Even dit…. normaliter schrijf je een blog (artikel, verhaal) per dag en komt op de site de laatst geschreven blog bovenaan te staan. Mensen die onze reisverhalen volgen hoeven dan niet steeds naar beneden te scrollen om de laatste blog te zien. Omdat wij de verhalen onder een categorienaam schrijven, in dit geval “Camperreis Duitsland augustus 2020” staan de blogs steeds hieronder geschreven en moet er dus even gescrold worden naar de juiste datum. Nadeel is dus dat je even moet scrollen maar voordeel is dat alles mooi in oplopende datum- volgorde onder elkaar staat. De laatste zin is dus weer eens een cryptische omschrijving, maar als je het even laat bezinken dan valt het kwartje wel… hoop ik. In ieder geval: reis virtueel met ons mee en veel leesplezier.
Tja, en waar gaat onze reis heen. Duitsland is immers groot. Als de wereld nog normaal was dan zouden we op de bonnefooi ergens heen rijden. Echter nu in tijden van Corona is enige mate van plannen maken wel op zijn plaats. Ook in Duitsland is sprake van meer Coronagevallen dan circa 2 maanden geleden. In de deelstaat Mecklenburg Vorpommern (ik noem dat voortaan Mecpom) valt het aantal besmettingen momenteel erg mee. Dus is ons reisdoel Mecpom en het eiland Rügen. Het zal even wennen worden aan het dragen van mondkapjes, haarnetjes, beschermende kleding en plastic handschoenen maar we wagen het erop. Mocht het ons te gek worden dan maken we rechtsomkeert en gaan terug naar veiliger oorden.
Dinsdag- of woensdagmiddag haal ik de camper van stal en gaan we langzaam maar zeker de boel inpakken zodat we donderdagmorgen redelijk op tijd kunnen vertrekken. Onze eerste stop is gepland in het plaatsje Lübz op zo’n 470 km afstand van Dalen. Moet te doen zijn in 1 dag…
Donderdag 13 augustus 2020
Om 9:15 uur hebben we de laatste dingen in de camper gepakt en zijn van start gegaan. Bedoeling is om vandaag tot Lübz te rijden, dat is een middelgrote stad in Mecklenburg Vorpommern gelegen in het 1000 meren gebied. De afstand van Dalen tot de camperplek aan de stadhaven is 463 kilometer. Dus genoeg kilometers voor de boeg. Voordat we de grens overgaan gooien we nog even de tank vol in Zwartemeer. Voor de dieselprijs hoef je eigenlijk niet meer te tanken in Nederland. De literprijs is in Duitsland op veel plaatsen nog lager dan bij ons. En dat terwijl de Duitsers jaren geleden massaal Nederland introkken om te tanken. Toen was het verschil in literprijs rond de 50 guldencenten.
We rijden via de grote weg richting Leer, Oldenburg en dan richting Bremen. Verleden jaar naar Noorwegen reden we over Cloppenburg maar daar heb je constant last van vrachtverkeer, dat met een snelheid van rond de 60 km/h over de weg sluipt.
Net voorbij Bremen een eerste stop met een kop zelf gebrouwen koffie. Nog 260 km te gaan na de koffie. Wonderbaarlijk genoeg arriveren we om 15:15 uur filevrij op de camperplaats aan de stedelijk jachthaven in Lübz. Het staat ons vrij om zelf een plekje uit te zoeken en ons daarna aan te melden. Ondanks dat Duitsland een aardig streng Coronabeleid heeft hoeven we ons niet in te schrijven. We hoeven zelfs geen naam en adres of e-mailadres of telefoonnummer achter te laten. We betalen 15 euro, krijgen een kwitantie en dat is het.

Het is nog steeds zeer warm, dus de luifel gaat uit en wordt vastgezet met spanbanden want er waait af en toe een briesje en je wilt niet dat de luifel voor de mobiele hut wegwaait.
Na een paar glazen water lopen we naar het centrum van Lübz en zien dat er daar een Eiscafé is waar ze het echte “original DDR Eis” verkopen. En dat is bij verre het lekkerste ijs wat er op deze aardkloot te koop is. Het gaat hier niet om schepijs maar om softijs in diverse smaken. Ik vroeg de vrouw van het Eiscafé waarom dit ijs zo bijzonder is. Ze vertelde dat het gaat om ijs dat van Dr. Oetker en Schöller komt en dat er niet veel zaken zijn waar deze kwaliteit te koop is. De ingrediënten van het ijs zijn slechts een paar maanden houdbaar en het bereiden van het ijs duurt een paar uur. De machines waarin het ijs gemaakt wordt moeten, koud zijn, omdat anders het ijs niet voldoende snel wil stollen. Komt dus precies maar de smaak is er ook naar. Saillant aan het verhaal van de ijsdame was dat ze zelf het ijs niet proeven mag vanwege een allergie. Ze had al eens meegemaakt dat een klant haar erop wees dat het ijs anders smaakte dan anders en zodoende kon ze haar product van die dag nog aanpassen. Wij hebben ons spontaan aangemeld als proefkonijnen…
Het oude centrum van Lübz is de moeite van het bezoeken waard. Er is een mooie haven met een sluis en er zijn leuke terrasjes. Wat verder opvalt in dit soort vroegere DDR steden is dat er veel achterstallig onderhoud aan de gebouwen is en dat er een grote leegstand aan winkelpanden en bedrijven is.
Na het ijsje terug naar de camper. Laat er nu toevallig onderweg een Biergarten zijn… dus even gestopt om een pilsje te pakken. Elfriede een Lübzer alcoholvrij en ik een Lübzer normaal pilsje. Het duurde vrij lang voordat men de versnapering bracht. Op een groot dienblad stonde 2 glazen bier. Gelijke glazen, gelijke bierkleur en gelijke schuimkraag. Op onze vraag aan de ober of dat ene glas wel alcoholvrij oftewel Radler bier was, kwam het laconieke antwoord “dat weet ik niet ik heb het wel zo besteld maar zelf niet getapt”. Daar moesten we het mee doen. Wat er verder aan de hand was met de bediening of de klanten van deze Biergarten is ons tot op heden nog een raadsel. Op zeker moment loopt de ober met twee borden met daarop een grote salademix naar een tafel. Zet het voor de mensen neer en gaat weer. Een poosje later kwam hij terug en haalde de twee borden met daarop nog steeds de salademixen erop weer terug. Het duurde even voordat de ober weer naar de tafel ging, dit keer met twee borden met daarop een berg patat en naar het leek schnitzels. Nadat hij dit neer had gezet ging hij samen met de vrouw die aan die tafel zat terug naar de keuken. Na een minuut of 10 werden beide borden net zoals hij ze had gebracht weer opgehaald. Ondertussen voltrok zich een bijna gelijk ritueel bij een paar oudere mensen die binnen aan het eten waren. Tja, ik ben natuurlijk bloednieuwsgierig wat er aan de hand was maar ben er niet achter gekomen.
Na het pilsje zijn we terug gelopen naar de camper. Onderweg bij de LIDL hebben we per persoon een maaltijdsalade gekocht en een stokbroodje met olijven erin. Dit hebben we bij de camper opgegeten en zijn toen aan de Rummicup gegaan. Terwijl Elfriede thuis steeds wint was ik nu de gelukkige winnaar. 2:0
Wat opviel vandaag is dat bij de camperplaats receptie geen registratie wordt bijgehouden, dat bij de biergarten ook geen gastenlijst werd bijgehouden en dat bij de LIDL de 1,5 meter met voeten wordt getreden.
vrijdag 14 augustus 2020
Rond een uur of 10 gestart met als doel camping, camperplaats Insel Werder in Alt Schwerin. Een afstand van 27 kilometer moeten we afleggen. Het weer is iets minder dan gisteren. Iets bewolkt maar gaandeweg trekt de bewolking weg en wordt het weer steeds mooier en bereikt weer de ruim 30 graden. Onderweg komen we door Plau am See, een plaatsje waar we twee jaar geleden met de Schuttes zijn geweest. We deden toen bij de REWE boodschappen en hebben dat nu ook weer gedaan. Bij deze winkel werd ook echt iedere Corona regel die bestaat met voeten getreden. Afstanden van 1,5 meter aanhouden? Ho maar. Even wachten als je iets zoekt of wilt pakken? Ho maar. Wij hebben sterk het vermoeden dat de mondkapjesplicht een vrijbrief is om elkaar bijna van de sokken te lopen. Zo’n camper lijkt mij ook wel wat…

Na de boodschappen doorgereden naar de beoogde camping. Shit, helaas vol. Tja en dan zeg je natuurlijk “had je maar even moeten bellen” maar dat kan niet bij deze camping. Dan maar naar camperplek 2 op ons lijstje. Circa 12 kilometer verder. Helaas bij de ingang stond een bord dat alles volledig bezet was. Dus zoeken naar een ander alternatief. Gebeld met Campingplatz Bad Stuer, 16 kilometer verderop. Een bijzonder vriendelijke campingbaas zei dat het aardig vol stond maar dat hij ons wel twee nachten onder kon brengen. We kwamen op weg daarheen nog bij twee campings langs waarbij de ene wel leek op Lolotte in Neede.
Helaas was deze ook volledig bezet. Dus toch maar naar Bad Stuer.
Daar aangekomen moesten we buiten de receptie wachten voorzien van mondkapje. Ook hier viel op dat het campingpersoneel zonder mondkapjes mag rondhuppelen. Schijnbaar zijn Duitsers in dit soort bedrijven Coronabestendig…..
TJa, en nu staan we op een veldje omringt door Duitsers die elkaar op de een of andere manier kennen en hun tenten, caravans en campers in een soort enclave opzetten en aan de bier gaan. Wii gaan voor vandaag niet veel activiteiten meer doen. Wel willen we nog even naar 1 van de 1000 meren lopen. Is te doen want die ligt circa 300 meter van de camping verwijderd. Morgen gaan we een rondje 60 kilometer of half rondje 30 kilometer om het meer fietsen. Dat halve rondje kan doordat er een veerpontje halverwege is die je naar de overkant brengt. En waar je ook staat met de fiets er is altijd een overkant. Overigens de Rummicup competitie pakte dit keer sterk in het voordeel van Elfriede uit: 4-0
Zaterdag 15 augustus 2020
Na een summier ontbijtje om 10:00 uur op de fiets gestapt voor ons rondje Plauer See. Het weer is net als gisteren bijzonder mooi en warm. Het is bijna windstil waardoor het nog warmer aanvoelt. Het fietspad is afwisselend zand, steen, asfalt, schotter of keien. Op een behoorlijk aantal plaatsen moet je donders oppassen en goed voor je kijken want de boomwortels groeien boven het maaiveld uit. Niet dat we over een maaiveld reden maar wel over een fietspad met dit fenomeen.

Ik moet wel even opmerken dat de psyche van Elfriede totaal veranderd is sinds ze e-bike rijdt. Ze heeft de gang erin, heeft lol in het fietsen en ik hoor haar niet meer klagen dat ik te snel fiets. Het kost wat maar het geeft ook rust en voldoening…

De route ging langs de oevers van de Plauer See en het uitzicht op de zee, wij noemen dat meer, was prachtig. Overal bootjes en mooie jachten. Hier en daar een zeilboot en soms een snelle motorboot. In het plaatsje Plau am See hebben we een IJskoffie gedronken. Dat spul smaakt best lekker bij warm weer. Overigens zal dat ook wel het geval zijn bij minder weer. In Plau am See moesten we beslissen of we verder gingen met de fiets of dat we met de boot naar de overkant zouden gaan en dan verder fietsen naar de camping. Het werd verder fietsen. Dus geen boottochtje. Na een poosje fietsen kwamen we een echtpaar tegen die op de brug stonden te kijken naar de boten op de Plauer See. De man zei dat we te snel fietsten. Wij gestopt. We kwamen aan de praat met het stel dat vertelde uit Zwitserland te komen. De man vertelde dat hij samen met zijn vrouw bij een slot waren geweest. Niet zo’n ding waar je de fiets mee vast kunt zetten maar waar je in kunt wonen. Ze hadden jaren geleden voor het eerst kennis met de slotvrouwe gemaakt en de Zwitser dacht dat hij nog wel een kans zou maken bij de slotvrouwe. Volgens zijn eigen vrouw ijdele hoop en geen kans. Was een leuk gesprekje, temeer omdat het Zwitsers accent prachtig is.
Na dit intermezzo verder gereden. Na een stuk verharde weg (asfalt) moesten we het bos weer in. We reden met de fiets een stuk dat we gisteren met de camper hadden gereden en kwamen opeens weer uit op een plek waar we eerder die dag ook al waren geweest. Het bleek dat we een rondje over Insel Werder hadden gereden. Op zich geen ramp maar er waren stukken bij waar je alleen maar kon lopen vanwege uitstekende boomstronken en af en toe een omgewaaide boom waarover je de fiets heen moest tillen. Na een stop met wat drinken vervolgden we onze tocht. We hadden er al ruim 40 kilometer opzitten en moesten nog 20. De bewegwijzering was niet al te best. Gelukkig had ik met mijn Garmin Montana navigatie een foto gemaakt van de camper op de camping. Dit apparaat slaat de foto dan op voorzien van GPS coördinaten. Dus, even op de foto klikken, aangeven wat voor type route je wilt en fietsen maar. Soms is het even afzien omdat dit ding je over allerlei paden stuurt maar uiteindelijk kwamen we toch rond 18:30 uur heelhuids bij de camper aan. We fietsen dik 60 kilometer!
Door deze lange fietstocht zaten we pas rond 20:00 uur aan de maaltijd. Na het eten nog even twee rondjes Rummicup gespeeld. Stand 1-1
Zondag 16 augustus 2020
Vanmorgen eerst maar eens begonnen met het lezen van de krant van gisteren. Vraag niet hoe het kan maar Elfriede kwam al om 8:30 uur uit haar bed. Tijdens een luchtig ontbijtje plannen gemaakt. Waar willen we heen in deze Corona tijd. Gisteren is ons namelijk gebleken dat veel campings geheel volgeboekt zijn. Bij drie campings waar we langs kwamen werd overal gezegd dat ze volledig bezet waren. Dit zagen we bij 1 van de campings:

Na wat campings te hebben gebeld en steeds in telefoonbeantwoorders uit te komen werd duidelijk dat we toch maar op de bonnefooi op pad moesten. De melding die 3 campings gaven was dat we moesten boeken of kijken op hun website. Probleem is echter dat de camping die we gaan verlaten dusdanig slecht internet heeft dat een website bezoeken niet gaat. Bovendien is het mobiele telefoonnetwerk zo slecht dat bellen met veel moeite gaat en dat WiFi via de telefoon geheel niet werkt.
Na een aantal pogingen toch verbinding met een camperplaats aan een jachthaven in Röbel.
De Havenmeester verteld dat hij nog 1 plaatsje vrij had maar niet mocht en kon reserveren en dat we maar naar Röbel moesten komen onder het motto plek nog vrij, dan geluk, plek weg dan pech!
Hij vertelde ook dat je in de deelstaat Meckpom alleen nog mag reizen als je reserveringen hebt voor 6 dagen bij je moet hebben. Heb je dat niet dan riskeer je een boete van 150 euro en moet je de deelstaat Meckpom subiet verlaten. Op de site van het RKI (Duitse RIVM) staat hierover niets, op de ANWB site ook niet.
Enfin, camper reisgereed maken, en op naar Röbel. Een afstand van wel 24 kilometers!!!
Om half twaalf waren we ter plaatse en hadden mazzel. We scoorden een plaatsje op het haventerrein. Kosten 25 euro per dag inclusief Kürtaxe und stromkosten en gebruik sanitair.
Een leuke spreuk in het sanitair gebouw zie je hieronder:

Na installatie op de plaats koffie gedronken en het havenplaatsje even ingelopen. Daar hebben we weer een lekkere ijskoffie gedronken. Op weg daarheen kwamen we wat straatmeubilair tegen:

We wilden vanavond uit eten bij het visrestaurant aan de jachthaven. Je kon er niet reserveren, wel voor binnen maar niet voor het buitenterras. Toen we daarheen waren gelopen bleek er een file van minstens 10 stelletjes te staan. Ook zij wilden daar gaan eten…. wij zijn maar verder gelopen en hebben nog 2 restaurantjes aangedaan, echter allemaal vol bezet. We kwamen bij een pizzeria terecht en hebben daar lekker een pizza gegeten. Naderhand nog een ijsje gescoord bij de ijssalon naast de pizzeria en de dag was weer goed.
Nu dadelijk aan de Rummicup. Dat ik nu pas publiceer ligt aan het feit dat ik op de vorige campings amper aan bellen kon en dat wifi dramatisch slecht was. Morgen volgens trouwens de Rummicup uitslagen.
Maandag 17 augustus 2020

Vanmorgen scheurde in alle vroegte (ruim voor 7:00 uur) de bakker het terrein op. De goede man had schijnbaar goede zin vandaag want de radio stond op volle geluidssterkte aan en de bas baste er vrolijk op los. Voor ik het vergeet, Elfriede heeft gisteravond de competitie wederom gewonnen. Een nipte voorsprong, stand 2-1 in het voordeel van Elfriede dus. Vanavond volgt een genadeloze revanche.
Na de huishoudelijke werkzaamheden zoals camper uitvegen, afwassen na het ontbijt, vuil water aftappen, toiletcassette legen en schoon water bijvullen zijn we aan de koffie gegaan. In ruim 4 dagen hadden we 50 liter water verbruikt. Valt dus wel mee. Komt overigens ook doordat we op een camping hebben gestaan waar we de afwas op een soort “afwas-afwerkplaats” deden. Tijdens de koffie heb ik diverse campings gebeld om te proberen een reservering te krijgen. Zonder aantoonbare reservering is verplaatsen met een camper of auto met caravan niet toegestaan in de deelstaat Mecklenburg Vorpommern. Probleem is echter dat de campings die je belt (in het Duits “anruft, dus niet blaft…) niet willen reserveren. Je komt bij een groot aantal campings rond de Müritz (groot meer) op een antwoordapparaat uitkomt die niet uitgeluisterd wordt maar door verwijst naar een website of e-mail adres van haveltourist.de. Als je dan vervolgens een mail stuurt met het verzoek om op bijvoorbeeld camping Weissensee een plaats te reserveren krijg je nooit een berichtje terug dat dit voor je gedaan is of dat dit niet kan. Je moet dus noodgedwongen op pad met de camper zonder reservering en daar staat zoals ik al eerder schreef een behoorlijke boete op. Men doet dit om dagrecreatie te voorkomen.
We hebben momenteel mensen naast ons staan die uit deze omgeving komen maar er zo flauw van zijn dat ze morgen verkassen richting de Lüneburger Heide. Daar schijnt het minder druk te zijn en moet wel plek te krijgen zijn voor campers of caravans. Vooralsnog gooien wij de handdoek niet in de ring en gaan morgen op tijd op pad om een volgende overnachtingsplek te zoeken. Morgen zal het weer ook iets minder zijn dan vandaag. Met minder bedoel ik in de zin van niet zo mooi. De hoeveelheid weer is immers altijd gelijk. We krijgen iets regen, alhoewel ik met een man sprak die hier geboren en getogen is, en die zei dat regen hier vaak over waait en niet van betekenis is. Overigens vandaag was het weer weer ruim over de 30 graden.
Na de koffie heb ik de rossen uit de camper gehaald en zijn we op bezoek geweest bij een 1000 jaar oude krooneik: Quercus robur. De eik staat langs de weg omgeven door een hekwerk en heeft een kroondiameter van 25 meter en op borsthoogte een stamdiameter van ruim 3 meter, en omtrek van ruim 9,80 meter. De oude dame met een hoogte van 25 meter zag er niet uit maar wordt schijnbaar goed onderhouden en heeft zo te zien geen last van Corona.

Na het bezoekje aan deze oude dame zijn we terug gefietst naar de camperhaven en hebben onderweg bij de Edeka nog snel even een lekkere bak vanille-ijs gekocht. Bij de camper aangekomen heb ik een grote pot koffie gezet en dit afgekoeld in water en daarna in de koelkast gezet. We gaan om de kosten te drukken vanaf nu zelf ijskoffie maken. Ik ben anders voor iedere ijskoffieconsumptie ruim 9 euro kwijt.
Na de koffieproductie zijn we weer op de fiets gestapt om nog even een stukje langs het water te rijden en vis te kopen. Op een terrasje nog wat gedronken en toen naar de camper terug. Onderweg kwamen wij bij een klein strandje langs. Tijd om te zwemmen in de Müritz. Heerlijk water. Een aanrader. Gaan we vaker doen, ja als je al die boten ziet, begint het te kriebelen om het vaarbewijs weer te halen. We hadden beide het vaarbewijs al maar deze zijn onvindbaar…
En ja, een Laika met boot op een trailer erachter lijkt natuurlijk niet gek. Moeten we maar eens verder over filosoferen.
Nog even ter info: het bleek, dat niet iedereen die zich ingeschreven had op onze site, een mail ontving nadat ik iets gepost had. Vanmorgen heeft Joeri van Nederlink Webdesign een paar aanpassingen doorgevoerd. Ik hoop dat het nu wel werkt. Mocht het niet zo zijn laat dan even een berichtje achter.

Dinsdag 18 augustus 2020
Vandaag is het de verjaardag van Nout. Hij is vandaag 10 jaar geworden. We hebben nu dus een tweede tiener onder de kleinkinderen. Eigenlijk klopt die benaming niet omdat Sterre 12 wordt. Nout, kerel, van harte gefeliciteerd!
Even het volgende over de Rummicupcompetitie. De hoofdrolspeelster in deze competitie maakte er gisteravond niet veel van. Ze verloor met 4-0.
Vanmorgen werd ik niet wakker van de bakker met zijn bas op de radio en lawaaiige auto maar van de kar waarop de broodjes in kratten werden vervoerd. Gisteren werd namelijk bij de toegang van de weg naar de haven een boller geplaatst die alleen open gedaan kan worden door de Havenmeister, tja en die was nog niet aanwezig om 7:00 uur. Dus moest het brood op de kar.
Wij hebben direct na het ontbijt onze camper reisklaar gemaakt en reden al voor 9:30 uur de camperplaats af. Reisdoel voor vandaag: Waren aan de Binnenmüritz. Een afstand van wel 19 kilometer die we zo mogelijk in 1 dag willen afleggen.
Om 10:00 uur waren we al in Waren op camping en camperplaats Kamerun. Bij de receptie werd ons verteld dat we een vrije plaats mochten uitzoeken en dat we ons daarna maar moesten aanmelden. We staan nu met de camper naast een paadje dat naar het meer loopt en waar een verhuurpunt is van surfplanken en dat soort watersportartikelen.
Toen we net op de plek stonden begon het wat donker te worden en te regenen. Het regende lekker door tot circa 14:00 uur. Op zich niet erg en natuurlijk goed voor de natuur.
Na de regenbui heb ik ons aangemeld bij de receptie. Je mag enkel binnen als je een mondkapje op hebt. Dus dat doe ik maar trouw. Bij de receptie moest ik allerlei formulieren invullen en tevens een papier waarop ik aan moest geven tenminste 14 dagen Coronavrij te zijn.


Na aanmelding hebben we even een broodje gegeten en kwam de zon erdoor. Dus de luifel maar uitgedraaid en de stoelen buiten gezet. Daarna zijn we naar het centrum van Waren gelopen alwaar we ruim een uur waren. Afstand van camperplek tot centrum 3,1 kilometer.

Toen we in het centrum waren, ontwaarden wij een ijssalon. Toen wij waren gaan zitten duurde het geruime tijd voordat een ober ons zag zitten. Hij kwam totaal ongeïnteresseerd op ons toe lopen. Ik vroeg om de ijs en koffiekaart. Die werd gehaald en regelrecht zonder ook maar iets te zeggen op de tafel gesmeten. En hup, weg was de gozer….
Je zou denken dat ook in Waren de mensen en vooral de horecamensen vriendelijk waren. Helaas bleek dit niet het geval. Na ruim 10 minuten wachten was de gozer nog niet terug en wij waren niet van plan daar verder op te wachten en zijn opgestapt. Een eindje verderop was een bakkerij en daar zijn wij gaan koffiedrinken met daarbij een klein gebakje. Ook hier waren de mensen van de bediening niet erg vriendelijk.
Wij waren dus in Waren. Vandaar ook vaak het woordje waren in mijn verhaal van vandaag.
Opvallend was dat het er erg druk was en dat men geen rekening houdt met de 1,5 meter regel. Ik heb dan ook het grootste deel van de tijd dat we door het centrum liepen mijn “Mundkappe” oftewel “Mundschutz” op gehad. Natuurlijk op de correcte manier.
Het oude centrum van Waren is echt mooi om te bekijken. Veel oude gebouwen met de uitstraling nog van de DDR-tijd.
En nu zitten we bij de camper op onze campingstoelen voorzien van kampeeropklapstoelhangbewaartasrechtsdragend. Deze hebben we ooit van vrienden gekregen en tot grote schande nog nooit in gebruik genomen. Sorry daarvoor.

Morgen gaan we er met de fiets op uit en vanavond weer aan de rummicup. Kan ook zijn dat we morgen met de camper gaan varen. dat doen er wel meer tegenwoordig.

Woensdag 19 augustus 2020
De rummikub-competitie gisteravond is door mij met 2-1 gewonnen. Hevige teleurstelling bij de tegenpartij.
Vanmorgen was het eerst een beetje fris, het was bewolkt, wel windstil maar de zon had moeite om erdoor te komen. Met een kopje thee binnen handbereik heb ik de krant op de iPad gedownload en deze op mijn gemakje gelezen. Gisteravond hebben we op de iPad de toespraak van Rutte en de Jonge bekeken en vandaag stonden er al allerlei op- en aanmerkingen en tegenwerpingen in de krant. Wat mij opviel in de krant is het voor mij nieuwe woord “alarmistisch”. Woorden als alarmpistool en alarmsignaal ken ik uiteraard wel. Ik had er denk ik voor gekozen om “alarmerend” te gebruiken. Nu ik er goed over nadenk zeg je ook “drastisch’ in plaats van “drasterend”. Dus dan zou “alarmistisch” wel kunnen. Het is eigenlijk maar net wat je ervan maakt, en te stom om erover te orakelen.
Na het late ontbijt (zo rond 10:15 uur pas ontbeten) zijn we om 11:00 uur op onze fietsen gestapt om een rondje Tiefwarensee te doen. Elfriede schatte vooraf de afstand in op circa 20 kilometer, het waren er echter slechts 11. De zon scheen inmiddels uitbundig. Onderweg hebben we nog wel wat wolkjes gezien maar het bleef heerlijk fietsweer.

Ook vandaag konden we weer genieten van de prachtige natuur en het weidse uitzicht over het grote meer. Mecklenburg Vorpommern en dan met name het 1000 zeeën gebied “sind eine Reise wert”

Terug in Waren hebben we een kopje koffie gedronken bij een bakkerij op de hoek. De verzoeking om er gebak bij te nemen was groot want de keuze was reuze! We deden het echter niet!
Omdat we nog wat boodschappen moesten doen zijn we op zoek gegaan naar een Lidl. Op weg daarheen kwamen we langs een voor ons nog niet ontdekt deel van Waren. De haven!
Sant Tropez is er niets bij. Mooie boulevard met barretjes en restaurantjes en viszaken. En ik kan je melden dat men daar goede viszaken deed.
Ook is er een ijssalon, Tutti Frutti genaamd. Ik wist dat niet maar Elfriede had dat ergens gelezen. Tja, en daar kom je niet aan voorbij. Mijn fiets trekt dan altijd automatisch in de richting van de ijssalon. Elfriede scoorde een bakje ijs met 2 bolletjes en ik heb het gehouden bij een klein origineel DDR-softijsje.
Om 15:30 uur waren we na toch nog ruim 20 kilometer fietsen terug bij de camper en hebben daar even wat gedronken. Ik ben nog even naar de receptie gefietst om ons verblijf op de camperplek met 3 nachten te verlengen. We staan hier nu dus tot zondagmorgen uiterlijk 11:00 uur.

Na deze actie heb ik mijn cyclocrosser uit de garage gehaald, pedaaltjes eraan gezet en ben ik richting Röbel gereden. Lekker over bospaden crossen. Toen ik na een tochtje van 30 kilometer weer camper kwam (thuis is nu camper) had Elfriede de warme maaltijd klaar. Smaakte weer lekker.
Terwijl ik op pad was heeft Elfriede haar creativiteit weer de loop gelaten en zich laten inspireren door vlierbessen. Het resultaat zie je hieronder.

Wat we vanavond doen laat zich raden. Morgen volgen de scores.
Oh ja, gisteren kreeg ik van 2 trouwe volgers/lezers een opmerking over de dag waarop ik geblogd had. Uiteraard was dit geen fout van mij maar enkel een test of de volgers/lezers wel goed opletten. En dat doen ze. Compliment daarvoor!
Donderdag 20 augustus 2020
De rummikubcompetitie duurt voort. Gisteravond win ik wederom met overmacht van de tegenpartij. 3-0
Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren. Ik zat om 7:30 uur al aan de thee en achter de digitale krant. Het weer was nog niet om over te pochen. Het waaide behoorlijk en de zon liet zich nog niet zien. Was zeker aan het uitslapen…
Zo tegen een uurtje of 10 begon het zonnetje er door te komen. Het begon echter ook wat harder te waaien. De wind weerhield de vele watersporters, die voor onze deur bij het“Funmüritz wassersportcenter” stand-up boards, kajaks en surfplanken huurden, er niet van om het water op te gaan. Het is mooi om te zien hoe sommige stand-up peddelaars op een zeker moment het evenwicht verliezen en dan van hun board kieperen.
Om 12 uur gaf de wind er de brui aan en werd het echt zonnig. Tijd om de fiets te pakken en toch nog even een tochtje maken. We reden eerst een stuk over de camping en toen door een stuk bos langs het meer naar het fietspad langs de grote weg. Doel van ons korte tripje is Klink. Hier is een bioboerderij waar allerlei biologische producten te koop zijn. Het aanbod aan levensmiddelen viel tegen. Het is in de loop der jaren meer een grote souvenirzaak geworden dan dat er bioproducten aangeboden worden. Wel wat kaas en vleesproducten maar ook kruiden voor bij de BBQ en zeep, tassen, porselein etc. Ook een restaurant erbij waar de normale vette hap maar ook ijs, koffie en gebak te koop is. Wij hielden het bij een ijskoffie.
Na deze stop zijn we toch nog een stukje verder gefietst en kwamen langs een slot. Dit slot is in 1898 gebouwd door Arthur en Hedwig Schnitzler. Deze mensen zijn bekend van het Schnitzel paradijs. Na de oorlog is het slot gerenoveerd en nam Harry Potter er zijn intrede. Omdat het kasteel te groot is voor Harry Potter alleen heeft hij een deel omgetoverd tot hotel. Het verhaal gaat dat hij ’s nachts zwerkbal speelt en soms ook zwerkwaterpolo in de Müritz See. Of het waar is weet ik niet maar het zou best eens zo kunnen zijn.

De terugweg van het Harry Potter kasteel ging door het bos langs het meer. Een paar mooie klimmetjes maakten deel uit van de rit. We reden langs mooie witte zandstrandjes. Van dat soort strandjes die je ook ziet in Kroatië. Nu dus alleen dichter bij huis en minder Coronarisico.

Je kunt om te varen op de Müritz een boot huren, je kunt echter ook een boot huren waar je je eigen caravan of camper op kun zetten. Dan heb je, je eigen huisje bij je en kun je kijken hoe het varen je bevalt. Vanmorgen werd er 1 caravan van boord gehaald en werd op 2 boten ieders een caravan geplaatst. Een mooi spektakel om te zien hoe dat gaat…


Terug bij de camper nog snel de zwembroek aan en een frisse duik in de Müritz See genomen. Watertemperatuur rond de 21 graden schat ik zo in.
Al met al weer een leuk dagje met goed weer. Morgen gaan we op de fiets naar Röbel. Daar wordt het jaarlijkse Food Truck Festival in het havengebied gehouden. Als het te druk is gaan we natuurlijk niet het haventerrein op. Zeker is wel dat we enkel met Mund- und Nasenschutz de drukkere oorden en plekken bezoeken.
Vanavond barst de strijd weer los!
Tot morgen.
Vrijdag 21 augustus 2020
Gisteravond werd de rummikubcompetitie met 2-1 in het voordeel van mijn opponent beslist.
Vanmorgen al vroeg wakker en wederom gestart met een kopje thee en een het digitale krantje. Na de krant wat huishoudelijke werkzaamheden aan de camper verricht. Het vuil water afgetapt en geloosd in een putje direct naast de camper en 65 liter schoonwater bijgevuld. Toen de fietsen in gereedheid gebracht voor ons ritje naar Röbel naar het Foodtruck Festival. De afstand tot aan Röbel is volgens de bordjes 26,5 kilometer. Het is echter al erg warm dus we doen rustig aan. We zijn pas om 12:30 gaan fietsen. Om circa 14:00 uur zijn we in Röbel. We hebben onderweg nog even wat bij een fietshaltepunt wat gedronken. Ook hier wederom zeer onvriendelijke bediening. Of deze mensen een Coronadip hebben? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat ik niet zo met gasten om zou gaan.
Om op het Foodtruckfestival terrein te komen moet je je inschrijven op een lijst en moet je 3euro entree per persoon betalen. Direct aan het begin stond een ijsverkoper uit Thüringen met een bijzonder mooi beschilderde bus.

Hij vertelde dat ijs al in ijstijd door de oermens gegeten werd en dat dit een rustgevende werking op mensen heeft. Ik bedoel niet de oermens want die rust al geruime tijd, naar ik hoop, in vrede maar het eten van ijs is rustgevend en zou voor mensen die psychische problemen hebben een helende werking hebben. Tja, er zijn beroerdere medicijnen om op te knappen. De nieuwste vinding van de ijsboer was zwart ijs, zal hij in het kader van discriminatie wel geproduceerd hebben want enkel wit ijs kan natuurlijk niet meer.

Op het foodtruckfestival hebben we voor het eerst deze week gezondigd. We hebben nl. een bak patat gegeten met een warme kaassaus en gebakken spekkies. Elfriede had patat pulled beef met kaassaus. Heerlijk!! Daarbij een Apfelschorle voor Elfriede en een Guinness biertje voor mij. De maaltijd was voldoende en compleet!


Na het foodtruck gebeuren nog even wat boodschappen gedaan en toen weer terug naar de camping. Het leek erop dat het zou gaan regenen dus hebben we een 2 kilometer kortere terugweg gekozen. Terug bij de camper waren we niet nat van de regen maar van het zweet. Ik ben nog even een half uurtje in het grote meer gaan zwemmen om lekker af te koelen.
Zo meteen na het bloggen nog even een stukje brood eten en dan weer bezig met onze favoriete tijdverdrijf.
Tot morgen.
Zaterdag 22 augustus 2020
Rummikub gisteravond 2-2.
Vanmorgen was het eerst fris, bewolkt en winderig. Omdat we vandaag bij de camper wilden blijven kon Elfriede wat langer blijven liggen en ging ik na het lezen van de digitale krant de camping verkennen. De camping heet “Kamerun”, vraag me niet waarom maar het is zo. Het is een reusachtig grote camping met 4 grote sanitairruimtes. De camperplaatsen zijn gesitueerd rondom het campinggebeuren. Ik schat dat er in totaal zo’n 80 campers kunnen staan en ontelbaar veel tenten. Slechts een klein gedeelte is bezet door vaste standplaatsen. Het is geen goedkope camping. Je betaalt voor een camper 29,00 euro per nacht en daar komt nog eens 2 euro per persoon per dag aan toeristenbelasting bij. Je krijgt bij aanmelden een kaart/pasje waarop ze standaard 5,00 euro zetten. Met deze kaart/pasje kun je de sanitairruimtes binnen gaan en kun je ook douchen. Zodra je in de douchecabine bent zet je de kaart/pasje voor een lezer en op het moment dat je de rode knop van de douchekraan indrukt begint de lezer tegoed van je kaart/pasje af te boeken.
Per 3 liter water wordt er 1 eurocent afgeboekt. Dus wie snel doucht betaald weinig en wie lang doucht betaald veel, ergo wie slank is betaald weinig en wie dik is betaald veel. Die laatste heeft immers meer oppervlakte dat nat moet worden…., wie veel haar heeft en dit wil wassen betaald veel en wie weinig haar heeft, zoals ik, betaald weinig…. Eerlijkere manier van afrekenen is er eigenlijk niet.
Verder kan ik de camping enkel aanprijzen. Supermooi. Mooi zandstrandje, mooie jachthaven erbij. Als je een boot te water wilt laten (of eruit halen) en doet dit op de helling met je eigen auto of camper dan betaal je 10,00 euro per “slip” en als je het laat doen door de Havenmeister dan betaal je 20,00 euro per slip. In de jachthaven kun je de boot aanleggen en dat kost 1,50 euro per meter bootlengte. Mooi om te weten voor de boorliefhebbers onder ons.
Na het ontbijt is Elfriede met haar quilthobby aan de slag gegaan en ik heb de camper hier en daar wat schoongemaakt, water bijgevuld, grijs water afgetapt en meer van dan soort klusjes. Later op de dag zijn we samen nog een rondje camping gaan lopen en na het warm eten (een heerlijke pastasalade) zijn we wederom aan de Rummikub gegaan.
Zondag 23 augustus 2020
Gisteravond is de Rummicompetitie wederom beslist in het voordeel van mijn persoon 3-1
Gisteravond hadden we ook samen besloten om naar Fürstenberg aan de Havel te gaan. In de buurt van deze plaats is nog een mooie camping maar de beheerder aldaar neemt noch de telefoon op noch leest hij zijn mail uit, dus maar naar de plaatselijke jachthaven. Wij zijn hier 10 jaar geleden ook al eens geweest en vonden dat toen al een leuke camperplaats.
Vanmorgen stond ik al om 7:00 uur naast mijn bed. Buiten was het guur weer. Veel wind en absoluut nul zon! Toch buiten even zitten puzzelen en een kopje thee gedronken. Om half negen stond ook Elfriede naast het bed. Na het ontbijt en dat was al om 9:30 uur vertrokken we richting Fürstenberg, een afstand van wel 69 kilometer! Reden om redelijk vroeg te vertrekken is dat de camperplaatsenmarkt door het Coronavirus aardig overspannen is. Veel camperaars die laat op de dag op een camperplaats arriveren krijgen nul op het rekest en moeten verder zoeken naar een plaatsje voor de nacht. En… wildcamperen is er in Duitsland niet bij. Na een dik uur rijden waren we ter plaatse. De route vanuit Waren gaat via provinciale wegen waar je grotendeels 70 mag rijden. Het landschap is glooiend, te vergelijken met de Bourgogne in Frankrijk. Alleen zijn hier de landerijen van ongekende grootte. Elfriede en ik zeiden al tegen elkaar, als je hier moet eggen, ploegen of zaaien, mag je wel zorgen dat de dieseltank van de tractor goed vol zit en dat je brood en koffie bij je hebt. Met zulke lappen grond ben je niet voor zessen thuis! Wij hebben in Dalen de ruimte, maar hier hebben ze nog meer ruimte.
De ontvangst van de Havenmeisterin was vriendelijk. We kregen zelfs allebei een zakje Haribo gummibeertjes, onder het motto Haribo macht camperaars Froh. Ze liep met ons mee naar de camperplekken en we mochten aangeven waar we wilden staan binnen de vakken die nog vrij waren. Volgens mij staan we ongeveer op dezelfde plaats als 10 jaar geleden. Voor zover ik me herinner zijn enkel de stroomaansluitpunten intussen vernieuwd. Voor een camperplek betaal je hier 14,00 euro en voor de stroom 0,60 euro per kW, douchen kost 0,50 euro. De Coronaregels worden hier streng opgevolgd. Van de 3 toiletten is de middelste gesloten en bij de douches is dit net zo. Buiten hangt een bord met 4 klossen, 2 met een tekening van een wc-pot erop en 2 met een douchekop erop. Zodra de klossen weg zijn, zijn er 4 personen binnen. Dat is ook de max en dus moet je wachten tot er iemand naar buiten komt met de klos en dan bij jij de klos, oftewel aan de beurt. Klinkt negatief maar als je hoge nood hebt kan dat ontspannen en positief uitwerken.

Nadat we de boel geïnstalleerd hadden hebben we koffie gedronken en hebben we de fietsen uit de garage gehaald. Elfriede had een knooppuntroute van ruim 25 kilometer uitgestippeld. Mooie route met aardig wat klimmetjes erin. Beetje Lemelerberggevoel kreeg ik erbij. Maar ik rij natuurlijk ook op eigen kracht en niet op (groene) stroom…


De route liep eerst een stukje door de stad en daarna door bosrijke omgeving en grotendeels over mooie fietspaden. Opvallend in de bossen hier is, dat de grove dennen hier, en dat zijn er echt heeeel veel, er bijzonder slecht bij staan. Voor zover ik kan beoordelen staat de helft zeker op afsterven. Onderweg kwamen we ook weer langs diverse meren waarvan er 1 het schoonste water van Meckpom zou hebben. Wij hebben natuurlijk dit meer gemist…..

Bij een leuke eettent hebben we wat gegeten en gedronken. Op de kaart stond onder andere een Salade met Reibekuchen en Zalmfilet. Wij besloten daar voor te gaan. Superlekker. Bij Elfriede kwamen de herinneringen aan vroeger boven. Bij haar thuis maakten ze vroeger ook wel eens Reibekuchen. Het is een soort platte pannekoek van geraspte aardappelen, ei en bindmiddel (geen touw) dit wordt droog gedept en dan in de vorm van een klein, dun (5 mm dik) pannenkoekje gebakken in olie. Smullen!
Toen we het eten bijna op hadden begon het wat donker in de lucht te worden. Met nog dik 10 kilometer voor de boeg begonnen we de terugreis. Gelukkig bleef het droog en dat is het ook terwijl ik dit verslag zit te schrijven nog steeds. De zon is er uitbundig bij!
We hebben vandaag bijna 30 kilometer gefietst en tot nu toe tijdens onze vakantie in Meckpom al ruim 300 kilometer afgelegd.
Tja, en dan is er nog het probleem dat ik 1 van mijn trouwe lezers bijzonder teleurgesteld heb en een slapeloze nacht bezorgd heb. Dat komt door het feit dat ik gisteren geen verslag heb gepost op de site. De persoon in kwestie heeft afgelopen nacht elk half uur de wekker gezet om te kijken of er al nieuwe mail was vanuit onze website. Mijn oprechte excuses. Ik zal proberen om vanaf nu dagelijks te schrijven. Ik geef er geen garantie op!
Wat ons onderweg opviel is onderstaande automaat, dat zie je bij ons niet meer.

En verder een gedicht op een houten bord midden in een bosgebied.

Tot morgen!
Maandag 24 augustus 2020
Gisteravond viel de rummikubsessie in het nadeel van mij uit. Elfriede won met 3-1. Vanavond volgt de onverbiddelijke revanche!
Vanmorgen in de camper thee gedronken en de digitale krant gelezen. Het verwondert mij dat de heren en dames Corona geleerden steeds tot nieuwe inzichten komen en het veelal met elkaar niet eens zijn. Wat ik ook raar vind is dat, men wel een Europese Unie heeft, maar dat ieder land zijn eigen onderzoeken en bevindingen doet. Ik dacht altijd dat men door de krachten te bundelen een voordeel zou hebben, wat de ene niet weet, weet immers meestal de andere wel?
Na het lezen van de krant ben ik naar het centrum van Fürstenberg gelopen om daar bij de plaatselijke bakker brood en broodjes te halen. Een marsje van 20 minuten. Dus tijd voor een koffie to-go voor ik aan de terugweg begin. Ik moest 5,53 euro betalen en gaf de bakkeres een briefje van 20 euro. Ze vroeg of ik kleingeld had. Nee, helaas niet. Werd ze min of meer boos! Wederom een norse en echt onvriendelijke tante, gelukkig smaakte de koffie wel goed. Het centrum van het stadje is oud en er is veel leegstand. Ook veel vervallen gebouwen. Elfriede heeft ergens gelezen dat met behulp van subsidiegeld de huizen en gebouwen gesaneerd worden.
Op de terugweg kwam ik langs een gebouwtje waar denk ik de zus van Bin Laden woont. Ik heb weleens eerder gehoord dat zij zich in Duitsland ophoudt. Ik wist alleen niet waar, wel wist ik dat ze Bio Laden heet. Het bewijs dat ik uitgevonden heb waar ze woont staat op onderstaande foto.

Terug bij de camper hebben we samen ontbeten. Toen we het ontbijt net op hadden kwam er een medecamperaar bij ons om even een praatje te maken. Deze man (en zijn vrouw) stonden ook op de camperplek in Waren, pal naast ons en ook daar had ik al leuke gesprekken met hem. Hij is zoals men dat in Duitsland zegt “Gelernter Automechaniker” maar heeft na 10 jaar automonteur dat vak aan de wilgen gehangen en is in de Farmaceutische industrie gaan werken omdat dat beter betaalde.
Hij moest schijnbaar even zijn ei kwijt, was een beetje in slecht humeur. Zo van: waarom ben ik hier nog terwijl ik het in huis ook goed heb, het weer is vandaag niet zo bijzonder, het uitzicht op de witte muur van de opslaghal is niet leuk, de toiletten zijn matig….. ik denk dat hij een Coronadipje had. Eigenlijk kwam het erop neer, dat hij zich afvroeg, wat de zin van camperen en het leven was. Ik zei tegen hem dat als je zo denkt dat je dan beter een stuk touw in een boom kunt knopen en je daaraan dan op kunt hangen. Hij keek mij met grote ogen aan en begon te glimlachen en zei toen dat we het met elkaar eigenlijk nog niet zo slecht hebben. Ik kan me zijn ontevredenheid echter wel indenken, zijn vrouw is nl. ziek, heeft de ziekte van Lichen Planus, een soort van extreme huidaandoening die alleen met Cortison of Chemo te bestrijden is. Meestal treedt verbetering op na 3 jaar. Toen ik hem vroeg hoelang zijn vrouw dit nu al had zei hij ruim 2 jaar. Toen ik daarop zij dat ze dan al ruim over de helft waren zei hij dat dat inderdaad positief denken is. Zelf heeft hij ook een medisch probleem; Tinnitus, een gehoorprobleem dat zich kenmerkt door een constante fluittoon. Hij luistert daarom per dag 90 minuten naar muziek van een bepaalde app die zijn gehoor als het ware traint en waardoor de klachten minder (in de zin van beter) worden. Leuke mensen maar wel met veel problemen op het gebied van gezondheid.
Na het ontbijt en gesprek met de buurman zij we met de fiets naar het centrum gegaan om daar bij de Netto boodschappen te doen. Mijn Ortlieb fietstassen waar ik verleden jaar mee op pad ben geweest naar Santiago de Compostela komen goed van pas bij het boodschappen doen. Er past lekker veel in. Overigens zie je hier in deze omgeving veel fietsers met volle bepakking. Het schijnt hier een geliefde streek te zijn om fietsvakantie te houden. Als ik dat allemaal zo zie dan begint het bij mij ook weer te kriebelen. Ik heb alvast voorzichtig bij Elfriede aangekondigd dat ik volgend jaar indien Corona het toelaat ook maar weer op de fiets stap. En dan lijkt me Meckpom wel leuk om te gaan “befietsen”.


Toen we de Netto uit liepen kwamen we bij de bakker langs. Er lagen heerlijke stukken pruimentaart in de vitrine. We namen er 2 mee. Toen we bij de fietsen waren en de tassen beladen hadden opperde ik dat we onze oude buurtjes uit Waren ook wel konden trakteren op een pruimentaart. Zou wellicht hun humeur wat opvijzelen. Zogezegd zo gedaan. Terug bij de camper hebben we dat erheen gebracht en aan hun tafeltje gehangen. Ze waren nl niet thuis maar aan het fietsen. Wij hebben thee gedronken en de pruimentaart opgegeten. Overigens was dit ons eerste gebak in de vakantie. En dan ook nog zonder slagroom!
Na de thee op de fiets weg. We zijn richting het plaatsje Himmelpfort gereden. Circa 10 kilometer verderop. Wij kunnen dus gerust stellen dat we de Himmelpforte hebben gezien.

Je komt richting Himmelpfort langs Ravensbrück een vrouwen werk- en concentratiekamp uit de Tweede Wereldoorlog. Er hebben zich hier verschrikkelijke dingen afgespeeld. Het gebied is bosrijk en heuvelachtig en je ziet vanaf het fietspad de barakken waar de vrouwen moesten werken en gevangen werden gehouden.
In Himmelpfort staat een oud klooster met een kloosterkerk. Van het klooster is niet veel meer over maar de kerk is nog intact en in gebruik. Er was ten tijde van de bouw van de kerk niet voldoende geld om een toren te bouwen waarin de klokken konden hangen. Ze hebben daarom maar een constructie op de grond neergezet.




Ook is Himmelpfort bekend om zijn postkantoor voor alle kerstpost. Kinderen uit de hele wereld sturen naar dit postkantoor hun wensen voor kerst aan de kerstman. Van hieruit worden alle brieven beantwoordt.


Dat de vrouwen in Himmelpfort het met de echtelijke trouw niet zo nauw nemen bewijst het bord dat bij de ingang van het plaatsje staat!


Op de parkeerplaats bij het kerstpostkantoor zag ik deze oude Lada staan. Een voertuig met de degelijkheid van een tank en van Oostblok makelij.
Ons fietstochtje werd op terugweg iets vergald door een behoorlijke puist wind en een lekker regenbuitje. Elfriede voerde de snelheid op tot ruim 22 km per uur zodat we snel thuis waren. Terwijl we aan het koken waren kwam de buurman uit Waren aangelopen en vroeg of wij ook iets lekkers hadden gevonden bij de camper. Hij had al diverse buren gevraagd en niemand wist of had iets. Tja, dan bleven alleen Die Holländer over… Hij vond de geste zeer leuk en bood ons het “du” en bij voornaam noemen aan.
Naderhand lekker warm gegeten en vanavond weer een strijd leveren!
Tot morgen.
Dinsdag 25 augustus 2020
De rummikubcompetitie liep gisteravond voor mij wederom funest af. Ik verloor met 2-0 en was dermate gefrustreerd dat ik geen 3eronde meer wilde doen en de opvolgende nacht van ellende geen oog heb dichtgedaan.
Dat we slechts 2 rondes maakten lag natuurlijk niet alleen aan het feit dat ik 2 keer verloor maar er ook aan dat we laat aan onze competitie begonnen. Ik heb namelijk voor 1 van mijn volgers een zwak. En laat nu net deze volger graag haar foto hebben bij de reacties die ze plaatst. Ik heb ruim anderhalf uur zitten zoeken maar ben er nog niet uit hoe ik dat voor elkaar krijg. Vandaar dus de late start en mede daardoor slechts 2 rondes. Als er een lezer is die weet hoe ik het wel voor elkaar krijg met het plaatsen van een foto dan hoor of lees ik dat graag.
Vanmorgen om 7:15 uur al uit de veren. Zoals altijd koppie thee, digitale krantje en even op internet.
Om 10:15 uur vertrokken we uit Fürstenberg vanaf de camperplaats. We hadden een behoorlijke rit van wel 34 kilometer voor de boeg. Dit reden we in 1 keer zonder stops en zonder overnachting. Onderweg nog even de tank volgegooid met de goedkoopste diesel sinds tijden, 1,029 euro per liter. De route liep via Bundesstrassen met aan weerszijden weer ontzettend uitgestrekte landerijen. De dorpjes waar we door reden bestaan veelal uit oude en vervallen gebouwen. Je kunt wel zien dat het hier niet erg welvarend is.
Om 11:00 uur kwamen we aan in Templin een oude stad op circa 60 kilometer van Berlijn. In Templin is een bijzonder mooie camperplek waar 50 campers kunnen staan. De opstelling is verdeeld over 4 grote cirkels. De camper staat op straatwerk en naast de camper heeft iedere camperaar zijn eigen grasveldje. Op de camperplek mag je zelf een staplaats uitzoeken en je dan melden bij de receptie van de Natur Therme. Een plaatsje kost 12 euro en daarbij komt nog de toeristenbelasting in de vorm van “Kurtaxe” van 1,50 euro pp. Stroom gaat via een soort smartcard.

In de Natur Therme kun je zwemmen in een zeer luxe zwembad met watervallen, bubbelbaden, zoutbaden en koudwaterbaden. Dat gaan we morgen doen. Voor 11,00 euro pp mag je 2 uur in het water liggen. Elk half uur verlengen kost 1,00 euro extra. We gaan het beleven!
Na installatie op de camperplek zijn we op de fiets naar Tempin gereden. Afstandje van 3,5 kilometer. In het centrum van Templin was vandaag toevallig een fruit, vlees, vis en warenmarkt. Niet groot maar wel leuk om even over te lopen.
Net buiten het centrum aan een meer zagen we deze vlotten met accommodatie erop in de vorm van een lang gerekte iglo. Men noemt het hier iglucamp.

Na het markt bezoek zijn we op de fiets langs de vestingmuur van het plaatsje gereden. Deze muur is volledig intact en loopt om de hele binnenstad heen. Je kunt zowel langs de binnen- als de buitenkant fietsen.


Onderweg kwamen we een knooppuntroutebord tegen. We besloten om een route te gaan volgen, van knooppunt 20 naar 22, dan naar 23, dan naar 28 en dan weer naar 20. Helaas was knooppunt 28 niet te vinden. Dan maar naar 70. Laat nu net een bordje onderweg rechtdoor verwijzen naar 70 terwijl deze naar rechts had moeten wijzen…… Gevolg is dat we ruim 8 kilometer langs een Bundesstrasse zijn gereden. Zonder fietspad….. de auto’s raasden langs ons heen. Na 8 kilometer geen knooppuntbordje. Geen nood dachten we, Google Maps geeft altijd correct advies…. Tenminste als je ontvangst hebt op je smartphone, shit.. geen service… dus ook geen internet. Ook mijn geweldige Garmin was even het spoor bijster. Gelukkig kwam er een reddende engel voorbij, nou ja, reddende engel, een zwaarwichtige Duitser, zeg maar bengel op een quad kwam aan gescheurd. Ik gebaarde hem om te stoppen en dat deed de man. Wij vertelden ons probleem. Tja meende de bengel, dan moet u dezelfde weg terugfietsen die u gereden heeft om hier te komen. Dus 8 kilometer terug maar ook nog eens 10 kilometer die we gereden hadden voor we de fout in gingen. Balen, maar toch maar doen. Onderweg hebben we nog even koffie gedronken. Er stond een Pool met een veldkeuken langs de weg die soep, worst en koffie verkocht. Kopje koffie en nog lekker ook voor slechts 1,50 euro.

Wederom fijn dat Elfriede een e-bike heeft want het gas ging erop en bleef erop tot we weer bij de camper waren. Bij de camper lekker gegeten en even een douche gepakt.
Morgen weer een dag.
Woensdag 26 augustus 2020
Vandaag een ander verhaal dan anders. Maar dat kan ook wel eens leuk zijn. We beleven immers niet altijd bijzondere dingen.
Gisteravond heeft Elfriede een berg was in de wasmachine in de Thermen gestopt. Wassen en drogen kost slechts 4,00 euro. Omdat het bijna 19:00 uur was en de Thermen om 21:00 uur sluit, lukte het niet om wassen en drogen nog dezelfde avond voor elkaar te krijgen.
Rond 20:00 uur is Elfriede naar de ruimte, waar de machines staan, gelopen om de was uit de wasmachine te halen en in de droger te doen. Probleem was echter dat de deur van de wasmachine met geen mogelijkheid open te krijgen was. De receptioniste lukte het niet en ook de technische dienst aanvankelijk niet. Omdat het om onze laatste onderbroeken ging die in het weigerachtige machien zaten moest er iets gebeuren. De nood was hoog! Geopperd werd om de plaatselijke Feuerwehr/Nothilfe/Rettungsdienst te bellen. Dit bleek gelukkig een niet nodige optie te zijn, want na een gruwelijke ruk door de technische dienstman aan de deur van de wasmachine gaf deze toch toe en ging open. Het was bijna een was-machine.
Gisteravond geen rummikubcompetitie gespeeld. Elfriede is wat aan het hobbyen geweest en ik heb op de iPad Mini een aflevering van de Netfix serie “White lines” gekeken. De eerste 2 afleveringen had ik thuis al eens bekeken dus tijd om verder te kijken. De wifi hier op de camperplaats is net toereikend om dit te kunnen doen. Soms stopte de film even om data te laden maar dat was geen probleem. Had ik mooi even de tijd om wat te drinken in te schenken. Normaliter zouden we ook tv kunnen kijken omdat we op het dak van de camper een volautomatische schotel hebben en binnen een mooie 23 inch flatscreen tv. Echter om Nederlandse zenders te kunnen kijken heb ik een abonnement van Join of CanalDigital nodig. Maar omdat ik te knieperig ben schaf ik geen abonnement aan. Niet alleen uit knieperigheid maar ook omdat we niet vaak genoeg tv kijken. We hebben de camper nu 5 jaar en hebben denk ik hooguit 5 keer de schotel uit laten klappen om tv te kijken.
Komt ook nog bij, dat als je wel via de schotel wilt kijken, je altijd vrij moet staan. Een tak van een boom in het blikveld van de schotel kan er al voor zorgen dat je geen beeld op je tv krijgt. Er zijn hele volksstammen camperaars die geruime tijd bezig zijn hun camper zo te parkeren dat de schotel vrij zicht heeft naar de Astra satelliet. Altijd wel leuk om te zien hoe groot hun tv verslaving is……
Zoals geschreven heb ik dus White lines op de iPad Mini gekeken. Is goed te doen. Nadeel van de iPad Mini is wel dat je alleen moet kijken want als je met twee personen tegelijk kijkt blijft er niet genoeg beeld over.
Ik zou ook vanaf de iPad mini kunnen streamen naar de 23 inch flatscreen. Daarvoor hebben we een Chromecast dongel meegenomen. Dan heb je groot beeld en kun je wel met twee personen kijken. Sinds kort zijn we beiden overgestapt van een mobiel abonnement van KPN naar Youfone. Youfone biedt meer Gig’s voor wezenlijk minder geld dan KPN! Samen hebben we nu 14 Gig en dat is voldoende om een hotspot met de smartphone op te zetten en via deze wifi verbinding Netflix te kijken. Je moet dan wel Google Home op je smartphone installeren.
Na White lines hebben we de app van Ziggo Go geopend en gekeken naar OP1. Echter na een half uur kwam er in beeld te staan dat het maximaal aantal devices was bereikt. Het kan zijn dat er iemand in Dalen op ons abonnement aan het kijken was maar dat weet ik niet zeker.
Conclusie van bovenstaand relaas is eigenlijk dat een schotel op de camper wel mooi is maar met de tegenwoordige stand van wifi techniek en abonnementsprijzen voor mobiele telefonie overbodig.
Vanmorgen ben ik in alle vroegte op de fiets naar de Edeka gereden om daar wat groente, fruit en broodjes te halen. Toen ik om 7:15 uur opstond scheen de zon en was het windstil weer. Afgelopen nacht regende het af en toe.
Net of de duivel er mee speelde…. Toen ik terug fietste naar de camper begon het te regenen. En dat doet het nu (terwijl ik zit te schrijven) nog steeds.
Toen ik terug was heeft Elfriede de tafel gedekt en heb ik de was uit de droger gehaald. En toen kwam de schok, Elfriede ging de was opvouwen en kwam, oh schrik tot de conclusie dat er een sok verdwenen was. Niet zo mooi dus.
Na het ontbijt zijn we naar de Thermen gegaan om daar te badderen, zwemmen en te ontspannen. Na een dergelijke vermissing is ontspannen immers wel op zijn plaats. Althans dat was mede reden om te gaan badderen. Ik kon het echter niet laten om nog even in de wasmachine ruimte te kijken. En wat vond ik daar? Jawel een eenzaam in een hoekje van de wasmachine liggende sok. De sok heeft de droger niet gehaald maar is wel weer herenigd met zijn partner. Man wat was ik opgelucht.
Om 10:10 uur gingen we naar binnen in de Thermen. Als je de folders en de reclame over dit Natur Thermen Templin bad mag geloven is het supermooi en bijzonder. Ons viel het echter dik tegen. Als we deze Thermen afzetten tegen Bad Königshofen, Kleinblittersdorff of Aachen dan valt deze echt tegen.
Toen we binnengingen was het nog niet erg druk in de Thermen, echter na 5 kwartier werd het ons te druk in het kader van Corona en zijn terug gegaan naar de camper. Buiten stond inmiddels een lange rij mensen te wachten voor ze naar binnen konden.
En dan nu het weer: het regent dus al vanaf een uur of 8 en het lijkt er nog niet op dat het stopt. We zitten gezellig in de camper. Elfriede is op dit moment op stof aan het tekenen met haar Derwent Inktense podloden. Ze maakt proeflapjes voor nieuwe quilts.
Morgen trekken we verder noordwaarts. We gaan naar het eiland Rügen. Vreemd genoeg zegt iedereen dat Rügen overvol zit met vakantiegangers, echter de eerste camperplaats/camping die ik belde gaf aan dat we hartelijk welkom zijn en dat er dus plek genoeg is.
Al met al toch nog weer een heel verhaal, alhoewel het niets met camperen, de mooie natuur hier of iets van dien aard te maken heeft. Vandaag meer een omschrijving van wat we doen en beleven en wat tv technische zaken. En, omdat we niet op pad zijn geweest, vandaag ook geen foto’s.
Tot morgen!
Donderdag 27 augustus 2020
Gisteravond gelijk gespeeld met Rummikub, 2-2.
Vanmorgen om 7:15 uur scheen de zon uitbundig. Dit was echter van korte duur van tegen 8:00 uur begon het weer te regenen. Op zich geen probleem voor ons want we hadden een reisdag gepland. En dan is regen en wind niet zo’n probleem. Het is zelfs wel fijn als je een eind moet rijden dat het niet zo warm is.

Zoals reeds geschreven gingen we op weg naar Rügen. Een afstand van 237 kilometer volgens de navigatie. Bedoeling was om naar Binz-Prora te gaan maar bij nader inzien gaan we eerst naar bijna het zuidelijkste puntje van Rügen naar het plaatsje Sellin.

De duur van de reis is circa 4 uur. Dit komt doordat de eerste 60 kilometer over B-wegen gaan. Wederom zien we uitgestrekte landerijen en we zien de eerste boeren al met mais op hun silowagens rijden. Wat ook opvalt is dat hier uitgestrekte bosgebieden zijn waar je doorheen rijdt.
Net na de plaats Prenzlau ga je de Autobahn A20 op en die rijdt je circa 140 kilometer tot aan Stralsund. Net na Stralsund ga je een lange brug op naar het eiland Rügen en dan is het nog een kleine 40 kilometer voor je in Sellin bent. Tijdens het rijden op de brug regende en waaide het behoorlijk.

Op Rügen is het eerste deel van de wegen vrij breed. Echter na de plaats Bergen auf Rügen worden de wegen smaller. Langs de wegen staan aan beide zijden dikke bomen die af en toe gevaarlijk overhellen en waar je met de hoogte van de camper rekening mee moet houden.
Onderweg hebben we nog even wat boodschappen gedaan bij de Edeka supermarkt in Bergen. Mooie bijkomstigheid was, dat het weer verbeterde, geen regen meer maar wel zon!
Om 14:15 uur arriveerden we op de camperplaats in Sellin. In tegenstelling tot wat men vorige week allemaal vertelde, overvolle camperplaatsen etc., waren er nog voldoende plekken vrij.

Na installatie van de camper en aansluiten van de stroom wilden we ons aanmelden bij de Platzwart maar die was in geen velden of wegen te bekennen. Op een briefje aan zijn onderkomen stond geschreven dat aanmelding tussen 17:00 en 19:00 uur mogelijk is.
Na het eten van een lekker broodje zijn we door het duinbos naar het Süd-Strand gelopen. De camperplaats ligt op slechts 10 minuten lopen van dit strand. We zijn rond de 2,5 kilometer zuidwaart langs het strand gelopen. Niet echt zonnig meer op dat moment maar wel helder en droog weer.


Lopend lange het strand zagen we grote “Koilen”, in Nederland noemen we dat kuilen. De Duitsers hebben als hobby om dit soort gaten te graven op de stranden langs de zeeën.

Als ze naar hun vakantieappartement of camping gaan dan laten ze deze “Koilen” open en vragen een dikke vette zeemeeuw om hun “Koil” te bewaken.

Toen we terug liepen zagen we een grote ferry op de Oostzee varen. Omdat het zo’n mooi helder weer was kon je Zweden (Ystad) zien liggen.
Net terug bij de camper begon het weer te regenen. Op het moment van bloggen regent het nog steeds. Morgen gaan we kijken of we nog een dagje hier blijven of dat we verder noordwaarts richting Binz-Prora trekken. Ligt ook een beetje aan het weer.
Tot morgen!
Vrijdag 28 augustus 2020
Gisteravond geen competitie gespeeld maar de laatste 2 afleveringen van White Lines , NOS journaal en OP1 bekeken. Mede door het NOS journaal wordt je weer even op de hoogte gebracht van wat er in Nederland en in de wereld aan de hand is.
Het is schrijnend om te zien dat de opperhoofden van het Koninklijk huis en minister Kojak Grappenmaker de Corona regels aan hun laars lappen en dan met een goedkoop “sorry” er weer vanaf zijn. Vooral laatstgenoemde spreekt zelf mensen aan op hun gedrag, laat boetes uitdelen en gaat op vakantie naar nota bene Italië! Grooten foei….. niet aan ergeren, maar verwonderen.
Vanmorgen zoals altijd kopje thee en de digitale krant lezen. Oh ja, ik drink altijd thee met een knijpje honing, (geen lepeltje want het zit in zo’n plastic knijpfles) want anders is dat spul niet te drinken.
Toen maar liefst 8 gieters a 10 liter water naar de camper gezeuld. De tank zit dus weer ramvol.
Om iets over 10 uur vertrokken we naar Binz-Prora 19 kilometer rijafstand van Sellin waar we de nacht doorbrachten.
Het weer was droog maar wel bewolkt. De route naar Binz-Prora was over de eerste 8 kilometer gelijk aan het laatste stuk dat we gisteren moesten rijden om in Sellin te komen.
We hadden dus 11 kilometer nieuwe route en dus ook nieuwe uitzichten. Overigens kun je over die eerste 8 kilometer niet spreken over rijden maar over filerijden. Het is echt superdruk op Rügen.
Na die eerste 8 kilometer moet je nog 5 kilometer en dan kom je door het plaatsje Binz. Dit badplaatsje is echt overspoeld door toeristen. De mensen lopen er dicht op elkaar zonder rekening te houden met Corona. En dan hebben ze ook nog eens geen Mund und Nasen Schutz. Als het niet zo druk was geweest hadden we de camper geparkeerd en waren even door het plaatsje gelopen.
19-8-5 = 6 kilometer verderop kwamen we aan in Prora.
We hadden in de navigatie “Wohnmobil Oase Prora” gezet, dus dat was ons reisdoel. We arriveerden rond 11 uur en werden ontvangen door 2 mooie jonge dames, de ene donkerblond en de andere blond. Ik mocht kiezen wie ons te woord moest staan. Het werd Susi, de blonde schoonheid. Na veel onvriendelijke Meckpommer zakenmensen was dit een warme en prettige ontvangst. De jonge dame legde uit hoe alles reilt en zeilt op de camperplaats en gaf ons ook nog eens de instructies op papier mee en vermeldde daarbij dat we het nog eens in alle rust konden doorlezen wat ze verteld had. Als reden gaf ze op dat ze graag veel en snel praatte. Beetje zelfspot waar ik wel van houd.
Onlangs appte ik met onze tante Fenna in Emlichheim en schreef dat we naar Binz-Prora zouden gaan. Zij maakte mij attent op het grote bouwwerk dat in de twintigste eeuw door Adolf Hitler is laten bouwen. Dus een perfect doel om vandaag eens te gaan bekijken.
Tante Fenna, danke dafür!
Na de koffie heb ik de fietsen uit de garage gehaald en zijn we op pad gegaan naar het grote bouwwerk “KdF” genaamd. “KdF” staat voor Kraft durch Freude.
Even een stukje geschiedenis hierover:
In 1935 verkocht Max von Veltheim, hertog van Potbus 22 ha land aan het Deutsche Arbeitsfront DAF. Het ging om een kuststrook van 7 kilometer lengte langs de Oostzee oftewel Baltische Zee.
DAF wilde hier een badhotel laten bouwen. Dus in Prora langs het strand werd vanaf 1936 in nazitijd begonnen met de bouw van dit reusachtige project. Het was Adolf Hitler himself die in 1935 opdracht voor de bouw gaf. Bedoeling was dat in het badhotel twintigduizend vakantiegangers uit de arbeidersklasse zich konden ontspannen. Hitler ging er van uit dat arbeiders die zich goed konden ontspannen ook goed konden presteren en sterke zenuwen kweekten. Hij was van mening dat een volk dat zijn zenuwen beheerst in staat zou zijn grote prestaties te leveren. Mooie bijkomstigheid, van een dergelijk groot bouwwerk, was dat het ten tijde van een eventuele oorlog ook dienst kon doen als hospitaal en opleidingsgebouw.

In totaal plande men 5 van dit soort hotels op 1 lange rij langs het strand. Ieder gebouw moest 550 meter lang worden. Ook werd voorzien in een feestzaal met 25000 zitplaatsen en personeelsruimtes.


In het totale complex zou worden voorzien in tienduizend 2 persoons kamers. De kamers zouden de looks krijgen van kajuiten. Ook een bioscoop, theater en 2 golfslagbaden zou worden gebouwd. De kust zou een kade krijgen waar cruiseschepen en onderzeeërs zouden kunnen aanleggen.
Bij de bouw waren vrijwel alle grote Duitse bouwbedrijven betrokken. Bedoeling was om het complex in de zomer van 1940 in gebruik te nemen. Echter, toen in september 1939 de Tweede Wereldoorlog uitbrak werd de gehele bouw stilgelegd. Een aantal hotelblokken het theater en de kade waren toen in ruwbouw klaar. De feestzaal, bioscoop en golfslagbaden zijn nooit gebouwd. Prora is nooit ingezet waar het oorspronkelijk voor gebouwd zou worden. Het gebouw behoort daarom tot de “Grote nutteloze werken” tja en daar kun je tot op heden ook het nieuwe vliegveld bij Berlijn, dat enkele jaren geleden open zou gaan, bij scharen. Tijdens de oorlog werd een deel van de in aanbouw zijnde hotelblokken provisorisch bewoonbaar gemaakt voor burgers, uit met name Hamburg , die hun huizen waren ontvlucht bij bombardementen.
In 1945 werd het bouwwerk overgenomen door het Rode Leger. Zij interneerden er grondbezitters en verdreven mensen uit de Duitse Oostgebieden. Naderhand werd getracht het geheel af te breken. Men deed op een aantal gebouwen een slooppoging… Alles was echter dusdanig degelijk gebouwd dat men ervan afzag om hiermee door te gaan.
Tot 1992 heeft het Duitse leger nog diverse partijen gehuisvest, heeft er een sanatorium in gezeten, was er een opleidingsinstituut voor onderofficieren en werden er Russische soldaten gehuisvest. Na afloop van de Koude Oorlog werd Prora overgedragen aan de Bundeswehr en die verlieten dus in 1992 het complex.
Inmiddels verviel het gebouw tot een ruïne. In 2006 kocht een Berlijnse vastgoedmakelaar 2 van de 5 woonblokken en verkocht er weer een deel van. In 2012 werd begonnen met het strippen van gebouwen en in 2014 werd begonnen met de bouw privéwoningen en appartementen. Men gebruikt in veel gevallen de ruwbouw weer en zet er een nieuwe “schil” omheen. Inmiddels wonen en veel mensen permanent, zijn er hotels in gebouwd, boetiekjes en wat dies meer zij.
In 1 van de oude gebouwen is een tentoonstelling ingericht over het Derde Rijk en WO2 en de totstandkoming van Prora. Voor wie zich interesseert in dit soort geschiedenis is het absoluut de moeite waard om hier eens te gaan kijken.
(bron van bovenstaande is Wikipedia)
Na het tentoonstelling bezoek zijn we doorgefietst richting Sassnitz en hebben daar in een zeer luxe Conditorei annex bakkerij een broodje gegeten en een kopje koffie gedronken.
Het weer was redelijk alhoewel het af en toe wel wat sputterde.
Toen we nog even op het strand gingen kijken renden er opeens 2 Baywatch boys gekleed in rode zwembroek het strand op om een collega te hulp te schieten bij het redden van een reddingsboot. En dat bij een temperatuur van circa 15 graden en woeste zee. Helaas was Pamela niet aanwezig vandaag….
Zie de foto’s voor de “reddingsactie”





Tot zover het gebeuren van vandaag.
Morgen trekken we verder naar het noorden.
Tot morgen
Zaterdag 29 augustus 2020
Vanmorgen om 7:30 uur scheen de zon volop. Het was zelfs weer mogelijk om buiten in het zonnetje de digitale krant onder het genot van een kop thee te lezen. Overigens viel gisteravond de competitie weer uit in het voordeel van Elfriede 3-1!
Tijdens het ontbijtje vanmorgen hebben we overlegd over wat te doen vandaag. Fietsen we naar Nationalpark Jasmund of gaan we verkassen met de camper naar een andere plaats. De camperplaats waar we nu staan is behoorlijk aan de prijs, 38,00 euro per nacht…
Op de fiets naar het National park is 16 kilometer en op 20 kilometer afstand van onze huidige plaats is een camperplaats met hele goede recensies.
Bovendien zitten we als we verkassen dichter bij de Oostzee en dat is ook wel fijn. We besluiten dus om te verkassen naar het plaatsje Lohme naar camperplaats “Dorfladen”
We moeten dus wel 20 kilometer rijden maar dat hebben we er graag voor over.
Zo rond 10:30 uur arriveerden we in Lohme. En je kunt enkel zeggen dat de recensies over deze camperplaats niet gelogen of overdreven zijn. Supervriendelijke ontvangst en dito beheerdersechtpaar. Voor 38,00 euro staan we nu eerst 2 nachten op deze superplaats.
Na een kopje koffie zijn we op pad gegaan. De bedoeling was om via de onderste kustweg naar de Königsstuhl te lopen. Je loopt dan eerst een deel door het bos en dan langs de kustlijn over de rotsblokken en stenen. Na een tocht van bijna 2 uur waren we bij de Königsstuhl en de krijtrotsen. Het schijnt dat deze krijtrotsen met 20 cm per jaar slinken. Her en der zie je bomen, die eerst ca 100 meter hoger op de krijtrotsen stonden, op het rotsenstrand liggen.


Onze bedoeling was om door te lopen naar het National Park centrum maar omdat de weg naar boven was versperd en we om boven te komen dan nog 3 kilometer verder moesten zijn we dezelfde weg teruggelopen. Wel hebben we de Königsstuhl bereikt en gezien. In totaal hebben we ruim 11 kilometer gelopen!

We zijn terug doorgelopen totdat we bij de haven waren en hebben daar wat gegeten en gedronken. Net als bij alle eet- en drinkgelegenheden moest je bij binnenkomst wachten tot je een tafel aangewezen kreeg en moest je naam en adres en telefoonnummer opgeven in het kader van Corona. En natuurlijk alleen toegang met mondkapje.

Ook bij deze eetgelegenheid wederom een ober die niet overliep van enthousiasme en klantvriendelijkheid. We wennen er zo langzaam aan….
Toen het eten op was en ik betaald had moesten we nog zo ongeveer 200 traptreden op om weer op camperplaatsniveau te komen….. gelukkig had ik een cola genomen en niet iets met alcohol.
En nu zit ik bij de camper samen met Elfriede en schrijf weer een dagelijkse blog.
Morgen ben ik er weer. Prettige avond.
Zondag 30 augustus 2020
Gisteravond rummikub verloren met 2-1.
De dag begin vanmorgen al met een strakblauwe hemel en veel zonneschijn.
Gisteravond hebben we besloten om vandaag een soort rustdag te houden. Niet dat we ons druk gemaakt hebben de laatste tijd maar een dagje bij de camper blijven is ook weleens leuk. De hele dag was het uitbundig zonnig en het bleef vrijwel onbewolkt. Tegen drie uur hebben we toch nog even een kiezelstrandwandeling gemaakt. We liepen via het bos richting het strand en zijn over de rotsen en grote zee-keien teruggelopen naar het haventje. Onderweg kwamen we langs de Schwanenstein, de grootste zeekei van Europa met een gewicht van 162 ton.

Als je vanaf het haventje weer het dorp in wilt lopen moet je een paar houten trappen op die later overgaan in een lange betontrap. In totaal moet je 230 treden bestijgen om boven te komen.
Terug bij de camper hebben we een zelfgemaakte ijskoffie gedronken en kwamen we even aan de praat met een camperaar, die net aankwam.
Altijd leuke gesprekken zijn dat. Hij heeft ons uitgelegd waarom veel mensen in de horeca en andere zaken nors en onvriendelijk zijn. Het ligt simpelweg aan het feit dat ze eigenlijk nog niet accepteren dat ze door de West Duitsers geregeerd worden. Tevens is er moeilijk personeel te krijgen omdat men uitgebuit wordt door een hongerloon te krijgen. Komt ook bij dat de mensen die op het eiland Rügen werken, veelal van het vaste land komen en absoluut geen binding hebben met Rügen. En dan ligt er nog het feit dat de vroegere DDR burgers van nature al norse mensen zijn, aldus zijn mening. Dus dat weten we nu ook weer en hoeven we ons niet te verwonderen of te ergeren.
We hebben vandaag dus niet veel beleefd en beginnen morgen weer met frisse moed aan een meer actieve dag. Als we een goed fietspad kunnen vinden gaan we morgen op de fiets naar Sassnitz. Dat is een havenstadje hier ruim 12 kilometer vandaan. Kan ook zijn dat we gaan lopen via de bovenste kustweg en dat we de bus terugnemen. De bus stopt hier namelijk vlak voor de camperplek.
Deze spreuk viel Elfriede op bij een eetgelegenheid.

Toch nog even een foto van ons onderkomen en plekje, waarop we staan.

Tot morgen
Maandag 31 augustus 2020
Rummikub viel gisteravond in mijn voordeel uit: 3-0. Met drie keer een joker op het bordje is dat een stuk eenvoudiger…
Gisteravond liep de camperplaats langzaam maar zeker vol. Op zeker moment kwam er een Zwitsers echtpaar met de camper het terrein op gereden. Probleem was echter dat alle plekken op 1 na bezet waren terwijl ze gereserveerd hadden voor 4 nachten. Echter nergens een bordje te bekennen waarop hun reservering stond. En de eigenaar van de camperplaats was vrij en woont elders. Probleem was echter ook, dat het plekje dat nog vrij was, dusdanig smal was dat hun camper er amper op paste. Normaliter had het wel gepast maar de camperaar die naast dat plekje stond, had zijn Wohnmobil dusdanig asociaal neergezet dat hij met de luifel op de plek van dat laatste plekje stond. Enfin, Zwitser zet zijn camper op de plek, bijna tegen de luifel van aso aan. Was wel even manoeuvreren, maar het lukte uiteindelijk toch. Tja, ze hadden ook nog stroom nodig. Kabel niet lang genoeg. Mevrouw Zwitsers bleef vrolijk, meneer Zwitsers iets minder. Toch maar even de reserveringspapieren erbij gezocht. Scheibe, zei mevrouw (nee niet Scheisse) Wir sind hier auf den falschen Camperplatz, wir müssen auf Naturcamp sein…… En mevrouw Zwitsers bleef lachen en vertrok samen met haar man naar een 750 meter verderop gelegen camping…
Kostelijk om mee te maken en weer te genieten van dat Zwitserse dialect.
Vanmorgen zijn we via het hoge Uferpad door het donkere beukenbos naar de Königsstuhl gelopen. Een wandeltochtje van 4,5 kilometer bergje op en bergje af. Het weer was wederom supermooi. Onderweg een paar keer op een bankje de natuur zitten bewonderen en genieten van het ruisen van de zee.

Bij de Königsstuhl aangekomen konden we kiezen om het natuurpark in te gaan en dan alleen de krijtrots van boven te zien of om richting het lage Uferpad te gaan zodat we de krijtrotsen van de zijkant konden bekijken. We kozen voor het laatste.
Naderhand hebben we koffie gedronken in een leuk restaurantje vlakbij de krijtrotsen en besloten om niet lopend maar met de bus naar Sassnitz te gaan. 8,5 kilometer verderop.
In de bussen en op de busstations moet je een mondkapje op hebben. Je ziet ook echt niemand die dit niet doet. Perfect dus.
In Sassnitz zijn we even de Rügengalerie doorgelopen en zijn toen via een lange loopbrug naar het oude havengebied gelopen.

Dit havengebied was vroeger de haven vanwaar de ferry’s naar Zweden vertrokken. Sommige oude stukken zijn nog intact.

In dat oude havendeel heb je veel visrestaurantjes en boten waar vanaf vis wordt verkocht. Uiteraard hebben wij ons ook even tegoed gedaan aan een lekker visbroodje.
We zijn met de bus teruggegaan naar de camperplaats. Moesten helaas wel anderhalf uur wachten tot de laatste bus kwam maar we hadden weer een perfecte dag met dito weer!
Overigens vandaag heb ik het gered, ik loop al vanaf begin mei in de korte broek. Ik doe dit om mijn modellen carrière, met mooi gebruinde benen, tijdens de komende herfst en winter voort te kunnen zetten.
Morgen ben ik er weer.
Dinsdag 1 september 2020
Gisteravond viel uit in mijn voordeel: 4-0
Vanmorgen al vroeg uit mijn bed. 7:00 uur al! De zon scheen wederom volop en ik kon buiten zitten krantje lezen en een kopje thee drinken.
Omdat de camperplaatsen ook nu nog steeds overal redelijk vol lopen besloten we, geheel tegen onze principes in, toch maar de campings die we gisteravond geselecteerd hadden, te bellen met de vraag of ze plaats voor een camper hebben. De eerste was direct al negatief, alles zit hier vol. Toen de tweede op het lijstje maar gebeld. Een uiterst vriendelijke eigenaar, Luigi (waarschijnlijk een Italiaan) gaf aan dat hij wel plaats had en dat we maar naar Nonnevitz zouden komen.
Een afstand van wel 31 kilometer moesten we afleggen. De weg van Lohme naar Nonnevitz voerde over smalle straatjes met in een klein dorpje een zeer slechte weg. Over een lengte van wel 2 kilometer alleen maar basaltkeien en kinderkopjes. Alles wat rammelen wilde aan en in de camper ging dan ook goed tekeer. Onderweg deden we nog wat boodschappen bij een netto supermarkt.
Zo rond halftwaalf waren ter plaatse en werden enorm vriendelijk te woord gestaan door Luigi. We mochten zelf een plaatsje uitzoeken. We kozen ervoor om op een mooi groot grasveld naast de Pizzeria te gaan staan. We staan nu op Luigis Campingplatz aan de Nonnevitz 9 te Nonnevitz.

Na de koffie zijn we op de fiets gestapt om richting Kap Arkona te gaan. Dat ligt een kilometer of 11 verderop. De route liep via een reusachtige camping door een heel oud beukenbos, langs akkers en weilanden en langs de kust. Het beukenbos kenmerkt zich door erg oude beukenbomen die er af en toe uitzien als afzichtelijke gedrochten.
De campingbaas sprak van een sprookjesbos… Af en toe stopten we om naar het prachtige witte zandstrand te kijken. Hier zagen we ook Adam en Eva nog die aan het badderen waren. Het moesten Adam en Eva wel zijn, want onderweg stonden de appelbomen langs de route.

In Kap Arkona staat de oudste vuurtoren aan de Oostzee kust en dit is ook de meest noordelijke trouwlocatie. Voor de vuurtoren liggen honderden tegels met daarop de namen van de stellen die daar in de echt zijn verbonden in de loop der jaren. Dat het een toeristische trekpleister is bleek wel. Het was er behoorlijk druk.
Kap Arkona behoort overigens met ruim 2000 uur zon tot de meest zonrijke plaatsen in Duitsland!
We fietsten door naar het oudste plaatsje op Rügen: Vitt.
Vitt is een oud vissersdorpje met 13 rietgedekte vissershuisjes en een heel kleine haven en een klein zandstrandje. Op een terrasje hebben we iets gedronken en zaten nog een poosje aan de haven.

De weg terug reden we via dezelfde route als de heenweg. Om 18:30 uur waren we terug bij de camper. Hier hebben we een broodje vis gegeten onder het genot van een glaasje wijn.
Tja, dat was het voor vandaag. Het weer was perfect en nu maar hopen dat dit morgen ook zo is. Al zijn de voorspellingen anders….
Tot morgen
Woensdag 2 september 2020
Geen competitie gespeeld….
Afgelopen nacht heeft het geruime tijd behoorlijk geregend. Vanmorgen was het bewolkt maar wel droog. Zoals altijd krantje gelezen, kopje thee gedronken en na die acties even naar het winkeltje, 750 meter verderop, gelopen om brood te kopen.
Toen ik terug kwam, was ook Elfriede uit bed en hebben we samen ontbeten. Na het ontbijt de fietsen uit de garage en op pad. We fietsten een route langs de kust. Je fietste op een hoogte van zeker 25 meter boven zeespiegel en we hadden mooie uitzichten.

Op zeker moment doorkruisten we een groot paars bloeiend heideveld, genaamd Kreptitzer Heide. Na dit heideveld kwamen we langs een groot stuk akkerland waarop men biodiversiteit toepast om zo diverse insecten waaronder bijen een beter leven te geven. En om de bijenstand te verhogen.
Voor we het wisten waren we in het plaatsje Dranske. En vanuit Dranske vaart om 13:00 uur de boot naar Hiddensee. Nu hadden wij in verband met de regenverwachting het plan gemaakt om donderdag naar het eiland Hiddensee te gaan. Echter….hoe anders kan het bij ons lopen. Jawel, het was 12:45 uur. Dus even gas op de pedalen en snel samen beslissen om toch maar vandaag naar Hiddensee te gaan. We waren net op de aanlegsteiger toen de boot arriveerde. Snel 58,00 euro afgetikt voor 2 personen en 2 fietsen en toen aan boord.
De boottocht duurde precies een uur. We legden om 13:00 uur aan in Vitte, de hoofdstad van Hiddensee.
Het eiland Hiddensee is 18 kilometer lang, op zijn breedste punt 3,7 kilometer en smalste punt 300 meter. Er wonen circa 1000 inwoners. Oppervlakte is 18,6 m2 en het hoogste punt is de Svantiberg met 72,5 meter.
Op Hiddensee aangekomen zijn we eerst richting Neuendorf, bijna 6 km verderop, gefietst.
Onderweg kwamen we een kudden schapen met hun herder en herdershond tegen. Ik kwam met de herder aan de praat en hij vertelde dat hij van mei tot november dagelijks onderweg is met ruim 350 schapen.

In november worden de schapen dan per boot naar Rügen gebracht waar ze overwinteren. Het viel mij op dat er in het grasland diepe gaten zaten. Nu weet ik dat Duitsers graag gaten op het strand graven maar dat ze dat ook in de weilanden doen…. Dus gevraagd hoe dat komt. Het blijkt dus dat dit door wilde zwijnen komt. En hoe komen dan hemelsnaam deze beesten op het eiland? Wat blijkt? Deze wilde zwijnen zijn zeer goede zwemmers en leggen in 1 nacht een zeer grote afstand zwemmend van Rügen naar Hiddensee af en dan ook nog heen en terug. De geschatte afstand is zeker 4 kilometer per traject. Het blijkt verder dat er ook een populatie wilde zwijnen op Hiddensee leeft en dus niet steeds op en neer zwemt. (nee, niet de bewoners)
Na dit leuke gesprek zijn we doorgereden naar Neuendorf, hebben daar wat gedronken bij een kleine haven en reden daarna door naar Gelles een natuurgebied met aan het begin van dat gebied een kleine vuurtoren.

Het natuurgebied is verboden gebied voor mensen dus zijn we via Neuendorf en Vitte naar de andere kant van het eiland gefietst via het plaatsje Klooster naar Grieben waar een grote vuurtoren staat. Om bij de vuurtoren te komen moest er een klim worden gedaan van 1,9 kilometer tegen zeker 8%. Niet eenvoudig temeer omdat de weg uit smalle betonstroken bestaat. Voor Elfriede met haar e-bike echter een peulenschilletje.

Onderweg van Neuendorf naar Kloster hebben we een beetje regen gehad echter niet noemenswaardig. Toen we terug gingen van de grote vuurtoren richting Vitte hebben we in Kloster lekker gegeten. Ook tijdens het eten regende het iets…
Toen terug naar de haven van Vitte om daar om 19:15 uur weer op de boot te stappen richting Dranske. Om 20:15 uur kwamen we aan in Dranske en moesten toen nog 9 kilometer fietsen om bij de camper te komen. Ruim binnen een half uur hadden we deze afstand afgelegd. Elfriede fietste als een Matthieu van der Poeleke, nauwelijks bij te houden.
Het was wederom een dag met een gouden randje. We mogen blij zijn dat we dit allemaal kunnen doen.
Morgen zouden we eigenlijk doen wat we vandaag hebben gedaan. We hebben dus een dag extra vakantie.
Tot morgen!
Donderdag 3 september 2020
Gisteravond vanwege de late thuiskomst geen rummikub gespeeld. Waarschijnlijk gaan we vanavond de strijd weer aan!
Vanmorgen scheen de zon al lekker toen ik opstond. Het was echter niet warm genoeg om de krant buiten te lezen onder het genot van een kop thee. Dus maar binnen gezeten. Naderhand het vuile water afgetapt, toiletcassette geleegd en de schoonwatertank gevuld. Om 10 uur hadden we de boel reis gereed en zijn naar de volgende bestemming in Gingst gereden.
Onderweg moet je met een veerpontje over een Bodden (baai) gezet worden.

Het is maar een paar minuten varen en je bent aan de overkant.


We reden verder naar Ferienhof Wolf. Toen we daar aankwamen liep de eigenaresse buiten en vertelde ons dat we niet op het veld van de camping mochten staan omdat we dan het gras kapot zouden rijden. Het had er gisteren nl bijna de hele dag geregend en daardoor was alles drassig geworden. Nu weet ik uit ervaring in Noorwegen dat een camper al snel te zwaar is om weer van een drijfnat grasveld af te krijgen….
We mochten ons installeren langs de toegangsweg naar het campingterrein. Geen zon terwijl deze volop scheen. Pas laat in de middag zou de zon ook voor ons gaan schijnen op die plek. Toch maar de boel op de plak gezet en aangesloten aan de stroom. En toen was er koffie. Tijdens de koffie kregen we toch het gevoel dat deze camping het net niet was voor ons, dus zochten we in het ACSI boek naar een andere locatie. Dat werd Ostseecamp op het eiland en natuurgebied Ummanz in het gehucht Suhrendorf. In het ACSI boek stond dat de camping vanaf 1-9 voor 20,00 euro per dag te boeken is. Echter aan de telefoon werd direct gezegd dat het ACSI tarief vanwege Corona niet aan de orde is.
Geen probleem, camping ligt aan de Oostzee en dat is in ieder geval voor Elfriede van grote waarde. Ik heb de camper weer van de levelers gereden, stroomkabel weer afgekoppeld en we vertrokken weer…. Om 12:15 waren we ter plaatse op de andere camping.
Hier kregen we een plattegrond met daarop de vrije plaatsen. Na een half uurtje rond te hebben gelopen over de camping werd besloten om plek 04-09 te nemen. Mooi plekje onder een grove den. Wel ver van de elektriciteitskast af maar doordat ik meestal voldoende kabel mee heb konden we toch aan de stroom. Na de tweede installatie op 1 dag dronken we nog een kop koffie en zijn wat gaan puzzelen.

Ik wilde nog wel fietsen maar Elfriede wilde wat aan het knutselen voor haar quilt in wording. Toch zijn we nog een stuk aan het water langs gelopen maar vanwege de vele kleine muggen was dat niet een daverend succes.
Terug bij de camper heb ik mijn cyclocrosser van stal gehaald en ben nog een dikke 30 kilometer gaan fietsen. Stom genoeg weer een stuk langs de Oostzee. Stom vanwege de muggen want op zeker moment had ik een tweede huid door deze muggen.
Ik ben daarom maar een zandweg op gegaan en kwam zo in het plaatsje Gingst terecht. Daar ging het mis. Mijn fiets ontdekte een softijs tentje, zo een waar ze het origineel DDR softijs verkopen, en daar ging ik voor de bijl.
Na het ijs terug gereden naar de camping. Daar samen lekker gegeten en nu de blog aan het schrijven. Wat we morgen gaan doen weten we nog niet. We kunnen hier nog een extra dag en nacht staan maar het weer zal de doorslag geven over wat we doen. Gezien het feit dat het morgen hoogstwaarschijnlijk gaat regenen zal het wel doorreizen worden.
Morgen meer daarover…
Tot morgen
Vrijdag 4 september 2020
Vandaag is het feest want Sterre is jarig, de mooie jonge dame is vandaag 12 geworden!
Gisteravond was Elfriede de gelukkige met rummikuppen. Ze won met 4-1.
Ook gisteravond begon het zo tegen een uur of 9 te regenen. De verwachting was dat het vandaag de hele dag zou regenen. Echter… toen ik vanmorgen op 7:15 uur buiten kwam was het droog en de zon liet zich zowaar zien. We konden zelfs buiten ontbijten en op het moment dat ik dit schrijf (bijna 16:00 uur) zitten we al de hele dag buiten.
Vanmorgen hebben we samen besloten om een dag bij de camper te blijven en morgen verder te trekken. Elfriede quilt een beetje en ik puzzel een beetje. Er wordt dus niets beleefd.
Of toch wel….
Onze buren, een jong gezin met 3 kinderen, uit de omgeving Bodensee, zijn hun spullen aan het inpakken zodat ze vanavond naar huis kunnen rijden. En ik kan melden dat die wat aan zooi bij zich hebben. 5 fietsen, 4 surfplanken, diverse zeilen, een picknicktafel, een partytent etc. alles moet in een VW T3 busje gepakt worden en in de caravan van een metertje of 6 (zonder dissel) Leuk om te aanschouwen hoe dit gaat. Het gaat in ieder geval zeer relaxed.
Verder hebben we gisteren gezien dat er vlakbij ons een echtpaar staat met 2 Bearded Collies. Ze heten Ellie en Freakie. Een teefje en een reutje. Het reutje is duidelijk de bewaker van het teefje want als er iets te dicht in de buurt komt blaft en bromt hij. De mensen vertelden dat ze het teefje hadden gekregen door een trieste omstandigheid. Een jongedame bij hun uit de buurt had namelijk een Beardie aangeschaft en niet vooraf met de huurbaas van de woning overlegd of dat wel mocht. Liep dus verkeerd af waardoor de Beardie het veld moest ruimen.
Was leuk om weer eens een Beardie te mogen aaien!


Straks gaan we de BBQ in de hens steken om daarop onze maaltijd voor vandaag te bereiden.
Morgen vertrekken we op tijd naar een andere locatie. Waarschijnlijk wordt het de laatste camping op Rügen, net voor de Rügenbrug. Schijnt een mooie kleinschalige camping te zijn vanwaar je met een veerpont naar Stralsund kunt en dan al direct in de stad bent. Eens zien wat het gaat worden!
Tot morgen.
Zaterdag 5 september 2020
Rummikub gisteravond 3-2 in het voordeel van Elfriede.
Vanmorgen regende het toen ik opstond. Met veel moeite de krant kunnen downloaden op de iPad. Ik constateer dat in geheel Meckpom de mobiele telefonie van bijzonder slechte kwaliteit is. Vaak heb je 3G of zelfs nog minder. Op de camping die we vanmorgen verlaten hebben, heb je af en toe zelfs helemaal geen signaal. Maar met een beetje mazzel verschijnt heel af en toe 4G in beeld en dan moet je als de sodemieter je krantje downloaden of een foto versturen etc.
Enfin, na het ontbijt de tank gevuld, cassette geleegd en de stroomkabel opgeruimd en toen van start naar onze laatste stop op het o zo mooie eiland Rügen. We willen naar Altefähr. Je spreekt het uit als Alteveer, echter het ligt denk ik zo ongeveer 500 km hemelsbreed uit elkaar. Alteveer ligt immers in Nederland…
De reis van Suhrendorf naar Altefähr gaat deels langs de Oostzeekust en deels door het binnenland. Normale, maar smalle wegen. Geen spectaculaire natuur. Gewoon ritje dus.
In Altefähr ligt camping Sund en dit is volgens de waarderingen op de NKC app een leuke camping om van daaruit Stralsund te bezoeken.
Om 10:30 uur staan we na een reis van wel 32 kilometer voor de slagboom van het campingterrein. Op het raam van de receptie hangt een briefje met de mededeling dat de camping vol is en er geen plaats voor campers of caravans is. Toch maar even vragen of er nog toevallig wel een plaatsje is. Mazzel. Want voor 1 nacht heeft de campingbaas nog een plaatsje voor ons.
We mogen de camper stallen op een zandstrookje achterop een veldje. Voor het zandstrookje hebben we een privé terrasje bestaand uit rubbertegels. Geen overbodige luxe want de campinggrond is door de regenbuien van de laatste dagen behoorlijk modderig.

Advies van de campingbaas was om direct de boel op de plek te zetten en dan te zorgen dat we voor 11:30 uur de boot naar Stralsund konden pakken. Zogezegd zo gedaan. Er zat nog wel een kop koffie in het krappe tijdspad maar we waren ruim op tijd in de haven. We liepen naar de haven met een echtpaar uit Emmen die vooraan op het veldje staan.
Met het veerpontje over van Altefähr naar Stralsund duurt een kwartier en kost heen en weer (drs. P) 11,00 euro.


Stralsund is een oude Hanzestad en kent een verleden met veel branden, bombardementen, en handelsverleden. Wij zijn niet echt van de cityhoppers en zijn dan ook al redelijk snel uitgekeken in een stad. Alhoewel de oude markt en de gebouwen zijn imposant en mooi.



Indrukwekkend is de St. Marienkirche en het havengebied met de vele oude pakhuizen. Ook mooi om te zien zijn de visverkopers, het barst in het havengebied van de “broodjeviszaken” en visrokerijen.

Tegen 15:00 uur liepen we terug naar de haven en om 15:30 uur waren we weer aan de Altefähr zijde.

We wilden nog even op een terrasje zitten maar daar was geen tafeltje meer vrij. Dus maar doorgelopen naar de camper. Straks lekker eten en vanavond een “gezellige avond” met een hapje en een drankje en natuurlijk een Rummikupje.
Morgen verlaten we Rügen en keren dus na ongeveer 10 dagen terug op het vaste land.
Waar we heen gaan moeten we nog overleggen. Waarschijnlijk zal het omgeving Zingst of Dars worden…
Tot morgen
Zondag 6 september 2020
Rummikub was gisteravond voor mij een feestje: 3-2
Vanmorgen scheen er een mager zonnetje in Altefähr, dus buiten ontbijten was er helaas niet bij. Om 10:15 uur vertrokken we van de camping richting Barth, een vissersplaatsje dat aan de Barther Bodden (baai) ligt. De reis naar Barth kan grotendeels over de snelweg maar wij kozen voor de route door het binnenland. Je moet, om op die route te komen wel bijna heel Stralsund door crossen, maar het is in ieder geval een mooiere weg dan de autobahn. Ook hier weer smalle wegen en uitgestrekte landerijen, afgewisseld door grote percelen bos.
De afstand die we moesten overbruggen was 39 kilometer.
Barth heeft 1 van de mooiste havens in het Noorden van Duitsland. Het oude centrum van Barth heeft mooie kleine huisjes en af en toe zie je ook een vakwerkhuis. In de haven liggen mooie zeilboten en motorjachten en natuurlijk ook weer vissersschepen van waaraf vis en broodjes belegd met vis wordt verkocht.


Verder is Barth bekend en beroemd doordat door inwoner Peter Kreeft het duikpak werd uitgevonden en door dorpsgenoot opticien Friedrich Adolph Nobert de Scheepschronometer. Ieder die dit leest en vroeger bij de geschiedenislessen goed heeft opgelet, weet dit natuurlijk nog wel.
Niet ver van Barth ligt het plaatsje Zingst in het gelijknamige gebied Zingst.
Zingst is een half eiland en maakt deel uit van de half eiland ketting Fischland-Darss-Zingst. In het gebied Zingst bevindt zich de grootste Kraanvogel rustplaats van Europa. In de herfst van 2018 zijn we hier ook al eens geweest met Wim en Hermijn Schutte. Toen reisden we met 2 campers door Meckpom. We hebben toen een “Kraanvogelspotboottocht” gemaakt op de Zingster Bodden. Helaas zagen we geen Kraanvogel vliegen of landen. Toen we een paar dagen later ergens anders in Meckpom stonden hadden we meer geluk. Zelfs vanaf de camping en tijdens een fietstocht zagen we toen wel kraanvogels. Nu is het nog net te vroeg voor de vogeltrek.
We staan dus nu in Barth op het terrein van de plaatselijke zeilvereniging. Ik schat dat we met ca 35 campers op het terrein staan. Toen we arriveerden had het net even goed gehoosd en stond er behoorlijk wat water op het grasveld. Maar gelukkig geen drassig terrein. Er was nog een plekje vrij dus daar hebben wij ons mobiele onderkomen maar geparkeerd.

Na installatie zijn we het oude havenstadje ingelopen en hebben we koffie gedronken bij bakkerij Junge. Waarschijnlijk maakt deze bakkerij deel uit van een keten met dezelfde naam want gisteren in Stralsund waren we ook bij Junge en hebben daar bijzonder lekker brood gekocht. En omdat het zo lekker was hebben we nog maar 1 meegenomen voor in de diepvries.
Onderweg bij een ijstent kwamen we deze spreuk tegen:

Toen we terug kwamen zagen we dat er iemand zijn zeilpoot aan het te water laten was. Omdat ik dat altijd wel leuk vind om te zien heb ik daar een half uurtje staan kijken en zo kom je dan weer aan de babbel met die mensen. Hun plan is om met de zeilboot naar Rügen te varen en van daaruit naar het eiland Hiddensee. Op Hiddensee huren ze dan een huisje en verblijven dan daar een poosje. Plooifietsjes aan boord en ook zij zijn mobiel.
Het is leuk om te zien hoe ieder zijn eigen manier van vakantie houden heeft.
Tot zover dit bericht van vandaag. Morgen gaan, we als het weer meezit, fietsen richting Zingst of Darss.
Tot morgen.
Maandag 7 september 2020
Rummikub gisteravond 3-2 in mijn nadeel.
Afgelopen nacht begon het tegen een uur of 4 te regenen. Vanmorgen toen ik opstond regende het nog. Dus krantje lezen moest in de camper.
We hadden gisteravond afgesproken dat we vandaag met de camper in de richting van Zingst of Prerow zouden rijden en dat we dan een lange strandwandeling zouden maken. Toen we door Prerow reden zag Elfriede een marktje. Camper geparkeerd en wij de markt op. Het ging om een marktje met allemaal streekgebonden producten. Niet groot maar wel leuk om even overheen te lopen.
Bij een bakkerijtje naast het marktplein hebben we koffie gedronken. Toen we weer bij de camper waren besloten we om een stukje terug te rijden richting Zingst en daar de camper op een parkeerplek vlakbij het strand te zetten om van daaruit naar het strand te lopen.
Voor 4 euro parkeer je daar de camper 4 uur!
We zijn, toen we op het strand waren, langs de waterlijn richting Prerow gelopen. Tegen de wind in zoals het hoort. Dit omdat je dan makkelijke met de wind in de rug terug kunt lopen. Tenminste, als de wind niet draait intussen. De golven waren behoorlijk wild. Na 3,5 kilometer waren we op Prerow strand.


Hier zijn we een honderd meter lange houten pier opgelopen. Naderhand hebben we op een terrasje in een strandkorf warme chocolademelk gedronken en zijn toen terug gegaan naar de camper.


Het was een leuke strandwandeling!
Terug bij de camper hebben we een broodje gegeten en zijn richting Ahrenshoop gegaan. Ook hier hebben we de camper op een parkeerplaats gezet en zijn weer naar een strand gegaan. Het strand van vanmorgen was een mooi wit en vlak zandstrand. Die bij Ahrenshoop is strand onderaan een hoger gelegen oeverweg.
Al met al was het inmiddels 16:30 uur geworden en moesten we een plaatsje voor de nacht gaan zoeken. De eerste camping waar we kwamen had geen plaats meer, de tweede was niet echt wat we zochten. We besloten om naar Rostock te rijden. Daar is een grote camperplaats direct aan het water van de haven. Om in Rostock te komen moet je met de veerpont over van Warnemünde naar Rostock. Toen we half Rostock waren doorgereden en bij de haven aankwamen bleek dat de camperplaats volledig bezet was. Gelukkig bleken er nog twee mogelijkheden in Rostock te zijn. Echter beiden parkeerplaatsen voor 25 euro per nacht. Volgende optie was Bad Doberan waar je bij een restaurant kunt staan. Ook niet onze smaak.

Onderweg naar Bad Doberan zagen we op een groot stuk land waarop mais had gestaan een partij van wel zeker 50 kraanvogels. Elfriede helemaal blij. Ik ben op de eerstvolgende rotonde 360 graden gedraaid en terug gereden naar het stuk land. Daar konden we de camper parkeren op een inrit van een weiland en kon Elfriede foto’s maken. Het is wel bijzonder om nu al kraanvogels te spotten omdat ze meestal pas eind september in Meckpom zijn.
Gebeld met een camperplek in Wittenbeck.. en jawel, plaats genoeg. En daar staan we dus nu. Niet een superplaats maar wel een hele grote plaats waar, denk ik wel 100 campers staan.
Morgen gaan we verder naar het Alte Land naar het stadje Stade.
Daarover bericht ik de volgende keer.
Tot morgen.
Dinsdag 8 september 2020
Rummikub: 2-2
Vanmorgen werd ik vroeg wakker door de stevige wind die de camper deed schudden. Toch was het niet koud. Echter om buiten te zitten waaide het mij iets te hard.
Toen Elfriede uit bed kwam zijn we eigenlijk direct gaan rijden richting Stade.
Stade heeft een hele mooie camperplaats, maar doordat die zo mooi is, loopt hij al vrij snel iedere dag vol. De camperplaats behoort tot 1 van onze Top Platz favorieten.
Top Platz is een keten van geselecteerde camperplaatsen en heeft als extra op de app een soort stoplicht. De “Platzwart” van de camperplaats kan aangeven of er plaats is op zijn terrein en waarnaar je eventueel kunt uitwijken. Net als bij een verkeerslicht heeft het systeem 3 kleuren lampjes. Rood is in dit geval niet stoppen maar doorrijden want we zijn volledig bezet. Oranje is stoppen want we hebben nog enkele plaatsen vrij. Groen is ook stoppen want we zijn nog lang niet volledig bezet.
Helaas doen nog niet alle “Platzwarten” mee aan het bijhouden van de app. maar een goed begin is er wel al.
Tijdens de rit naar Stade ging de kleur van het “Stadestoplicht” van oranje naar rood. Dus geen plaats meer. Iets anders zoeken is dan de boodschap.
Overigens waren de eerste 50 kilometer van de rit een ware hel. De wegen waarover we kwamen waren deels goed maar voor een groot deel geplaveid met basaltkeien en kinderkopjes. Ik heb acuut geen last meer van niersteentjes en in de camper rammelde alles wat maar rammelen kon.
Een 80 kilometer verderop ligt Bremerhaven met ook een mooie camperplaats net achter de sluizen van de haven.
We waren hier verleden jaar ook toen we op terugweg uit Noorwegen wilden overnachten. Het stoplicht stond voor Bremerhaven op oranje dus heeft Elfriede even gebeld of er nog plek was. Nog 2 was het antwoord en ik reserveer er 1 voor jullie. Prachtig toch! In de navigatie werd Stade geskipt en Bremerhaven ingevoerd. Om 15:15 uur reden we de camperplaats op en inderdaad was er een plaatsje voor ons gereserveerd.

Na installatie snel even onder de douche doorgelopen en toen lopend naar de oude vishaven. Daar hebben we lekker gegeten en we hoeven dus vanavond niet meer te koken.
Helaas waren de viswinkels waar je vers gerookte en verse vis kunt kopen al gesloten. Moeten we morgen maar even gaan kijken.
Vandaag hebben we bijna 340 kilometer afgelegd en zitten nu nog ruim 200 kilometer van de basis af.
Tot zover deze blog.
Tot morgen
Woensdag 9 september 2020
Rummikup 2-2.
Het weer was redelijk. Het was in ieder geval droog. Weer geen buitenzitweer maar wel mooi weer om te reizen. Afgelopen nacht kreeg ik een alarm in de camper. De accuspanning van de boordaccu was gedaald tot 11,9 Volt en dat veroorzaakte het alarm. We stonden niet aan de stroompaal dus moest alles draaien op de boordaccu. Deze accu is, net als de camper, 5 jaar oud dus heeft deze zijn beste tijd gehad. Overigens mag je met 5 jaar niet klagen. Maar dit was wel reden om richting Dalen te rijden. 226 kilometer voor de boeg.
Voordat we de stad Bremerhaven verlieten heeft Elfriede nog wat gerookte vis gekocht. Onderweg kwamen we net voorbij Oldenburg bij een groot inkoopcentrum voorbij. Hier kun je ook de camper parkeren, dus nog even daarbinnen rond gestruind en bij de Famila XXL wat boodschappen gedaan.
Na deze stop verder gereden naar Dalen. We waren tegen een uur of 4 weer op de basis en hebben direct de camper uitgepakt. Morgen wordt de camper van binnen en van buiten schoongemaakt en gaat dan weer voor een maandje of 5-6 op stal.
We kunnen terugkijken op een mooie vakantie. Wel anders dan anders, want voorheen kon je overals heenrijden en was er meestal wel een plekje. Nu tijdens Corona bleek dit niet zo vanzelfsprekend. Maar ook dit zal wennen. Tot zover…..
Veel plezier lieve broer en schone zus en doe voorzichtig!
Liefs van je zusje.
Wat fijn dat Elfriede nu meer lol heeft met het fietsen. Leuk voor jullie allebei.
En dapper Lammert dat je blijft Rummikuppen. Geniet maar van alle mooie mensen, voertuigen, lekker eten en drinken en vooral ook van elkaar. Lieve groetjes van Hermijn.
Leuk om te lezen! Veel plezier!
Van harte gefeliciteerd met Noud. Is hij vandaag jarig? Dus dinsdag 18 augustus of a.s donderdag?
En wat super leuk dat die dingen eindelijk gebruikt worden. Als ze goed bevallen, dan hebben jullie er straks kleintjes bij.
Wel graag op jullie lijn letten. Lieve groetjes van Hermijn.
Du bist wieder da.
Danke vielmals. Aber wen du nicht viel zu melden hast oder kein zin. Dan kanst dus ruhig eine freien tag nemen.
Hoi Hermijn, ik zou het niet weten hoe dat moet
En wederom een gezellige blog om te lezen. Doorspekt met jou hoogst persoonlijke humor, waar ik ook smakelijk om kan lachen. En nu zelfs een paar anekdotes van jou voorgedragen heb aan mijn man.
En je praktische informatie cq tips. Mijn dank en tot een volgende keer.
Als ik het zo lees, genieten jullie volop! Fijne reis nog verder!
Liefs.
mewbwx