Over winteren 2023/2024 dag 84
Dinsdag 5 maart 2024
Uiteraard werd er gisteravond weer rummicup gespeeld. Het resultaat was 2-1-1 voor Elfriede.
Vanmorgen, was het toch nog weer dusdanig warm, dat we buiten in de zon konden koffiedrinken.
Na de koffie fietsten we naar het centrum van Albufeira.
De weg van de camping naar het centrum gaat via een fietspad langs een paar drukke wegen. Je moet of via een rotonde fietsen of je gaat onder de rotonde door. De gemeente Albufeira heeft van deze tunnel of onderdoorgang een waar kunstwerk gemaakt in de vorm van de zee. Je krijgt het gevoel dat je door de zee fietst. Althans zo beleefden wij het. Niet dat we ooit door de zee zijn gefietst maar toch…
In Albufeira zou een markt zijn. Tja en daar moet je dan eigenlijk wel heen. Zogezegd zo gedaan. Om er te komen moesten we een steile helling van ongeveer een kilometer lengte trotseren. Eenmaal aangekomen bleek dat er welgeteld 6 viskramen, 5 groente en fruitkramen en 1 bakker was in de markthal. Viel dus een beetje tegen. Maar ja, we zijn dan natuurlijk ook al behoorlijk verwend met de grotere markten die we al bezocht hebben tijdens deze overwintering.
Na de markt ging het naar het centrum. We kwamen langs een terras en werden aangesproken door een leuke Hollandse meid en uitgenodigd om op haar terras koffie te drinken. We wilden echter eerst even naar het strand van Albufeira. Op het strand zagen we een jongedame zeulen met een rugtas en een soort hutkoffer op wieltjes. Dan vraag je je af: wat doet zo iemand met een hutkoffer op het strand? Schipbreuk geleden?
Terug van het strand gingen we naar het terras van de jongedame. Ze was verrast dat we er weer aankwamen en vertelde dat ze nog geen klant op het terras had gehad vandaag maar, dat als er eenmaal mensen zitten, er steeds meer bijkomen. We zochten een tafeltje uit en bestelden koffie. En warempel, we zaten nog maar net, en er kwamen al meer mensen bij. Zij blij!
De jongedame is door de terrashouder ingehuurd om mensen naar het terras te praten. En dat deed ze met verve. Ze sprak mensen in het Engels, Duits, Portugees, Turks, Nederlands en Italiaans aan. Ze vertelde dat ze door de liefde naar Portugal was gekomen, maar dat die liefde voorbij was. Ik wilde haar iemand anders aanprijzen, maar die iemand anders wilde dat niet. Gemiste kans.
Tja, het kan niet op, want na het terrasbezoek en wat rondzwervingen door het centrum eindigden we bij een eettent. Johannes nam een gerecht met kip en wij namen Bitoque. Dat is een echt Portugees eten met een steak die bedekt is met een gebakken ei, eromheen patat en een sausje. Het geheel werd gelardeerd met een sausje en met sla. (Mooie zin… toch?)
Na het eten reden we terug naar de camping en konden we nog tot halfzes in de zon zitten met uitzicht op deze mooie boom.
En wederom hadden we mazzel met het weer. Morgen zal het wat minder worden. We zullen eens zien wat we dan doen…
Blijf ons volgen… dan hebt u altijd een alibi!