Gisteravond verloor ik met 3:0 de Rummicuppetitie.
Nog even iets vertellen over de camping waarop we beland zijn. We staan op camping Oosterberg in Epen. Deze camping is gelegen midden in het glooiende Limburgse landschap en je mag hier zelf een plaatsje kiezen waarbij je rekening moet houden met de mensen die er al staan. Logisch toch!
Omdat het bij onze aankomst regende werd geadviseerd om zo dicht mogelijk bij de semi verharde wegen te gaan staan omdat de grasvelden nog wel een drassig zouden kunnen worden bij veel regenval. En dan kom je met een camper moeilijk van de plek af….
Tja, en het regende de hele nacht door. Gelukkig verliep ons vertrek vanaf de plek soepel.
En waarom kozen we nu voor Epen? Welnu, onze kleindochter Sterre fietst in Mechelen op de Kleeberg haar eerste cyclocrosswedstrijd als “nieuweling”. En daar willen we graag als supporters bij zijn! En van Epen naar Mechelen is slechts 4 kilometer rijden….
Na een summier ontbijtje besloten we, omdat het nog steeds regende, met de camper naar Mechelen te rijden in plaats van op de fiets. Om 10:00 uur zou de wedstrijd starten dus om 9:15 korsten wij richting de Kleeberg. De camper konden we parkeren op de inrit voor een school en na een kilometertje lopen waren we bij de baan. En wie kwam er toevallig nog even om de hoek scheuren op haar cyclocrosser? Jawel, Sterre!
Ze was verrast om ons te zien.
Om precies 10 uur ging de groep nieuwelingen van start. Doordat er gisteren ook al gefietst was door de profs heren en dames en door diverse andere groepen was het uitgezette parcours al verandert in een modderbak.
En maar doorgaan!
De meiden moesten 3 rondjes van 2,7 kilometer per stuk rijden en dat werd een ware slijtageslag en dus echt afzien. Sterre kwam als achtste binnen. De hele wedstrijd heeft het geregend……. Toch heeft de jongedame weer een knappe prestatie neergezet en vooral het volhouden tot en met de laatste meter dwingt respect af!
Nadat we nog even bijgepraat hebben, zijn wij richting Dalen gereden.
Rond een uur of 4 in de middag waren we weer thuis en hebben we de meest noodzakelijke dingen uit de camper gehaald.
En ik? Ik ben mijn bed in gedoken omdat ik me al twee dagen knap beroerd voelde. Ik was in de veronderstelling dat ik een griepje had opgelopen. Een test op maandagmorgen gaf echter aan dat het Covid was. En ik kan vertellen dat het geen pretje is. Het hele scala, wat Covid bieden kan, heb ik momenteel.
De test……
Helaas……. Geen fijn souvenir om mee te nemen. Tis helaas niet anders.
Tot slot, dank voor het lezen en reageren en wellicht tot “lezens” tijdens één van onze volgende reizen.
Gisteravond was tijdens de Rummicuppetitie het geluk aan mijn kant.
Ik won met 3:2. Het was in alle door mij gewonnen spelletjes nipt v.w.b. punten, maar toch na lange tijd weer eens een zege.
Vanmorgen heb ik broodjes gehaald en nadat we deze opgepeuzeld hadden heb ik de camper vertrekgereed gemaakt en heeft Elfriede de afwas even weggewerkt.
Om ongeveer halftien zijn we gestart met de eerste etappe van onze terugreis naar huis. Omdat onze camper boven de 3,5 ton weeg, mag je niet over de Col du Die rijden. Op de weg van Kaysersberg naar Sainte Marie Aux Mines hebben we dat wel gedaan. Lekker haarspeldbochten rijden.
Voor de terugweg besloten we om de tolweg te rijden. Voor € 10,60 hebben we zo ongeveer 100 kilometer tolweg kunnen rijden. Schoot lekker op.
Onderweg hebben we nog even getankt voor €1,709 per liter. Er was zelfs een tankstation die nog 7 eurocent per liter goedkoper was, maar daar begaf, bij een klant die voor ons was, de betaalautomaat het. Dus zijn we maar doorgereden.
Om 17:00 uur waren we ter plaatse op een mooie boerencamping. Afgelegde weg ruim 450 kilometer. Vanavond voor de laatste keer rummikuppen (tijdens deze vakantie) en morgen reizen we verder huiswaarts. Nog iets van 280 km en dan is deze vakantie helaas weer afgelopen.
Beetje drassig terrein maar toch weer een mooi plekje
Gisteravond verliep de Rummicuppetitie voor mij weer eens dramatisch. Elfriede won met 5:0…. Dus.. zodra we thuis zijn ga ik dat spel op Marktplaats zetten!
Afgelopen nacht heeft het hier weer behoorlijk geregend. Het vreemde is dat, toen we hier in 2012 waren, het weerbeeld net als nu was. Toen hadden we ook hevige regenval en maar zelden een droog moment.
Vanmorgen samen ontbeten. Om halftien ging Elfriede op pad voor haar tweede Quiltfestivaldag. Ik ben na de koffie naar het stadje gefietst en heb daar wat rondgereden en me verwonderd over het grote aantal mensen dat dit jaarlijkse quiltfestival bezoekt.
Op een, als parkeerterrein ingericht grasveld, zag ik meerdere bussen staan uit diverse landen. Hongaarse, Zwitserse, Duitse, België, Deense en uiteraard Franse bussen stonden er.
Na een uurtje rond te zijn gereden begon het weer te regenen en ben ik camperwaarts gegaan. De temperatuur is hier momenteel met 12/13 graden niet bijster hoog en nodigt ook niet uit om iets te ondernemen. Een beetje lezen en wat puzzelen is ook wel uit te houden.
Morgen gaan we waarschijnlijk de eerste etappe van onze thuisrit afleggen. In totaal moeten we ongeveer 700 kilometer rijden. Iets teveel van het goede om in 1 keer te doen dus we proberen de eerste dag 450 te doen en dan zondag de resterende 250.
Vanavond ga ik de ultieme poging doen om mijn echtgenote op een genadeloze manier in te maken…..
Gisteravond zouden we uit eten naar het restaurant bij de camping. We konden nog net het laatste tafeltje reserveren. Rond 19:00 uur werden we verwacht. We werden naar een tafeltje gebracht. De bediening vroeg wat we wilden drinken en wachtte het antwoord niet af maar spurtte weer weg. Opgemerkt dient te worden dat de bediening enkel Frans sprak…. Even later kwam ze terug met de drankenkaart en de menukaart. En weg was ze weer. Alles wat ze deed ging zo ongeveer in looppas. Mensen die al wat besteld hadden kregen hun bestelling pas na lang wachten. De bazin van ‘t spul liep wat rond met wijnkoelers en kwakte hier en daar zo’n ding op een tafel. De baas van ‘t spul zat op een krukje in een hoekje op zijn smartphone te kijken. En wij maar wachten en wachten. Een paar tafels verderop streek een vijftal mensen neer. Landgenoten die ook naar het quiltfestival gaan. Zij kregen ook 1 drankenkaart en 1 menukaart op de tafel gelegd en weg was de bediening weer. Het duurde even voordat ze terugkwam en vroeg of het vijftal gereserveerd had. Nee dus…. Subiet werd de drankenkaart en de menukaart ingenomen en het vijftal gezegd dat ze zonder reservering niet welkom waren. Dus vertrekken. Inmiddels was de bediening meerdere keren bij ons langs gespurt maar reageren op aankijken deed ze niet. Een half uur verstreek, drie kwartier verstreken! Wij waren het beu en zijn vertrokken.
Om 20:00 uur waren we terug bij de camper. We besloten om eten uit de stad te gaan halen. Op internet een restaurant gezocht waar je ook kon afhalen want eten kon ook daar alleen na reservering. Gebeld… helaas een antwoordapparaat met een rappe Franse tekst. Geen brood van te bakken. Dus maar op de fiets erheen gereden. Daar aangekomen bleek de zaak gesloten te zijn…terwijl op internet stond dat ze tot 22:30 open zouden zijn.
Dan maar geen eten! Op terugweg naar de camper kwam ik bij een fastfood afhaaltoko langs. Deze was nog open dus besteld ik daar twee echte Franse Kebab schotels. Goed eetbaar.
Na het eten zijn we aan de Rummicuppetitie gegaan en ik moest met 4:1 het onderspit delven.
Afgelopen nacht regende het hard en dat ging geruime tijd zo door. Om halfacht was het even droog zodat ik de bestelde croissants en baguette zonder nat te worden op kon halen bij de receptie van de camping.
Elfriede is na het ontbijt richting de bus vertrokken. Dat is goed geregeld hier want tijdens het quiltfestival rijdt er ’s morgens diverse keren een bus naar het centrum van Sainte Marie Aux Mines.
Nadat Elfriede vertrok ben ik op de fiets richting de stad gereden en heb daar bij een bakker annex koffiezaak een kop koffiegedronken. Toen ik net weer op de fiets zat begon het weer te hozen. Ietwat nat geregend kwam ik bij de camper aan. Vervolgens heeft het tot 13:00 uur onafgebroken hard geregend.
Mooi plekje op de camping
Een weinig productieve dag dus.
Elfriede: Ik heb mij geweldig vermaakt. Koffie gedronken met Ineke, die ik lang niet gezien had en veel mooi quiltwerk gezien. Eentje wil ik jullie niet onthouden, ik moest aan jou denken, Sander.
FUEGO made by Juana Castañeda
Ook ben ik lekker aan het shoppen geweest, bij een beurs van deze omvang is er altijd iets leuks te scoren. Ook al denk je altijd, ik heb al zoveel spullen, de verleiding is te groot en net dat ene kleurtje heb je nog niet. Morgen weer een dag vol met exposities en leuke quiltgekke bekende en onbekende dames!
Het weer was ook gisteravond perfect en we konden dan ook tot een uur of negen buiten zitten. In de camper gingen we aan het rummikuppen. 3:2, voor mij…
Vanmorgen weer lekkere croissants bij de bakker op de camping gehaald en lekker buiten opgegeten. Het zou regenachtig en bewolkt worden in Kaysersberg maar het was lekker weer om buiten te zitten.
Na nog even met de overbuurtjes uit Duitsland te hebben gepraat hebben we de boel ingepakt en zijn we op pad gegaan naar de Intermarché supermarkt. Bij veel van dit soort supermarkten in Frankrijk zit ook een tankstation. De brandstofprijzen bij deze winkels liggen zeker 10 tot 15 eurocent per liter lager dan bij de normale pomp. Wij betaalden
€ 1,779 per liter. Koopje dus.
Na nog even wat inkopen in de supermarkt zijn we doorgereden naar onze volgende stop, Jardin des Papillon, in het plaatsje Hunawihr op 11 kilometer vanaf Kaysersberg.
“pas geboren”
De eigenaresse van deze vlindertuin is een bekend quiltster en daardoor ook weer een bekende van Elfriede.
In de kassen waarin de vlinders rondvliegen zijn ook veel planten te bewonderen maar natuurlijk het mooist zijn de vele vlinder.
Na het bezoek aan de vlindertuin zijn we door de bergen over veelal smalle wegen met veel haarspeldbochten naar Liepvre gereden. Het was tot bovenop de berg mooi weer maar toen we de afdaling begonnen sloeg het weer om in regen en nog eens regen. Ik snap nu ook waarom er aan de kant van Kaysersberg wijnvelden zijn en aan de kant van Sainte Marie Aux Mines niet.
Om 13:00 uur waren we ter plaatse in Liepvre. Het regende intussen niet meer maar het hoosde. Omdat de Fransen middagpauze houden tot 14:00 uur moesten we wachten voor de poort. Terwijl Elfriede koffie aan het zetten was, keek ik alvast rond op de camping en constateerde dat het geheel best tegenviel en bij nog meer regen wel eens problemen op zou kunnen leveren. Je kunt met een zware camper behoorlijk vast komen te zitten in nat gras…
We besloten daarom om na de koffie te keren en terug te rijden naar Sainte Marie Aux Mines. Ik belde met camping Les Reflets du Val d’Argent. Hier stonden we in 2012 ook toen Elfriede het quiltfestival hier bezocht.
Gelukkig was hier plaats en dus reden we 12 kilometer terug naar deze camping.
Hier hebben we nu voor de komende 3 dagen ons bivak opgebouwd.
Vanavond wederom aan het strijden om de eer en morgen is er weer een dag.
Gistermiddag tegen een uur of 6 speelden we twee spelletjes rummikub. Ik heb ze dit keer geen van beide gewonnen.
Door onze camperbuurtjes Marijke en Jan uit Beetsterzwaag werden we uitgenodigd om een glaasje wijn te komen proeven. Zij hadden wijn ingekocht bij wijnboer Dietrich op 450 meter vanaf de camping. Marijke en Jan hadden een witte- en een roséwijn en wij namen een rode mee. Het werd een gezellige avond. We kletsten over van alles, maar ook over de lotgevallen die hun waren overkomen. Elfriede en ik hebben bewondering voor de twee. Ze staan ondanks al hun tegenslagen positief in het leven en daar kun je alleen maar diep respect voor hebben. Marijke en Jan: blijf positief, blijf gezond en genieten van het leven en jullie mooie camper!
Vanmorgen na het ontbijt en na de koffie zijn we op de fietsen gestapt voor een tochtje naar Colmar. De route ging net als gisteren langs uitgestrekte wijnvelden maar ook een deel langs industrieterreinen en door de voorstad van Colmar.
Eénmaal in het oude centrum, oftewel “centre ville” aangekomen zie je veel oude bouwwerken en kun je als je dat wilt een boottocht met een soort gondel door de grachten maken.
Veel vakwerkhuizen in Colmar
Bonte versiering
Omdat het bij een restaurantje niet druk was mochten we bij de gratie om half twee een glaasje drinken bestellen. Normaal mag je dan alleen maar drinken bestellen als je ook iets wilt eten.
Na het nuttigen van een glaasje fris hebben we de stad verkend. Tegen een uur of 3 zijn we weer richting camper gefietst. We probeerden op een fietsroute te komen…. Het eerste stuk lukte dat niet omdat je dan domweg door de city Colmar fietst. Maar eenmaal door de stad en voorstad Ingersheim gefietst te hebben kwamen we weer op de fietsroute richting Kaysersberg terecht. In Kaysersberg wilden we wat gaan eten maar helaas was het nu omgedraaid, alleen drinken en vanavond later pas eten. Typisch Frans…. Alhoewel het in Spanje nog extremer is….
We zijn daarom niet direct naar de camper gereden maar naar wijnboer Dietrich en kochten daar een aantal mooie flessen wijn in. Uiteraard na een uitgebreide wijnproef.
Vanavond gaan we misschien op aanraden van onze “schoonzoon” Okke nog wat eten in Kaysersberg. Een echte aanrader en een echt streekgerecht is Choucroute. Heeft niets te maken met een te rijden route maar wel met zuurkool, aardappels en lekkere vleessoorten.
Na het eten gaan we de strijd weer aan en morgen gaan we verder richting Liepvre. Daar hebben we op een camping een plaats gereserveerd en van daaruit zal Elfriede het Quiltfestival gaan bezoeken.
Normaliter reserveren we niet maar we zagen op deze camping, dat deze iedere dag totaal vol is. Dus maar goed dat we gereserveerd hebben want veel plaatsen om vrij, dus niet op een camping, te staan zijn hier helaas niet.
Gisteravond hebben we tot een uur of 8 lekker buiten kunnen zitten. Eénmaal binnen begonnen we weer aan onze Rummicuppetitie. Na 4 spelletjes eindigden we in een gelijkspel.
Vanmorgen zijn we na het ontbijt op de fiets gestapt om de route “Vignobles et Châteaux” te gaan rijden. De route is, vanaf het startpunt midden in Kaysersberg, 27 kilometer. Het is qua moeilijkheid een eenvoudige route. Moeilijkheid wil niet zeggen dat je er licht of zwaar bij na moet denken maar zegt iets over het stijgingspercentage en de lengte van de heuvels die je op moet. Vandaag was de hoogst bult waar we over moesten maar liefst 440 meter en op enig moment was het stijgingspercentage 9 %. Maar goed, het was best te doen.
De route voerde langs en door de uitgestrekte wijnvelden. Overal zag je druivenplukkers aan het werk. De druiven worden veelal met de hand geplukt maar soms ook met een machine. Daar, waar met de hand geplukt is, zijn de duivenranken onbeschadigd en daar, waar machinaal geplukt is, zijn de balderen ook van de ranken verdwenen. Althans onderaan, want daar hingen de meeste druiven in volle trossen.
Uitgestrekte wijnvelden
De druiven worden in grote bakken gedaan en worden dan per tractor met aanhanger vervoerd naar de wijnpersen. Uit het sap van de druiven ontstaat zogenaamd most en na het gistingsproces wordt dit uiteindelijk wijn.
Vers geplukt en nu in grote plastic bakken
Soms zien je langs de wegen bij de Wijndomaines een aanhanger met uitgeperste druivenresten staan. Deze resten worden als basis voor sterkedrank met een minimum alcoholpercentage van 40% gebruikt. Dit product wordt in Frankrijk “marc” genoemd en in Italië noemen ze het “grappa”.
Deze sterkedrank blijft lang goed als de fles al geopend is. Wijn daarentegen oxideert als de fles te lang open is. De wijn is dan niet meer drinkbaar. Marc of grappa drink je over het algemeen als een “digestief” na een maaltijd omdat het zoals de naam al een beetje aangeeft, de spijsvertering zal bevorderen.
In het historische stadje Hunawihr dronken we koffie met iets lekkers erbij. Je moet toch iets doen om de verbrandde calorieën weer aan boord te krijgen. In dit stadje kon je bij diverse bakkers kleine cocos-macroontjes kopen. Ook de vele soorten koek en leb-kuchen zijn er in diverse winkeltjes verkrijgbaar. Er was 1 bakker die kwistig zijn product aan het uitdelen was…
Een typische Elzas lekkernij
Kleine cocos-macroontjes
Stadspoort
Na het bezoek aan dit stadje zijn we de route verder gereden. 80% van de route ging door de wijnvelden en het laatste stukje meer langs maisvelden en een bonenveld. Naar mijn idee waren het bruine bonen. De dop was al wat bruin, de boontjes erbinnen in nog wat groen.
Ik ga er dus echt van uit dat het bruine bonen waren. In Groningen maken ze daar “stamppot dreuge bonen” van. Vroeger heb ik dat ook wel eens gegeten. Mijn opa en oma en mijn ouders legden dan de geplukte bonen op een rek gemaakt van gaas en lieten deze drogen tot ze goudbruin-geel waren. Was goed te eten!
Op de terugweg zijn we nog even bij de Intermarche geweest om ons avondmaal zeker te stellen. Om halfvier waren we weer terug bij de camper. Vandaag 38 kilometer gefietst. Het was een leuke dag met stralend mooi weer. De temperatuur was zeker 25 graden.
Vanavond weer aan het strijden om de eer en morgen is er, bij leven en welzijn, weer een dag.
Gisteravond hebben we nog een stuk gelopen en konden nog tot een uur of 8 buiten zitten.
Binnen zijn we weer verder gegaan met onze Rummicuppetitie. Ik had dit keer het geluk aan mijn kant en scoorde 3:1. Ook had ik mazzel met het scoren van jokers. Tja, en dat maakt winnen een stuk gemakkelijker.
Vanmorgen om 8 uur was het weer dusdanig dat we buiten konden ontbijten. Na het ontbijt nog even een kop koffiegedronken en toen op pad. We zetten koers richting Kaysersberg in de Elzas in Frankrijk. De afstand die we moesten rijden was 184 kilometer.
Vrijwel direct na het verlaten van de camperplaats zaten we al in Frankrijk. We reden het eerste stuk door een stadje met de moeilijke naam Sarrequemines. Het is een stadje dat net als Saarbrücken aan de rivier de Saar ligt. Een echt gezellig Frans stadje.
Na dit plaatsje begon het platteland en heuvellandschap.
Wat ik altijd zo mooi aan Frankrijk vind is dat je heel ver over de landerijen kunt kijken. Het landschap is er zeer afwisselend. Zo rijd je langs maisvelden, even later zijn het zonnebloemenvelden.
Heuvellandschap met in de verte de Elzas bergen
Omdat we geen tolwegen wilden rijden kwamen we door dorpjes en reden we via bochtige wegen door bergen en dalen richting de snelweg. Wel te verstaan een snelweg waar geen peage moet worden betaald. Voorbij Straatsburg was het nog een kilometer of 60 naar ons einddoel.
Na Straatsburg begint de “provincie” Elzas.
De Elzas is de meest oostelijke wijnstreek in Frankrijk. Het ligt tussen de Vogezen aan de westkant en de Rijn aan de oostkant. Ten noorden ervan ligt Straatburg en ten zuiden Mulhouse. In de Elzas worden veel stille witte wijnen gemaakt maar ook de mousserende wijnen beginnen langzaam maar zeker deel van het aanbod uit te maken. Er wordt ook rode wijn geproduceerd maar dat mag nog geen naam hebben voor wat betreft de hoeveelheid.
De Elzaswijnen worden verkocht in een wettelijk voorgeschreven type fles, de “Rijnwijn”.
Dit is een hoge slanke fles en wijkt echt af van de fles waarin bijvoorbeeld een Bordeauxwijn wordt verkocht.
De belangrijkste druivensoorten in de Elzas zijn Riesling, Pinot blanc, Gewurztraminer, Pinot gris, Sylvaner, Pinot noir en de Muscat.
Toen we van de snelweg af waren gereden kwamen we vrijwel direct al in de wijnstreek. Het is hier werkelijk overal wijnaanbouw. Ook rondom Kaysersberg zie je zover je kijken kunt wijnvelden.
Even voor 14:00 uur kwamen we bij de camping aan. Er stonden al 6 campers en caravans in de rij te wachten tot de receptie opende. Het duurde niet lang of er stonden ook alweer 5 campers achter ons. Druk dus, en dat om deze tijd van het jaar. Elfriede verzorgde de aanmelding en kreeg een briefje mee met daarop 6 plaatsen waaruit we er 1 konden kiezen. Wij kozen voor plaats 92 en daar staan we nu dus. Hier blijven we tot woensdag en trekken dan verder naar Liepvre. Daar hebben we een plekje gereserveerd op een camping vlakbij de quiltexposities.
Na een glaasje drinken zijn we op de fiets gestapt en naar het 2 kilometer verderop gelegen historische binnenstadje van Kaysersberg gereden. Het oude stadje bestaat uit vakwerkhuizen waarin nog mensen wonen maar ook veel wijn, koek, kaas en souvenirwinkels zitten. De straten zijn gemaakt van kleine vierkante basaltkeitjes. Fietst niet erg lekker… Het was gezellig druk in het historische centrum bij een lekkere buitentemperatuur van zeker 22 graden.
vakwerkhuis
Mooi oud uithangbord
Omdat Flammkuchen een echte Elzasser specialiteit is bestelden we dit bij een kleine brasserie. Lekker spul en het biertje en het wijntje erbij was ook lekker.
Flammkuchen
Morgen gaan we door de wijnvelden een fietstocht maken.
Gisteravond arriveerden we pas tegen halfacht op het Wohnmobilpark im Saarland Thermen Resort. Dat we over een relatief korte afstand bijna 4 uur reden had vooral te maken met de hevige regenval die we onderweg hadden. Het onweerde er ook nog bij! Het water spoelde over de Autobahn en de snelheid werd hierdoor beperkt tot een kleine 60 km/h.
Nadat we de camper hadden geïnstalleerd op een mooi plekje kwam er een Duits echtpaar aanlopen. Ik kwam in gesprek met deze mensen omdat ze bij onze camper bleven staan kijken. Wat bleek? Ze hadden in het tweede kwartaal van dit jaar ook een Niesmann en Bischoff besteld. Levering… schrik niet pas eerste kwartaal 2024!
Plek met uitzicht op de Therme.
Ze wilden van alles weten over onze camper en al gauw bleek dat er niet veel is veranderd aan de modellen, behalve dan dat de motor is voorzien van een 9-traps automaat in plaats van de 6 bak automaat die wij hebben. Was een leuk gesprek met deze mensen.
En toen gingen we aan de Rummikub. Helaas verloor ik met 3:2. Bijna gelijkspel, toch?
Het Wohnmobilpark waar we nu staan heeft plaats voor 61 campers en kijkt uit op de Saarland Therme. We zijn in september 2019 ook al eens hier geweest en hebben toen ook gebruik gemaakt van de Thermen. En dat hebben we vandaag weer gedaan. In de Thermen bevinden zich meerder baden. Een buitenbad met stroomversnelling, een relaxbad, diverse Arabische baden, een solebad (zoutbad) waarin je kunt drijven. Althans Elfriede kan dat, ik zink als een baksteen. De watertemperatuur in alle baden ligt tussen de 30 en 36 graden. Ik ben benieuwd hoe de Thermen de komende herfst en winter omgaan met het temperatuur beleid in het kader van energiebezuiniging.
Financieel bezuinigd wordt er schijnbaar nog niet want het liep tegen een uur of 2 vanmiddag al mooi vol.
Doordeweeks is het bad open vanaf 9:00 uur tot 24:00 uur, Vrijdags tot 01:00 uur en zaterdags tot 02:00 uur. Gelegenheid genoeg dus om een tijdstip te kiezen wat je past.
Gezien het slechte weer hier in Kleinblittersdorf hokken we vanmiddag in de camper en trekken morgen richting Frankrijk. We mogen hier tot circa 12:00 uur blijven. Dus nog tijd genoeg om een mooi reisdoel op te zoeken. Ik zag op campercontact dat er in de buurt van Colmar een mooie camperplaats is bij een wijnboer. Het plaatsje heet Kaysersberg en de camperplaats heet Domaine Fritz. Je kunt er wijnproeven en ook kopen. Dat belooft dus veel goeds.
Gisteravond zijn we langs de Rijn richting de boulevard van Remagen gelopen. Je kunt aan de schepen die door de Rijn varen zien dat ze niet de volle lading hebben die ze normaliter wel zouden hebben. Door de droge zomer is de waterstand van de Rijn erg laag. Alhoewel het hier bij Remagen nog meevalt.
Lage waterstanden, weinig lading
Duwboot, Rijnaak
Op een terrasje bij een ijscafé hebben we even een rustpauze genomen…..
Terug bij de camper hebben we buiten gegeten en zijn tegen negen uur naar binnen gegaan.
Onder het genot van een wijntje en lekkere olijven met zwarte knoflook eromheen zijn we aan het Rummikuppen gegaan. De eindstand was 2:2…. Dit tot grote verwondering van Elfriede want die was in de veronderstelling dat ze deze match met gemak zou winnen. Was ook logisch geweest, als je onderstaande foto bekijkt.
En dan ook nog verliezen
Vanmorgen zijn we na het ontbijt eveneens naar het oude centrum van Remagen gelopen. Op sommige plaatsen zijn nog delen van de oude stadsmuur aanwezig en hier en daar zie je nog oude vakwerkhuizen. Op de terugweg hebben we bij het Brauhaus aan de boulevard een kleine lunch genomen. We aten lekkere Zwiebelkuchen met Rhabarberschorle .
Terug bij de camper zijn we richting Bike Basics in Wachtberg gereden om mijn fiets weer op te halen. We werden ontvangen door de baas, Gerrit Gaastra, himself.
Het moderne pand waarin de beste fiets ter wereld wordt gebouwd: idworx
Helaas was mijn fiets nog niet klaar maar dat werd opgevangen door een rondleiding door het bedrijf. Zoals gisteren al geschreven worden bij deze fietsenfabriek of zeg maar rustig fietsenkliniek de fietsen helemaal met de hand gebouwd. Heel veel onderdelen worden in eigen beheer ontwikkeld en deels zelf maar ook deels door toeleveranciers uit de omgeving gefabriceerd. De ontwikkeling staat daar niet stil. Je kunt dit zien aan een prototype trekking fiets dat opgebouwd wordt uit aluminium buizen met lugs waarin de buizen niet gesoldeerd maar gelijmd worden. De lugs worden in het bedrijf zelf getekend en 3D geprint. Een lug is een koppelstuk waar de framebuizen onderling mee worden verbonden.
Tandwielbescherming in productie in een 3D printer
Het rolletje plastic waarvan de tandwielbeschermer wordt gemaakt
Bike Basics wil, door zelf steeds meer onderdelen te maken, totaal onafhankelijk worden van de Aziatische markt. Dat ze dit willen is niet van de laatste tijd maar speelt daar al 20 jaar.
Wij mochten ook de 3d printer bekijken waarop de kettingbeschermers worden gedrukt. Ik had wel veel gehoord over 3D printen maar nog nooit zo’n machine in werking gezien. Ook zagen we hoe de kunststof geleidebusjes, waardoor de kabels lopen, die aan het frame zitten op een 3D printer werden gemaakt. Waanzinnig interessant om te zien.
Kabelgeleiders uit de 3D printer
In de showroom staat het nieuwste model e-bike (2023) al klaar voor de grote presentatie die komende maand wordt gegeven in Wachtberg. Een supermooie fiets met in plaats van een middenmotor een achterwielmotor. Gerrit Gaastra vertelde dat de achterwielmotor geruislozer is dan de middenmotor en dat zij er iets ingebouwd hebben waardoor de accu’s tijdens het rijden wordt opgeladen. Daardoor is de actieradius met een acculading uitzonderlijk groot.
E-bike model idworx 2024 Prototype van aluminium met buizen gelijmd in de lugs
Titanium fiets!
Klaar voor aflevering
Ook gravelbikes worden er gebouwd
In de kliniek, waar de fietsen worden opgebouwd, wordt door 1 persoon aan 4 fietsen per dag gewerkt. Zodra frames in de montagestandaarden hangt, worden bijvoorbeeld eerst om de beurt in iedere fiets de trapas gebouwd, dan in iedere fiets de voorvork enzovoorts. Einde dag zijn er dan door 1 persoon 4 fietsen van hoogwaardige kwaliteit gebouwd.
Er is slechts 1 persoon die de wielen spaakt. Hij spaakt in ongeveer 8 tot 10 minuten een compleet wiel. Tijdens het spaken zit het wiel op een as en een voeler bepaald of het wiel rond is, een geen zijdelingse slingering heeft. Als je weleens hebt gezien hoe een autowiel uitgebalanceerd wordt dan weet je wat ik bedoel. Het enige verschil is dat bij een autowiel lood wordt geplakt om de onbalans weg te krijgen en bij een fietswiel worden de spaken losser of vaster gezet.
Spaken gebeurt met de hand, controle met de computer!
Op een monitor, die aan de tool waarmee gespaakt wordt, kun je zien of de tolerantie binnen het groene vlak ligt of dat er nog iets gesteld moet worden.
In de opslaghal, waar de net gefabriceerde fietsen staan, hebben ze ook een groot aantal fietsen staan waarop potentiele klanten kunnen proefrijden.
Ik vertelde Gerrit Gaastra dat ik eerst een Koga fiets had. Hij zei daarop dat dat het vroegere bedrijf van zijn ouders was, de naam Koga is ontstaan uit de meisjesnaam van zijn moeder Kobolski en Gaastra van vaderskant. Zijn opa was vroeger de oprichter van de Batavus fietsfabriek.
Al met al een leuke bezichtiging en interessant om te zien waar mijn fiets is “geboren”. Ook snap ik nu waarom een idworx fiets kwalitatief het neusje van de zalm is. Dat daaraan een pittige prijs hangt is zonder meer terecht. Het enthousiasme waarmee Gerrit Gaastra zijn klanten het bedrijf laat zien is geweldig en je kunt zien dat dit ook doorwerkt bij zijn personeel.
Zo dadelijk als de fiets gereed is, rijden we naar het Saarland naar het plaatsje Kleinblittersdorf. We stonden hier al eens eerder en gaan de camperplek die bij de Saarland Thermen ligt gebruiken als tussenstop richting Sainte Marie Aux Mines waar van 15 t/m 18 september een quiltfestival is.
