens de koffie. Het was niet zo zonnig als gisteren maar het was goed te doen. Na de koffie gingen we naar het mooie plaatsje Ootmarsum.

In Ootmarsum bekeken we wat winkeltjes en een paar kleinere meubelzaakjes. Aanvankelijk was het de bedoeling om vandaag aan de wijnproeverijen mee te doen, maar door een foutje in ons denkpatroon kon dit vandaag niet doorgaan. Reden is dat de wijnproeverijen pas zaterdag en zondag zijn. En dat terwijl wij dachten dat dit al vrijdag begon.

Gelukkig smaakte de chocolademelk met echte slagroom zeker net zo goed als een glas wijn. Na de stadswandeling reden we een mooie toeristische route terug richting de campers en net voordat we de campers bereikten besloten wij om nog even naar het ziekenhuis in Nordhorn te gaan om Elfriede’s moeder te bezoeken. Nog steeds zat de dame erbij alsof er niets aan haar gedaan was. Ze verdient diep respect voor de wijze waarop ze alles heeft ondergaan en vooral vanwege haar positieve uitstraling.

Op terugweg naar de camper kochten we bij een viszaak, net over de grens, dus alweer in Nederland, voor ons allen een portie kibbeling. en wat voor een portie. Superlekker.

We aten de kibbeling bij Ella en Arno in de camper op en discussieerden na het avondmaal over de wereldproblemen. Al met al was het een gezellige dag waarover verder niet veel meer te melden is dan hierboven al staat omschreven.

Blijf ons volgen…dan hebt u altijd een alibi!

Er zijn geen antwoorden op de Twentse spreuk binnengekomen, maar de betekenis is dat je geen twee dingen tegelijk kunt doen. Ik denk echter dat dit alleen voor mannen geldt.

Maar wat betekent: ik bin sloerig in ’n rakkert?

Donderdag 9 oktober 2025

Vanmorgen na het ontbijt begon de zon te schijnen. We konden zelfs buiten zitten om samen koffie te drinken. Tegen een uur of 12 verschool de zon zich achter een dun wolkendek. Om halftwee besloten we om naar Oosterik te fietsen om daar eens wat rond te snuffelen. We hadden gehoord dat er 1 verdieping van zeker de grootte van een voetbalveld was volgestouwd met kerstartikelen. En dat was niet overdreven.

Maar oh oh wat wordt daar een zooi en rotzooi verkocht. Zoals Arno terecht opmerkte: is er iets wat je echt nodig zou hebben?

Schijnbaar wel, want de dames konden het niet laten om iets van die meuk te kopen.

Na een bezoek van ruim twee uur in dit grote tuincentrum reden we naar het ziekenhuis in Nordhorn om daar de moeder van Elfriede te bezoeken. Het was verbazingwekkend om te zien, hoe een 89jarige vrouw, na een zware operatie in haar stoel zat. Ze zat erbij alsof er niets gebeurd was. Wij zijn blij, dat ze er zo monter bij zat en veel levensmoed uitstraalde.

Morgenmiddag gaan we haar weer met een bezoekje vereren.

Johannes was tegelijkertijd met ons aanwezig en ook hij was blij verrast.

Terwijl wij bij oma waren, zaten Arno en Ella in he cafetaria van het ziekenhuis op ons te wachten.

Na het ziekenhuisbezoek reden we via Eijlering en de Rewe naar de camping terug.

Om iets over 7 uur waren terug bij de campers.

Blijf ons volgen… dan het u altijd een alibi!

De Twentse spreuk die ik gisteren opgaf werd even netjes vertaald door mijn zusje. Het betekent inderdaad: vreemdgaan. (oonder ’n droad hen vret’n)

Maar… wat bedoelen ze met het volgende: ie könt nich poes’n en ’t mel in ’n moond hoaln.

Woensdag 8 oktober 2025

Wederom een rustige en stille nacht achter de rug. Vanmorgen na de koffie stapten we op onze fietsen om een door Arno uitgezette knooppuntenroute (auf Deutsch: Knopfpunktenstrecke) van 20 kilometer te gaan fietsen. Aanvankelijk was het weer wat koeler dan gisteren maar gaandeweg werd het wat beter. Dus wat warmer. De uitgezette route was van uitzonderlijk hoge kwaliteit, je kon zien dat deze met liefde in elkaar was gespijkerd.

De moeite waard om te bekijken is de Watermolen van Singraven maar ook vooral in het café-restaurant erbij is het goed vertoeven. We hadden de tip gekregen dat ze daar lekkere cocktails maken. Wij namen een cocktail van warme chocolade gelardeerd met pure slagroom. Dit werd geserveerd in een glas. De combinatie smaakte heerlijk!

Op de terugweg kochten we, in Denekamp op het scheiden van de markt, zuurkool. Ook werden er kruimige aardappels ingeslagen. Vergezeld van deze attributen ging het camperwaarts. Om drie uur waren we terug bij de camper en begonnen we aan de womibo.

Na de womibo werd er door de Ella stamppot zuurkool gemaakt en Elfriede bakte 4 platen Kasseler rib. De dingen waren zo groot van formaat dat zowel Asterix als Obelisk moeite zouden hebben gehad om deze te verorberen.

Na het eten is het vaste prik dat Arno en ik de afwas doen.

Tja, tot zover deze blog. Op het moment dat ik dit schrijf, regent het. Morgen zou weer een droge dag moeten zijn. Afwachten…

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!

Een mooi Twents gezegde is: oonder ’n droad hen vret’n.

Maar… wie weet wat ze daarmee bedoelen?

Dinsdag 7 oktober 2025

Op de camperplek c.q. camping waar we verblijven was het de afgelopen nacht doodstil en aardedonker. Je mag dus gerust spreken van een rustige plaats! En dat onder de rook van Nordhorn en Denekamp. Twee wereldsteden…

Na het ontbijt en na de koffie gingen we op de fiets richting Nordhorn en bezochten de grote Lutz XXL. Een grote winkel waar je werkelijk van alles kunt kopen.

We konden de verleiding weerstaan, om op bij de Duitse snackbar die voor de ingang van de winkel staat, ons te bezondigen aan het nuttigen van een curryworst of braadworst.

Via de Mediamarkt en de Lutz XXL ging het verder naar het centrum van Nordhorn. Het was de bedoeling dat we ergens koffie zouden drinken en daarbij een Berliner bol zouden eten.

De eerste en tweede bakkerij hadden geen Berliners meer liggen maar bij de derde konden we scoren. Onder het genot van een echt goede cappuccino aten we onze lekkernijen.

Na de koffiebreak liepen we door de winkelstraten van Nordhorn en als je jaren geleden voor het laatst in Nordhorn was dan herken je de city niet meer. Daarna reden we terug naar de campers.

Terug bij de campers was het weer nog dermate goed dat we buiten onze dimibo konden nuttigen. Om even over 6 begon het echter te regenen en begonnen de dames met het koken van en drie sterren maaltijd. Runderstoof, gekookte aardappelen en sla.

Morgen gaan we op de fiets naar “irgendwo”, waar dat is weten we nog niet. Wie zult seen!

Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi! En suj’t ok seen! Good goan…